ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 2004

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΟΚ 5-1

Με δύο γκολ του Ριβάλντο, ένα του Ζιοβάννι, ένα του Τζώρτζεβιτς και ένα του Καστίγιο (Ριβάλντο + Ζιοβάννι + Καστίγιο - και οι τρεις μαζί το έβαλαν!)

ΑΡΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1

Δεν είδα το ματς κι έτσι δεν έχω γνώμη. Προηγήθηκε δύο φορές ο Άρης και ισοφαρίσαμε δύο φορές με τον Αμπντούν (με πέναλτυ) και τον Χολέβα.

Άρης-Ολυμπιακός 2-2 (Τα γκολ) από greeksuperleague

DALE BOCA!

DALE BOCA! DALE BOCA! DALE BOCA! DALE BOCA!

ΣΤ' ΑΡΜΑΤΑ, ΣΤ' ΑΡΜΑΤΑ

.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΝΔΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

ΣΤ’ ΑΡΜΑΤΑ, ΣΤ’ ΑΡΜΑΤΑ

Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα
μουγκρίζουν τ' Άγραφα σειέται η στεριά.
Στ' άρματα, στ' άρματα εμπρός στον αγώνα
για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.

Ξαναζωντάνεψε τ' αρματολίκι
τα μπράτσα σίδερο φλόγα η ψυχή
λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι λύκοι
στην εκδικήτρα μας αντρίκια ορμή.

Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα
στέλνει περήφανο χαιρετισμό
νέας ανάστασης χτυπάει η καμπάνα
μηνάν τα όπλα μας τον λυτρωμό.

Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα
που μας εβάραινε θανατερά.
Θέλουμε ελεύτερη εμείς πατρίδα
και πανανθρώπινη την λευτεριά.

Στίχοι: Νίκος Καρβούνης.

Μουσική: Άκης Συρναίος (Αστραπόγιαννος).

ΤΑ ΠΑΡΑΦΟΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ

Δ.Π. ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ

ΤΑ ΠΑΡΑΦΟΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ

Πέστε μου τη στιγμή, τη λέξη που θα γίνει αχτίνα

Το χέρι που θα παραμερίσει, το πόδι που θα κλωτσήσει

Το στόμα που θα φτύσει

Το μάτι που θα λάμψει από χαρά χαρά χαρά

Γύρνα λοιπόν, δείξε μου τη δαγκωνιά της ζωής σου

Πάρε το αίμα σου τίναξέ το παντού, στην ψυχρή αχτίνα

Στη ρίζα της σμυρτιάς στο ερωτικό χώμα

Στην Ανάγκη, το πιο πολύ αίμα στην Ανάγκη

Που είναι απ’ τις ρίζες του Θεού η πιο βαθειά στη γη

Φέρτε μου τα κόκαλα έτσι όπως είναι άσπρα

Και τα τρώει ο ήλιος, τ’ άσπρα κόκαλα

Σαν την αγνότητα, τα παράφορα λείψανα

Που κρατούν το μάτι αιχμάλωτο

Την πράξη αβέβαιη και την αυγή γονατιστή

Τσακισμένη με άκρη χειλιών στο σώμα του θανάτου

Τα κόκαλα τα παράφορα των Ελλήνων

Από την ποιητική συλλογή «Εντός παρενθέσεως» (1945-1949).

Από το βιβλίο: Δ.Π. Παπαδίτσας, «Ποίηση», Ευθύνη, Αθήνα 1997, σελ. 58.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ

ΜΟΥΣΟΥΛΙΝΙ ΑΛΛΑΞΕ ΓΝΩΜΗ

Βρε γρουσούζη Μουσουλίνι
πού ’ν’ τα τόσα μεγαλεία
που ’ταζες κάθε λιγάκι
στην καημένη Ιταλία

Την ετάραξες στην πείνα
κι είναι πια ξελιγωμένη
Μοναχά η δική σου τσέπη
είναι παραφουσκωμένη

Τα καημένα τα παιδιά της
δεν τολμούν να πούν κουβέντα
τους εράψατε το στόμα
συ, ο Τσιάνος και η Έλντα

Μουσουλίνι άλλαξε γνώμη
έλα πια στα σύγκαλά σου
γιατί έφτασε η ώρα
να τινάξεις τα μυαλά σου.

