27.6.10

Ο ΠΑΝΤΟΣ


Ο ΠΑΝΤΟΣ

Η μεταγραφή του από την Προοδευτική στον Ολυμπιακό πέρασε στα ψιλά ακόμη και των φιλολυμπιακών εφημερίδων. Δεν συγκίνησε κανέναν οπαδό του Θρύλου – να μη μιλήσω για τους οπαδούς των αντιπάλων μας: κανείς δεν εφθόνησε την τύχη μας τότε!
Ήρθε αθόρυβα, ενσωματώθηκε στην ομάδα με το ήθος του αποφασισμένου στρατιώτη, αγωνίστηκε όποτε και όπου του ζητήθηκε χωρίς να δυσανασχετήσει ή να προβάλει υπερφίαλες αξιώσεις, σκούπιζε τακτικά τον πάγκο, αλλά μάσαγε σίδερα, όποτε ριχνόταν στο γήπεδο, έσβηνε τους αντιπάλους του σε μικρούς και σε μεγάλους αγώνες, και μετά το ματς είχε την ηρεμία αυτού που είναι ταμένος να κάνει μόνο τη δουλειά του με πασίδηλη την αίσθηση του υψηλού καθήκοντος.
Ο σχετικώς χαμηλά αμειβόμενος Πάντος εγγυάτο με τον ιδρώτα του τις πολύχρυσες αμοιβές πολλών άσων της ομάδας. Ο πιστός στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο οπαδός έβλεπε βαθμηδόν στο πρόσωπό του την αρχετυπική μορφή του αθλητή της πειραιώτικης ομάδας, μέχρι που ένα βράδυ επέστη η στιγμή –ο «καιρός» που έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας– και ο Πάντος έγινε ο ίδιος σύμβολο και φωνή της κερκίδας. Οι πρεσβύτεροι ξανάβλεπαν τον Μουράτη να παίζει με την ερυθρόλευκη και οι νεώτεροι ελάμβαναν (μέσω της φαντασίας τους) πείρα τού πώς ήσαν οι γίγαντες της δεκαετίας του 60.
Αθλητές σαν τον ολυμπιακώς ακεραιότατο Τάσο Πάντο εμπεδώνουν και διαιωνίζουν τον θρύλο του Θρύλου.

26.6.10

ΑΥΤΕΣ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ


ΟΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ


Εμείς η μεσαία τάξη
ήμεθα η μόνη τάξη
με έντιμη συνείδηση, εθνική
παρασυρώμενοι όμως απʼ τις άλλες τάξεις
στα νοήματα και στις πράξεις
δίνουμε χροιά πολιτική
για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες και γενικώς

Και όπως είναι φυσικό η μεσαία τάξη
θέλει και εκείνη λιγάκι να διατάξει
να γίνει άρχουσα δηλαδή
στην κλειδαρότρυπα σκυμμένη
και το χέρι στην τσέπη
χρόνια τώρα περιμένει και βλέπει
όμως την εμποδίζει ένα κλειδί
και τούτο εδώ είναι ένα μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και κούχου κούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες γενικώς

Και τον δικό μου τον καημό τώρα ποιος να τον μάθει
που έχω κάτσει πάνω σε ένα αγκάθι
και τη βρίσκω κάπως μαζοχιστικά
όλα ωραία και στο βάθος κήπος
πληροφορίες κίτρινος ο τύπος
και νομίζουν πως τη βάψαμε κανονικά
και τούτη δω η εφημερίδα
μοιάζει τέντα στην αυλόπορτα
που σκιάζει το μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και κούχου κούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες γενικώς

Το να λέει όμως κανένας την αλήθεια
είναι μια πολύ κακή συνήθεια
που αν την έχεις την πληρώνεις κάπως ακριβά
αλλά από δω παιδιά αρχίζει άλλη ιστορία
άλλο κεφαλαίο και στην ουσία
κάτι τέτοια δεν λέγονται τραγουδιστά
και ιδού εγώ μοναχός
αγκαλιά με την κιθάρα μου
να τραγουδάω για την εφημερίδα
τέντα στην αυλόπορτα
που σκιάζει το μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό το κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και κούχου κούχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες
ανώνυμες και επώνυμες γενικώς.

23.6.10

ΑΚΗΣ ΣΤΟΛΤΙΔΗΣ: ΜΕΓΑΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ




Δεν χρειάζονται λόγια, πέρα από μία μόνο λέξη.