Στίχοι: Γιώργος Φωτίδας.
Μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΧΟΡΤΣΙΑΝΙΤΗ!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΦΟΚΛΗ ΣΧΟΡΤΣΙΑΝΙΤΗ,  

ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ! 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,   

ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΕΚΤΡΩΜΑΤΑ

ΚΑΙ

ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Αφιερωμένο στον γιό μου Δημήτρη για την ονομαστική του εορτή

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ GUNS N' ROSES: ESTRANGED

ΜΟΝΠΕΛΙΕ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2

Με ανατροπή του σκορ και με γκολ του Βασίλη Τοροσίδη και του Κώστα Μήτρογλου. Ψυχάρα ο Κώστας Μανωλάς, ήταν ο καλύτερος του αγώνα. Η Μονπελιέ είναι πολύ καλή ομάδα. Ο Θρύλος σήμερα δεν έπαιξε καθόλου καλά. Η νίκη όμως είναι πάντα νίκη. Γι' αυτό και κατά τα ειωθότα

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

(1911-2011)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 2009

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ 2-1

38΄ Μήτρογλου (φωτογραφία) και 85΄ Ντουντού.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ

 ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ!

Ο Capitán, γερμανικός ποιμενικός σκύλος, μένει στον τάφο του αφεντικού του τα τελευταία 6 χρόνια. Ο Miguel Guzmán, ο οποίος έζησε στο Villa Carlos Paz, μια μικρή πόλη στην Αργεντινή, απεβίωσε το 2006. Λίγο αργότερα, ο σκύλος της οικογένειας Guzmán, άρχισε να δείχνει σημάδια της θλίψης, να εμφανίζεται στο νεκροταφείο, όπου και βρηκε μόνος του τον τάφο του αφεντικού του. Από τότε κάθε βράδυ στις 18:00 ο Capitán επιλέγει να κοιμάται δίπλα στην ταφόπλακα.

Ευχαριστώ τον Θόδωρο Πέππα για την αποστολή του θέματος.

ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ...

... για τα οποία λέγαμε χτες, ξεκίνησαν να δίνουν άφθονο γέλιο. Με διαφορά το καλύτερο είναι εκείνο που λέει για τη... διαιτησία (που πήγε στο β΄ ημίχρονο τις ελεύθερες βολές υπέρ του ΠΑΟ μόνο στο 17-0!).

ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΛΑΛΗΣΕΙ!

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ...

Είπεν ο Στουρνάρας: Θα πεινάσει κόσμος... 

 

Ενώ μέχρι τώρα έτρωγε με χρυσά κουτάλια...

ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΙΟ

Έλαβα το ακόλουθο μήνυμα από φίλο του ιστολογίου:

Όποιος θελει να δει το παλιό ποδηλατοδρόμιο ΠΡΙΝ απο το Καραισκάκη ας δει εδω... http://www.slideshare.net/antonistsiv/ss-7318831





Ευχαριστώ πολύ τον καλό φίλο. Η επίσκεψη στην δοθείσα ηλεκτρονική διεύθυνση αξίζει τον κόπο. ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ!

ΕΞΗΝΤΑΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΙ

ΠΑΟ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 60-64


Τα δεκάλεπτα: 14-18, 28-40, 45-54, 60-64.

Ανά δεκάλεπτο: 14-18, 14-22, 17-14, 15-10.

Παναθηναϊκός (Αργύρης Πεδουλάκης): Σχορτσανίτης 6, Μπράμος 2, Πάνκο, Ματσιούλις 6 (1), Άρμστρονγκ, Ούκιτς 10, Λάσμε 7, Τσαρτσαρής 10 (2), Διαμαντίδης 19 (3), Κίτσεν, Ξανθόπουλος, Γιαννόπουλος.

Ολυμπιακός (Γιώργος Μπαρτζώκας): Χάινς 4, Λω 5 (1), Άντιτς, Σπανούλης 19 (2), Περπέρογλου 12 (2), Ντόρσεϊ 4, Σλούκας, Μαυροειδής, Πρίντεζης 6 (2), Παπανικολάου 9 (1), Μάντζαρης 5 (1).

ΠΑΟ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 60-64

Δεν πειράζει, βαζελάκια. Έχετε ωραίες εφημερίδες με σπαρταριστά ανέκδοτα. Τρεις μέρες τώρα ξεκαρδιζόσασταν στα γέλια με αυτά που σας έγραφαν. Δεν θα σας λείψει το γέλιο. Από αύριο θα έχει νέα σειρά.

ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΑΚΑ,

ΑΛΛΑ ΚΑΙ

ΠΑΝΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΙΡΑΙΑΣ

ΠΑΡΑΓΚΑ, ΡΕ!!!

Όχι μόνο ήταν πέναλτυ αυτό που με το σπαθί του κέρδισε ο Σισοκό, αλλά έπρεπε να δοθεί και αντιαθλητικό και να χτυπηθούν τουλάχιστον δύο πέναλτυ. Η παράγκα φρόντισε όμως να μείνει στην ισοπαλία ο ΠΑΟ, να ισοφαρίσει με ένα κωλογκόλ ο Αρης και να πάει η διαφορά από την κορυφή, όπου έχει εγκατασταθεί ο Θρύλος, από το Καραϊσκάκη ώς τη Θύρα 13!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΞΑΝΘΗ 4-0

Κάκιστος στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με ωραίο γκόλ του Κώστα Μανωλά. Στο δεύτερο ημίχρονο παίξαμε καλύτερα, πετύχαμε τρία ακόμη γκόλ (ένα με τον Χολέβα και δύο με τον Τζεμπούρ) και είχαμε και δύο δοκάρια. Γκολάρα το δεύτερο του Τζεμπούρ - ένα από τα ωραιότερα στην ιστορία του Θρύλου.

Δυστυχώς, επαγγελματικές υποχρεώσεις με κράτησαν στην Κέρκυρα.

Ο ΜΑΓΟΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Καλώς ήρθες, μάγε Ζιοβάννι! Δεν σε ξεχνάμε ποτέ! Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!

ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ (μπιπππππ) ΤΑ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΑ!

Διαβάζω σε αθλητικό ιστότοπο:

Λίγο πριν τη σέντρα του αγώνα λοιπόν ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης, παρέδωσε τιμητική πλακέτα στον Ζιοβάννι που έγραφε: "Για πάντα στο λιμάνι", ενώ στις εξέδρες του Καραϊσκάκης υπήρχε πανό που έγραφε στα πορτογαλικά "Obrigado por estas entre nos mago da bola" ("Σε ευχαριστούμε για τις μαγικές στιγμές που μας χάρισες").

&&&&&&&&&&&&&&&&&

Είπαμε να μην είναι προσκολλημένη στο "γράμμα"  του πρωτότυπου κειμένου η μετάφραση και να εκφράζει το "πνεύμα", αλλά...! 

ΑΛΛΑ

"Obrigado por estas entre nos mago da bola" δεν σημαίνει "Σε ευχαριστούμε για τις μαγικές στιγμές που μας χάρισες". Σημαίνει "Ευχαριστώ που είσαι ανάμεσά μας, μάγε της μπάλλας".

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ


Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Μια από τις εθιμικές ανοησίες που κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα, αντλώντας την πειστικότητά τους από τη δύναμη της αδράνειας που έχουν τα κλισέ, είναι ότι η πολιτική τάξη μας αντιστέκεται στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις από τον φόβο του πολιτικού κόστους. Ποιου πολιτικού κόστους τώρα πια; Τα κόμματα της εξουσίας έχουν καταρρεύσει ακριβώς λόγω των «εναλλακτικών μέτρων» που υιοθετούν για ν' αποφύγουν τις μεταρρυθμίσεις. Και ξέρουν πολύ καλά ότι η ελεύθερη πτώση τους θα συνεχιστεί ώς την εξαέρωσή τους όσο παίρνουν τέτοια μέτρα. Οπότε;
   Ο Πολ Κρούγκμαν, που μας αρέσει να τον επικαλούμαστε για τη σφοδρή κριτική του στις ευρωπαϊκές πολιτικές λιτότητας, έχει δηλώσει επανειλημμένα κι εμφαντικά κάτι που προτιμούμε ν' αντιπαρερχόμαστε: ότι η Ελλάδα αποτελεί ειδική περίπτωση. Κι εξηγεί ότι ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που παραπαίουν κάτω από το βάρος του χρέους και των ελλειμμάτων τους το πρόβλημα είναι οικονομικό, στην Ελλάδα είναι καθαρά πολιτικό.
   Ενας οικονομολόγος και στοχαστής του αναστήματος του Κρούγκμαν δεν μπορεί να εννοεί απλώς ότι η Ελλάδα βουλιάζει εξαιτίας της «αφροσύνης» των πολιτικών ταγών της. Εννοιες όπως αφροσύνη, επιπολαιότητα, ελαφρότητα κ.λπ. μπορεί να είναι γλαφυρές περιγραφές για πολλά πράγματα, από μια ατομική συμπεριφορά ώς ένα ορισμένο πολιτισμικό κλίμα, αλλά ποτέ δεν συνιστούν σοβαρή ερμηνεία πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων.
 