Γ Ι Γ Α Σ !!!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΑΣΟ



ΠΑΝΤΟ ΨΥΧΑΡΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ

Δήλωσε ο Τάσος Πάντος - και τα λόγια του είναι βαριά και μετράνε:


Έπειτα από επτά χρόνια παρουσίας μου στην οικογένεια του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, αποχωρώ σεμνά και ταπεινά, έτσι όπως λειτούργησα όλο αυτόν τον καιρό και έτσι όπως πιστεύω ότι αρμόζει έναντι στην ιστορία και στο μεγαλείο της ομάδας αυτής.
Νιώθω την ιερή υποχρέωση να ευχαριστήσω προσωπικά τον κ. ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ που με τίμησε με την εμπιστοσύνη του και μου έδωσε το δικαίωμα να αγωνιστώ στον μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό σύλλογο της ΕΛΛΑΔΑΣ.
Όλα αυτά τα χρόνια, αγωνίστηκα με τους παλιούς συμπαίκτες και προπονητές μου, έχοντας σαν μοναδικό γνώμονα το καλό και το συμφέρον του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και τον σεβασμό της ΙΣΤΟΡΙΑΣ που πρεσβεύει αυτή η φανέλα.
Τέλος θέλω να σταθώ στον τεράστιο και ανυπέρβλητο κόσμο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ για την αγάπη του προς το πρόσωπό μου και την δύναμη που μου έδιναν να προσπαθώ για το καλύτερο. Τους ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου...
Δεν ξέρω αν κατάφερα να μπω στο πάνθεον της ιστορίας των παικτών του συλλόγου, μπήκα όμως στις καρδιές των φιλάθλων του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Αυτό για μένα ήταν και είναι η μεγαλύτερη επιτυχία και αναγνώριση...
Θέλω να ευχηθώ στο νέο Δ.Σ. του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, στους παλιούς και νέους συμπαίκτες και προπονητές, υγεία και πολλές επιτυχίες στο έργο τους.

21.6.10

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ


Σύγγαυροι, τόσες μέρες απουσίας μου δικαιολογούνται μόνο από το ότι δεν διέθετα πρόσβαση στο διαδίκτυο. Να με συγχωρήσετε που δεν θα απαντήσω στα δημοσιευμένα σχόλιά σας, λόγω (και) φόρτου εργασίας. Για τον Θρύλο θα τα πούμε.

Σήμερα όμως θέλω να πω ένα

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

για την ομάδα του πόλο που κατέκτησε και πάλι το πρωτάθλημα Ελλάδος αήττητη.

15.6.10

ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΣΣΟΜΑΙ


ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΣΣΟΜΑΙ

14.6.10

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 8-6


Το πρωτο βήμα έγινε. Συνεχίζουμε.

Τα οκτάλεπτα: 2-2, 3-3, 2-1, 1-0.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (3/6 με παίκτη παραπάνω, τέσσερα γκολ από την περιφέρεια, ένα από θέση φουνταριστού): Χρ.Αφρουδάκης 3, Θεοδωρόπουλος 3, Βλοντάκης, Ντόσκας.
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
(4/9 με παίκτη παραπάνω, δύο γκολ από την περιφέρεια): Παπαδόγκωνας 3, Κατσαούνης, Κοκκινάκης, Μπεριστιάνος.

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΣΤΙΒΟ


Πρωτιά σε άνδρες και γυναίκες. Ο Ολυμπιακός ήταν ο νικητής του 96ου Πανελλήνιου Πρωταθλήματος ανδρών και του 75ου Πανελλήνιου Πρωταθλήματος γυναικών, που διεξήχθη στην Πάτρα, το Σαββάτο 12 και την Κυριακή 13 Ιουνίου. Στους άνδρες ο Ολυμπιακός συγκέντρωσε 302 βαθμούς και στις γυναίκες 173 βαθμούς.

ΜΠΟΥΡΔΕΣ


Μόνο ένα "πυροβολημένο" θα μπορούσε να βγει και να πει τέτοιες μπούρδες ύστερα από ένα φιάσκο:
Σύγγαυροι, ο... Τζόρβας, μετά την ήττα της Εθνικής Ελλάδος από την Νότια Κορέα!


Η επόμενη μέρα είναι μέρα ανασυγκρότησης. Μετά από μια τέτοια ήττα πολλά μπορούν να ειπωθούν από διάφορους, εμείς απομονώνουμε πάντα την κριτική και κοιτάζουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να ανταπεξέλθουμε στο επόμενο παιχνίδι. Το αν αυτό φανεί μέσα στο γήπεδο, θα το δούμε την Πέμπτη. Από την πλευρά μας πρέπει να προετοιμαστούμε όσο καλύτερα γίνεται για να μπορέσουμε να δείξουμε ένα καλύτερο πρόσωπο και να φθάσουμε στη νίκη.

Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που γίνονται λάθη. Έτσι έρχονται τα γκολ. Πρέπει να κοιτάξουμε το σύνολο της προσπάθειας, να δούμε γενικότερα τι δεν πήγε καλά. Πάντα στις πρεμιέρες είναι σημαντικό να ξεκινάς με νίκη. Ή αν όχι με νίκη, να παίρνεις έστω την ισοπαλία. Εφόσον δεν καταφέραμε τίποτα από τα δύο είναι να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για τη συνέχεια.

Νότια Κορέα και Νιγηρία προέρχονται από διαφορετικές σχολές τελείως. Η Κορέα είχε δυνατά και αδύνατα σημεία. Το πρώτα τα αναδείκνυαν, τα δεύτερα τα έκρυβαν. Η Νιγηρία είναι και αυτή μια πολύ δυνατή ομάδα, την οποία πρέπει να την μελετήσουμε προσεκτικά τις μέρες που έρχονται καθώς όπως ήταν λογικό είχαμε ρίξει όλο το βάρος στους Κορεάτες.
Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να βλέπουμε τα πράγματα με το σωστό τρόπο. Γενικότερα, ασκείται μια κριτική στην εθνική ομάδα η οποία δυστυχώς σε κάποια σημεία έχει αρχίσει να γίνεται παράλογη (sic!). Και δεν μιλάω μόνο για τους δημοσιογράφους. Μιλάω και για τον κόσμο, αλλά και για παλαίμαχους ποδοσφαιριστές. Βλέπω με μεγάλη μου λύπη ινδάλματα με τα οποία είχα μεγαλώσει μαζί τους να βγαίνουνε και να προσπαθούνε να δημιουργήσουν ένα αρνητικό κλίμα.

Γενικότερα, αυτές οι καταστάσεις όταν συμβαίνουν είναι τρομερά αρνητικές. Μην ξεχνάτε ότι η επιτυχία ήδη έχει γίνει. Από κει και πέρα, αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε είναι να χαρούμε λίγο τον θεσμό. Το έχουμε πει κατ’ επανάληψη, αλλά δυστυχώς βλέπω ότι δεν θα μας αφήσουν. Επαναλαμβάνω ότι δημιουργείται ένα κλίμα και μια πίεση, η οποία για μένα είναι λίγο παράλογη.

Δεν λέω ότι ο κόσμος ή εμείς δεν θέλουμε να παρουσιάσουμε καλό πρόσωπο στον αγωνιστικό χώρο. Είναι το πρώτο που προσπαθούμε να κάνουμε. Από κει και πέρα όμως, αν δεν έρθουν αυτά τα πράγματα, αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να χαρούμε. Και βλέπετε ότι ούτε στο Γιούρο του ’08 το χαρήκαμε, και πολύ περισσότερο τώρα, σε ένα τόσο μεγάλο τουρνουά, σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση, που ίσως να μην έχουμε την ευκαιρία, εμείς που είμαστε τώρα στην ομάδα να ξαναγωνιστούμε.

12.6.10

ΠΟΥΡΟΥΠΟΥΠΟΥ



Η τραγική εμφάνιση της Εθνικής Ελλάδος ήταν αναμενόμενη. Εκείνο το πράμα, όμως, του οποίου την τραγικότητα δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε, ήταν το σπηκάρισμα του Πουρουπουπού. Τί μαρτύριο ήταν αυτό μεσημεριάτικα;! Τα είπε «όλα» –δεν άφησε για κανέναν άλλον τίποτα– με διπλή κορύφωση του δράματος στο σημείο όπου ανέφερε για τους Κορεάτες ότι «δεν είναι δα και νάνοι οι άνθρωποι» και στο σημείο όπου ανακάλυψε ότι «ο Καπετάνος* δεν βρίσκει αντίπαλο να τον υποστηρίξει». Αλλά το τραγικότατο πάντων είναι τούτο: ότι ο εν λόγω πληρώνεται ακόμη από εμάς.

ΥΓ. Δεν είναι αδικία να μην έχει θέση σε αυτή την ομάδα ο Ζήσης Βρύζας;

* Καπετάνος, Παντελής: Ποδοσφαιριστής της Εθνικής Ελλάδος.

11.6.10

ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ... ΓΙΓΑΝΤΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΜΕ... ΞΕΝΟΙΑΣΕΙ



Ο Παναθηναϊκός ψάχνει να βρει πρόεδρο για τα ερασιτεχνικά τμήματά του μέσω αγγελίας στον τύπο:

Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (Π.Α.Ο.) προσκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο, που επιθυμεί να αναλάβει το Τμήμα Αμειβομένων Αθλητών Πετοσφαίρισης Ανδρών του Παναθηναϊκού Α.Ο. να υποβάλει, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις του νόμου περί ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμού όπως ισχύει, εγγράφως τη πρότασή του έως την Δευτέρα 26/07/2010 και ώρα 13:00 στην Γραμματεία του Ομίλου, οδός Λ. Κατσώνη αρ. 3, Αθήνα, Τ.Κ. 11472 (τηλ. 2106444401/2).