Στην πραγματικότητα, ο μύθος και το άλλοθι του πολιτικού κόστους ήταν ένα φτενό παραπέτασμα, που κατέπεσε με την κρίση, αφήνοντας να φανεί πεντακάθαρα αυτό που βρισκόταν πίσω του: ένα σύστημα που εφαρμόζει τη στυγνότερη ταξική πολιτική σ' ευρωπαϊκή χώρα. Η περιπέτεια της λίστας Λαγκάρντ δεν μας έμαθε κάτι που αγνοούσαμε. Hταν απλώς μια εκκωφαντική επιβεβαίωση του γεγονότος ότι το πολιτικό μας σύστημα, ακόμα και μπροστά στον κίνδυνο του ξαφνικού θανάτου του, προτιμά να μετακυλίει στις πλάτες εκείνων των οποίων υποτίθεται ότι υπολογίζει την ψήφο τα βάρη εκείνων των οποίων πράγματι υπολογίζει το χρήμα. Μας υπενθύμισε επίσης η λίστα Λαγκάρντ ότι οι σχετικά ισορροπημένες ταξικές δημοκρατίες (από την εποχή του Κλεισθένη όλες οι δημοκρατίες ταξικές είναι, δεν χωρούν εδώ ψευδαισθήσεις) αυτοπροστατεύονται, με θεσμικά όργανα που επεμβαίνουν δυναμικά και, στην ανάγκη, παράτυπα για να περιορίσουν εκείνες τις αμετροέπειες και αθεμιτουργίες των ελίτ που απειλούν το σύστημα. Ενώ στη δική μας, βάρβαρα ταξική δημοκρατία υπάρχουν νόμοι που φτιάχτηκαν για να ξεπλένουν προκλητικές ανομίες της άρχουσας τάξης, πολιτικοί ιθύνοντες που δεν διστάζουν να βιάσουν το δημόσιο συμφέρον και να εξαθλιώσουν ολόκληρα κοινωνικά στρώματα για να ταΐσουν την απληστία των χορηγών και πατρόνων τους. Αν έτσι συντριβεί η πολιτική καριέρα τους, το κόμμα τους, το ίδιο το πολιτειακό καθεστώς, μικρό το κακό γι' αυτούς. Θα συνεχίσουν μια χαρά τη ζωή τους με καλοπληρωμένες διαλέξεις σε ινστιτούτα του εξωτερικού ή ιδιωτεύοντας πολυτελώς, χάρη στις «οικονομίες» τους από τον πολιτικό τους μόχθο.