Εμείς, όμως είμαστε τυχεροί. Έχουμε προβλέψει από παλιά και έχουμε τον γίγαντα Συγγελίδη! Γι' αυτό απολαμβάνουμε με την άνεσή μας το μουντιάλ και κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδυα. Ου φροντίς... (όπως άλλωστε και στο ποδόσφαιρο!...)


10.6.10

ΚΑΙ ΠΑΛΙ: ΤΑΝΓΚΟ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ



Νά 'χε κι ο Θρύλος τέτοιους παίχτες...

Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ


CARLOS GARDEL’S LIKING FOR SOCCER

By Edmundo Guibourg and Justo Piernes



Ηe liked to watch it whenever he had the occasion because besides his show business engagements there were horse races on Sundays. His friend since childhood days and also neighbor who later became a theater man, Edmundo Guibourg, tells us about it:

«Gardel was in Spain when in 1928, on their way to Amsterdam, the Argentine delegation sent to the Olympic Games arrived. Carlos, then, was at all times with the soccer players. So much so that he continued with them up to Paris and he had booked the tickets to go to the location of the games when, suddenly, he had to travel to Italy. In Spain, I know for certain, he was a close friend of José Samitier (“The magician”). Also friend of the goalkeeper Ricardo Zamora (“The divine”) and of nearly all the players of the Barcelona team.

«The Spaniards truly loved him. And when in 1931 they went to London for a historical match with the English, Carlos who was in Paris, decided to go to see them. I went with him. Pierotti and Duggan, an owner of racing horses, traveled with us. We were about to travel by plane but Carlos was against it. He did not want it. Sometimes I think it was a premonition and then I’m sorry of having been the one who introduced him to Alfredo Le Pera. It was precisely the latter who convinced him that he had not to fear flying.

«When the Barcelona team arrived in Paris, on their way to an important match with the English, Carlitos went to see them. He could not let down Samitier and Zamora, with whom he had already shared an almost bloody final match with the Real Madrid by singing to them while they recovered after blows and bruises. (There is a photograph with Gardel seated on a chair, Samitier with bandages on head and neck lying on a hospital bed and another player on the opposite side with a head bandage).



Gardel with Samitier and Platko, players of Barcelona F.C.


«So we went to London. He was regarded as a mascot by the Barcelona but things did not turn out well. We took a taxi cab to go the stadium. We followed some buses that were taking fans. When we saw that those fans had got off we did the same. But then we had to walk over 15 blocks to get to the stadium. The stop was the bus terminal, not the stadium. Later something similar happened. While we walked back around one kilometer and a half Gardel was telling me: «What silly goals those “Johnnies” scored... And no fewer than 7-0, I’m not coming back to London unless one of our teams plays.»

«As a kid he liked soccer and probably he played in the “hollow” (In the old days that was the name given to vacant plots of land) of the orphanage. When he was an adult he was friend of players like Tarasconi, Mario Evaristo, Orsi...»

José Samitier (1902-1972) played from 1919 to 1936, always in the Barcelona, but by the end of his career he played two years in the Real Madrid. A street of his city bears his name.



Gardel with Samitier and the photographer Aguirre


The journalist Justo Piernes wrote about it:

«The day before the accident was Sunday. A very cold day with only 2 degrees C. But despite it there were races and soccer. River and Racing played and they ended up in a draw 1-1. River scored the first goal with a shot by Peucelle. According to the chronicles it was a match with much movement and beautiful passes.

«In other matches Independiente stood out with a goal by Orsi and three scored by the Paraguayan Arsenio Erico.

«But Racing was the team that Gardel liked, like most of the young of that time, because it meant the “Argentinisation of soccer” in the dawn of the twentieth century after the hegemony of the Alumni’s gringos. Besides its shirt’s color, its players were the Argentine sons of the Italian and Spanish immigrants.

«But there is not much concerning soccer in the profuse bibliography about Gardel. It was not one of his favorite hobbies as indeed horse races were. By searching we conclude that Gardel’s passion for Racing Club was lit in 1917 when that historical team that deserved the sobriquet “La Academia” appeared. The soccer player Natalio Perinetti, the last of those boys to die, affirmed that Gardel was in their dressing room to congratulate them when their team became champion. Since then he kept a friendship with that player and with another crack, Pedro Ochoa. A fundamental obstacle to go often to watch soccer was that on Sundays there were races.

«Gardel also was linked to the first world championship that took place in Montevideo in 1930. At the final match Uruguay defeated Argentina 4-2. Two days before the match he turned up at dinner time at the Barra de Santa Lucía hotel where they were gathered. There he sang for the team until midnight because it was his day on leave. He appeared daily at the Teatro Artigas. This event so was recalled by Carlos Peucelle».