Eχω ταξιδέψει σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Πουθενά αλλού δεν έχω δει τόσο κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες. Πουθενά αλλού δεν έχω δει την ολιγαρχία του πλούτου να επιδεικνύει αυτό τον πλούτο τόσο βάναυσα, τόσο αναίσχυντα (και κακόγουστα), με τρόπο που ασελγεί από κάθε άποψη πάνω στον περιβάλλοντα χώρο. Αν υπάρχει άλλη τόσο ακραία περίπτωση, φαντάζομαι ότι θα τη συναντήσει κανείς μόνο στη μετασοβιετική Ρωσία, όπου δεν έχω πάει. Τέτοιες ανισότητες δεν μπορεί να δημιουργήθηκαν απλώς από αδράνειες, παραλείψεις, αποτιτανώσεις του συστήματος. Χρειαζόταν γι' αυτές η συνειδητή συνέργεια της ιθύνουσας πολιτικής ελίτ.
Η οποία άλλωστε ταυτίζεται κοινωνικά ολοένα περισσότερο με την άλλη ελίτ, αυτή του χρήματος. Ο όρος «διαπλοκή» είναι υπερβολικά χλομός ή έχει γίνει ξεπερασμένος. Εδώ μιλάμε για κανονική σύντηξη. Τρανταχτή απόδειξη τα βιογραφικά όλων των πρωθυπουργών μας από το 1990 και δώθε. Δείχνουν ανθρώπους «από τζάκι», ανθρώπους που μεγάλωσαν με όλες τις ανέσεις και οι περισσότεροι δεν έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους. Η όποια κοινωνική ευαισθησία τέτοιων πολιτικών πηγάζει, στην καλύτερη περίπτωση, από ιδέες, όχι από βιώματα. Eτσι κι αλλιώς, για να το πάμε πιο πέρα, σε καμιά σελίδα της νεότερης ελληνικής Ιστορίας δεν θα βρούμε πολιτικούς ηγέτες με την ταπεινή καταγωγή της «άκαρδης» Μάργκαρετ Θάτσερ, για παράδειγμα, ή της ακόμα πιο «άκαρδης» Aνγκελα Μέρκελ, αν και θα βρούμε αληθινά άκαρδους έλληνες ομολόγους τους. Ο κοτζαμπασισμός σ' εμάς αποδείχτηκε ανθεκτικότερος απ' ό,τι στη χώρα που μας κληροδότησε τη λέξη και τον θεσμό.

Μιλάμε συχνά για το στρατιωτικο-βιομηχανικό κατεστημένο των ΗΠΑ. Απεχθής συμμαχία, φονική για πλήθος λαών, αλλά πάντως παραγωγική για την εθνική οικονομία. Εμείς εδώ έχουμε ένα πολιτικο-επιχειρηματικό κατεστημένο το οποίο δεν είναι μόνον απεχθές αλλά και αντιπαραγωγικό, που σημαίνει μακροπρόθεσμα φονικό για τον ίδιο τον λαό του (και η «μακρά προθεσμία» έχει ήδη εκπνεύσει). Μια κρατικοδίαιτη επιχειρηματική ελίτ και μια πειθήνια σ' αυτή πολιτική ελίτ συνεργάζονται μέχρις αβύσσου για να συντηρήσει η καθεμιά τον παρασιτισμό της άλλης.   
    Το πώς η Ελλάδα θα μπορούσε ν' απαλλαγεί απ' αυτό το κατεστημένο χωρίς να θυσιάσει τις δημοκρατικές ελευθερίες της είναι ένας γρίφος που αμφιβάλλω αν μπορεί να λυθεί από ανθρώπινο σχέδιο. Μόνο στη δολιότητα της Ιστορίας μπορούμε να ελπίζουμε. Που σ' εμάς, βέβαια, μεταφράζεται συχνά με τον εθνομεταφυσικό όρο «ο θεός της Ελλάδας».


Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ, στις 13 Οκτωβρίου 2012.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1983

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΜΠΕΝΦΙΚΑ 1-0

Με γκολ του Νίκου Αναστόπουλου.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1983

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΕΚ 1-0

Το γκολ του Νίκου Αναστόπουλου.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 2004

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ 2-0

Γιώργος Γεωργιάδης στο 40΄, και Γιώργος Ανατολάκης στο 67΄ (φωτογραφία)

ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ

Αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες με τον (διάβαζε: εναντίον του) Λεονάρντο Ζαρντίμ είναι χυδαίο. Και το έχουμε ξαναδεί, πολλές φορές μάλιστα (δυστυχώς).

ΠΑΛΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΜΠΟΛΙΒΑΡ

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΜΠΟΛΙΒΑΡ

Τραγουδάει ο Βασίλης Λέκκας

ΚΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ, ΜΑ ΤΙ ΠΛΟΙΟ!

Το πλοίο ΥΒ - ΥΒ!

Με την ευγενική συνδρομή του σύγγαυρου Τάσου Κασνέση, τον οποίο ευχαριστούμε για τους θησαυρούς που μας στέλνει.

ΠΛΟΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