(Sources: Guibourg, Edmundo: “Primer diccionario gardeliano”. By José Barcia, Enriqueta Fulle and Luis Macaggi. Ed. Corregidor, 1985. Page 106. Piernes, Justo: excerpted from the daily paper “Tiempo argentino”, June 20, 1985).

ΕΦΙΑΛΤΗΣ


"Είμαστε η χώρα της διαστρέβλωσης."

Τάδε έφη η Ντορούλα, η Μητσοτακοθυγατέρα η παινεμένη, πριν λίγο στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Λες και δεν έχει κυβερνήσει ποτέ ούτε η ίδια ούτε ο μπαμπάκας της και ο αδερφούλης της.

Ε Φ Ι Α Λ Τ Η Σ !

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ


ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ


Πρωί-πρωί για ψώνια
με μπικουτί και παντελόνια
και καθώς τρέχει μουρμουρίζει
"να μην ξεχάσω τα πεπόνια"

Καθώς περνάει απ 'την πλατεία
στο κιόσκι βρίσκει τη Μαρία
κι οι δυο μαζί πια συνεχίζουν
ενώ από τα καφενεία...

Στο σουπερμάρκετ, στο σουπερμάρκετ θα βρούμε
φρέσκα, κατεψυγμένα και πλαστικά
μήλα, μπανάνες, γάλα Carnation και κότες
μπιφτέκια, ντομάτες και βέβαια απορρυπαντικά

Συνωστισμός και στριμωξίδι
και που και που λίγο βρισίδι
μα όλα αυτά με κάποια χάρη
διαλέγοντάς το κουνουπίδι
Κυρίες σικ με τα σκυλιά τους
χοντροί που τρίβουν την κοιλιά τους
και δυο γριούλες με μανία
ψάχνουν τροφή για τα γατιά τους

Ενώ περνάν απ' τα ταμεία
η Πόπη χάνει τη Μαρία
Το νου της είχε στο φαντάρο
που την κοιτούσε με λαγνεία
Με βιάση φτιάχνει το μαλλί της
κι απ' την πολλή την ταραχή της
της πέφτουν ξάφνου τα πεπόνια
"αχ, αυτός φταίει, ο αλήτης"

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ





Ο Γιάννης Σπανουδάκης γεννήθηκε το 1931 στα Χανιά και έκανε μεγάλη καριέρα στον Θρύλο τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής, καθώς πανηγύρισε τα δύο πρώτα πρωταθλήματα (1949, 1960) Ελλάδας της ομάδας μας. Με την Εθνική Ελλάδος είχε 39 εμφανίσεις και 132 πόντους, έχοντας ως κορυφαίες στιγμές την συμμετοχή στο Ευρωμπάσκετ (1951), στους Μεσογειακούς Αγώνες (1951, 1955) και στους Ολυμπιακούς Αγώνες (1952).

Το Olympiacosbc.gr επικοινώνησε με τέσσερις σπουδαίους παλαίμαχους καλαθοσφαιριστές του συλλόγου οι οποίοι με λίγα λόγια αποχαιρέτησαν τον μεγάλο δάσκαλο…

ΣΤΗΒ ΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ: "Ο Γιάννης ήταν και είναι η ιστορία του Ολυμπιακού. Δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με την ομάδα. Ήταν καλός άνθρωπος και πολύ μεγάλος παίκτης για την εποχή του. Αιωνία του η μνήμη".
ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ: "Δεν μπορούν τα λόγια να περιγράψουν το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου. Ο Γιάννης Σπανουδάκης ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος και η απώλειά του για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό μπάσκετ είναι τεράστια. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ".
ΜΑΚΗΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ: "Αυτός με είδε να περπατάω στο δρόμο και με πήρε στον Ολυμπιακό. Μου έδωσε ένα ζευγάρι γερμανικά παπούτσια, Ρομικα κι ένα δεκάρικο για να βγάλω φωτογραφίες. Αυτή την εικόνα δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Είμαι πραγματικά πολύ συγκινημένος. Τον θυμάμαι ακόμα να έρχεται να μας κάνει προπόνηση φορώντας το κοστούμι της Εθνικής ομάδας που προετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς της Ρώμης. Μετά την αποχώρησή του, ουσιαστικά πήραμε εμείς θέση στην ομάδα. Την πρώτη μου φωτογραφία ως παίκτης του Ολυμπιακού την έχω μαζί του σ' ένα ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Για μένα αυτός ο άνθρωπος σήμαινε πάρα πολύ. Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει".
ΤΟΛΗΣ ΣΠΑΝΟΣ: "Τα αδέρφια Σπανουδάκη ξεκίνησαν το μπάσκετ στον Ολυμπιακό. Ο Γιάννης είχε τεράστια προσφορά και ήταν αγνός Ολυμπιακός. Αυτός και ο αδερφός του ήταν οι παικταράδες τους οποίους θαυμάζαμε ενώ μεγαλώναμε. Ο Γιάννης ήταν ένας αξιοπρεπής Ολυμπιακός που τίμησε την ομάδα και είναι η ιστορία του συλλόγου".
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης μίλησε για την προσφορά του εκλιπόντος στο ελληνικό μπάσκετ: "Για να κάνει το άθλημα που αγαπάμε άλματα, έπρεπε να σταθεί στα πόδια του και τα πρώτα βήματα έγιναν απ' αυτούς τους ανθρώπους. Το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε γι' αυτό τον σπουδαίο άνθρωπο και τρομερό αθλητή, είναι ένα ευχαριστώ για όσα μας πρόσφερε. Καλό ταξίδι κύριε Γιάννη".
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού Θοδωρής Παπαλουκάς μίλησε εκ μέρους των συμπαικτών του: "Έχω διαβάσει για τα κατορθώματά του. Οι μπασκετμπολίστες της δικής του γενιάς θα πρέπει να αποτελούν αιώνιο παράδειγμα για όλου μας. Το μπάσκετ γι' αυτούς δεν ήταν επάγγελμα, ήταν στην κυριολεξία τρόπος ζωής και οι θυσίες που έκαναν δεν συγκρίνονται μ' αυτές που γίνονται τώρα. Είναι τιμή για όλους εμάς να θεωρούμαστε… απόγονοι τέτοιων αθλητών".

9.6.10

ΔΝΤ


Την Τετάρτη, 05 Μαΐου 2010, αποφράδα μέρα για την Ελλάδα γράφτηκε το ακόλουθο άρθρο από τον Δόκτορα Mark Weisbrot, διακεκριμένο οικονομολόγο (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.


Καλωσήλθατε στην εσκεμμένη και προμελετημένη κόλαση του ΔΝΤ (δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μας περιμένει)


Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή (!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.

Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι... αντίστοιχο - μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει προσφέρει τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός, και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρη υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ.Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφ' όρου ζωής σχεδόν ομηρία του στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν αμέσως τη δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί τους 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι' αυτό και εξάλλου η προμελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί. Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας». Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ.
Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!! Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί τους 350.000 εργαζομένους και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωζε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω! Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. Δεν υπήρχε συντονισμός. Ό,τι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί. Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. Μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ό,τι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους, διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα, αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση. Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα, γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.


-------------------------------------------------------------------------------
Η ιστορία του γερμανικού χρέους, από τον Ανδρέα Κωνσταντάτο, εφημερίδα
«Κόσμος του Επενδυτή».
Η Γερμανία μας οφείλει:
1. 7,160 δισ. δολάρια που μας επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των
Παρισίων (1946) για τις καταστροφές που προξένησαν τα γερμανικά
στρατεύματα κατοχής στην οικονομική υποδομή της χώρας.
2. 3,5 δισ. δολάρια από το δάνειο που οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν την Ελλάδα να τους παράσχει, πέραν των εξόδων συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων (οι οφειλές αυτές έχουν υπολογιστεί σε ονομαστικές τιμές του 1938, που σημαίνει ότι ξεπερνούν σε σημερινές τιμές τα 70 δις δολάρια).
3. Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν από τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους.
4. Τις αποζημιώσεις προς τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας περίπου εκατό ολοκαυτώματα πόλεων και χωριών. Η Γερμανία ανέβαλλε συνεχώς την εκπλήρωση των υποχρεώσεων μέχρι την σύναψη ειρήνης (2+4) στη Μόσχα (1990). Από τότε, 20 χρόνια μετά, η Γερμανία δεν εννοεί να πληρώσει, ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να χρηματοδοτεί την γερμανική βιομηχανία

*************



How the IMF Sank Argentina
by Mark Weisbrot

AS Argentina's government was resigning in the face of full-scale riots and protests from every sector of society, a BBC-TV reporter asked me whether this economic and political meltdown would change the way people saw the International Monetary Fund. I wanted to say yes, but I had to tell him: "It really depends on how the media reports it."

So far it looks as if the IMF is getting off easy, again. The Fund and the World Bank -- the world's two most powerful financial institutions -- learned an important lesson from their brief spate of bad publicity during the Asian economic crisis a few years ago. They have become masters of the art of "spinning" the news.

Argentina's implosion has the IMF's fingerprints all over it. The first and overwhelmingly most important cause of the country's economic troubles was the government's decision to maintain the fixed rate of one peso for one U.S. dollar. Over the last few years, the U.S. dollar has been overvalued. This made the Argentine peso overvalued as well.

Contrary to popular belief, a "strong" currency is not like a strong body. It is very easy to have too much of a good thing.

An overvalued currency makes a country's exports too expensive, and its imports artificially cheap. Just look at the United States. Our "strong" dollar has brought us a record $400 billion trade deficit.

But it gets catastrophically worse for a country that has committed itself -- as Argentina did -- to a fixed exchange rate. When investors start to believe that the peso is going to fall, they demand ever-higher interest rates. These exorbitant interest rates are crippling to the economy. This is the main reason that Argentina has not been able to recover from its four-year recession.

To maintain an overvalued currency, a country needs large reserves of dollars: the government has to guarantee that everyone who wants to exchange a peso for a dollar can get one. The IMF's role here was crucial: It arranged massive amounts of loans -- including $40 billion a year ago -- to support the Argentine peso.

This was the IMF's second fatal error. To appreciate its severity, imagine the United States borrowing $1.4 trillion -- 70 percent of our federal budget -- just to prop up our overvalued dollar. It did not take long for Argentina to pile up a foreign debt that was literally impossible to pay back.

If all that weren't enough, the Fund made its loans conditional on a "zero-deficit" policy for Argentine government. But it is neither necessary nor desirable for a government to balance its budget during a recession, when tax revenues typically fall, and social spending rises.

The "zero-deficit" target may make little economic sense, but it has great public relations value. By focusing on government spending, the IMF has managed to convince most of the press that Argentina's "profligate" spending habits are the source of its troubles. But Argentina has run only modest budget deficits, much smaller than our own.

The IMF now claims that it was against the fixed exchange rate, and the massive loans to support it, all along. Fund officials say they went along with these policies to please the Argentine government.

So now Argentina is telling the U.S. government what to do?! This is not a very credible story, but of course verifying who made what decision is a little like tracking the chain of command at al-Qaida. IMF board meetings, consultations with government ministers, and other deliberations are secret.

But it does have a track record. In 1998, the Fund supported overvalued currencies in Russia and Brazil, with massive loans and sky-high interest rates. In both cases the currencies collapsed anyway, and both countries were better off for the devaluation: Russia's growth in 2000 was its highest in two decades.

Argentina will undoubtedly recover, too, now that it has devalued its currency and defaulted on its unpayable foreign debt. But the people will always need a government that is willing to break with the IMF and pursue policies that put their own national interests first.

Washington had other ideas. "It's important for Argentina to continue to work through the International Monetary Fund on sound policies," said White House spokesman Ari Fleischer just before the collapse. For the IMF, failure was impossible.

Weisbrot, PhD., is an economist and co-director of the Center for Economic & Policy Research in Washington, D.C. His latest book is "Social Security: The Phony Crisis" (with Dean Baker), 1999, University of Chicago Press.

8.6.10

ΠΕΣ ΤΑ, ΡΕ ΜΑΡΚΟ!


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ: ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΑΛΑΜΑ

ΚΟΥΙΖ 7 - ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΛΙΓΟ...


1. Ποια είναι η ομάδα αυτή. Να αναφερθούν τουλάχιστον τρεις πασίγνωστοι εικονιζόμενοι.



2. Ποιός είναι ο δεύτερος από δεξιά στην πίσω σειρά. Όποιος βρει και την ομάδα σκίζει.



3. Ποιός είναι;



4. Ρενέ ... - Ποιός;



5. Ομάδα και παίχτης, δηλαδή παιχταράς (εύκολο).



6. Για ν' ακούω ονόματα παιχτών. Η ομάδα είναι πανεύκολη.



7. Με τη φανέλλα της Νάπολι - ποιός;

7.6.10

ΨΕΥΔΗ, ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΩΛΟΓΛΕΙΨΙΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ


Τέτοια ψεύδη και τέτοιες γελοιότητες "γράφουμε":
"φίλοι Του Ολυμπιακού" και "ανεγκέφαλοι" χαρακτηρίζονται οι γνωστοί σε όλους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
"
Η αστυνομία δυναμίτισε το κλίμα και κανείς άλλος" - όχι τα καθήκια που προσποιούνται τους ολυμπιακούς.

Ορίστε, διαβάστε!

Καλοπιάσματα στα εγκληματικά κωλόπιαδα από τον Red Planet:

Τέλος στην φετινή παρωδία, στο πρωτάθλημα-ντροπή της Α1 μπάσκετ. Ειλικρινά, είναι να σιχαίνεται ο καθένας με ό,τι συμβαίνει στο εν λόγω άθλημα, διακόπηκε οριστικά ο τέταρτος τελικός στο ΣΕΦ. Για την ιστορία, το σκορ ήταν 69-76 για τον Παναθηναϊκό και απέμενε 1'04'' για το φινάλε, όταν πετάχτηκαν μπουκάλια και διάφορα άλλα αντικείμενα από φίλους του Ολυμπιακού, κάτι που επέφερε το οριστικό τέλος στην αναμέτρηση του Φαλήρου. (...) Τώρα, τι να σχολιάσουμε για τους ανεγκέφαλους που πετούν αντικείμενα και ήρθαν από νωρίς με μόνο σκοπό, ουσιαστικά, να κάνουν κακό στην ομάδα που (νομίζουν ότι) αγαπούν; Κάπως έτσι, ηττήθηκε ο Ολυμπιακός και πέρυσι στον πρώτο τελικό των πλέι-οφ. Από τις ενέργειες αυτών των ανθρώπων, που επιτέλους κάποια στιγμή πρέπει να απομονωθούν, ο Ολυμπιακός ζημιώνεται ανεπανόρθωτα.

Το μνημείο εμετικής γελοιότητας όμως περιέχεται στο Gavros.gr:

Προκάλεσε η αστυνομία με τη συμπεριφορά της, που δεν άφησε τον κόσμο του Ολυμπιακού να μπει στο ΣΕΦ. Η αστυνομία δυναμίτισε το κλίμα και κανείς άλλος.
Όλα τα 'χαμε, αυτό μας έλειπε. Λίγη ώρα πριν την έναρξη του αγώνα του Θρύλου με τον ΠΟΑ στο ΣΕΦ, η αστυνομία αποφάσισε - έτσι της κάπνισε δηλαδή - να κάνει τη δουλειά της όπως αυτή νομίζει, μόνο που στο ΟΑΚΑ, αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω, δεν έχουν γίνει ποτέ.Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν πάει στο ΣΕΦ ήδη από τις 19.30 και περίμεναν καρτερικά να μπουν στις θύρες. Τότε η αστυνομία έκανε το ανήκουστο. Έκλεισε όλες τις εισόδους προς το ΣΕΦ και άφησε δύο ελεύθερες, μία από τα εκδοτήρια και μία άλλη από το πάρκινγκ.Τη στιγμή λοιπόν που οι οπαδοί μας θα μπορούσαν να μπουν μέσα σε λίγα λεπτά στο ΣΕΦ, η αστυνομία αποφάσισε να ελέγξει έναν έναν και από την πολλή καθυστέρηση, άρχισε η αγανάκτηση. Υπομονή δεν υπήρξε μεγάλη, αφού οι αστυνομικοί έκαναν... πέντε ώρες να ψάξουν έναν οπαδό και ως εκ τούτου, άρχισαν τα έκτροπα. Οι αστυνομικοί έκαναν χρήση δακρυγόνων, το πλήθος αντεπιτέθηκε και άρχισαν τα επεισόδια έξω από το στάδιο. Απαράδεκτη η κίνηση της αστυνομίας να προχωρήσει με αυτόν τον τρόπο σε έλεγχο, αλλά υπάρχει και μια άλλη πτυχή του θέματος. Γιατί κύριοι αστυνομικοί δεν κάνετε τα ίδια στο ΟΑΚΑ; Φοβάστε μήπως σαν πει τίποτα κανείς; Και γιατί σας τη βάρεσε να κάνετε τώρα τον έλεγχο; Αφού η ίδια η ΚΑΕ είχε βγάλει ανακοίνωση για τον κόσμο να είναι ήσυχος.Εσείς τι πετάξατε τα δακρυγόνα; Για μαγκιά; Εσείς δυναμιτίζετε το κλίμα και κανείς άλλος. Ντροπή και πάλι ντροπή... Η χρήση χημικών από εκεί και πέρα, έγινε και εντός του σταδίου και ήταν φυσικό από εκεί και πέρα να υπάρξει αντίδραση. Οι φίλοι του Ολυμπιακού ξήλωσαν μερικά καθίσματα και τα πέταξαν στους αστυνομικούς, ενώ απομακρύνθηκαν από την εξέδρα η οποία είχε δεχτεί τη χρήση των χημικών. Απαράδεκτες οι συνθήκες, αλλά έτσι αποφάσισε η αστυνομία.

1.38: PASSATA LA FIESTA


Τα εναπομείναντα καθήκια στις κερκίδες του ΣΕΦ αποτελείωσαν το πτώμα του Ολυμπιακού. Αυτοί δεν έχουν καμμία σχέση με τον Ολυμπιακό. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι άλλος και αλλιώς. Αυτοί είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου που αφήνονται ασύλληπτοι, γιατί η δράση τους βολεύει τους εχθρούς του Ολυμπιακού - και τους από μέσα και τους απέξω.

Σύγγαυροι, ήρθε ο καιρός να πάρουμε την υπόθεση του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς στα χέρια μας.
Τέρμα στα εγκληματικά αποβράσματα που καταβαραθρώνουν το ολυμπιακό ήθος.
Κόκκαλη και Αγγελόπουλοι, θα τους ανεχθείτε κι άλλο; Αι, θα μείνετε με αυτούς.
Τελειώσανε οι κοροϊδίες.