ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

David Winner, "Total Football: επανάσταση χρώματος πορτοκαλί", μετάφραση Χρίστος Χαραλαμπόπουλος, Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2018.

Όποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο πρέπει να το αποκτήσει!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΜΙΛΑΝ 3-1

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΜΙΛΑΝ 3-1

Επική πρόκριση του Θρύλου στους 32 του Europa Cup με γκολ των Σισέ, Γκιλιέρμε και Φορτούνη.

Λεπτομέρειες από  τον αγώνα εδώ

Ακούμε την περιγραφή των γκολ εδώ

Φάσεις και γκολ εδώ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1972

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-1

Το γκολ ποίημα του Ρομαίν Αργυρούδη (εδώ)

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΜΑΣ ΩΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ ΜΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΜΑΣ

ΩΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ ΜΑΣ

     Στον Βασίλη Λαλιώτη, που μου το υπέβαλε

Γιουνάιτεντ δεν είμαι, μα τον Μπεστ θαυμάζω.

He was the best! Κι ο Μπεκενμπάουερ με μαγεύει

ακόμα με το στυλ του: ως Καίσαρ διαφεντεύει

το γήπεδο όλο. Και στον στρατηγό Δομάζο

μονάχα χάριτες οφείλω, και τον βάζω

(δεκάρι αυτός!) honoris causa ν’ αρχηγεύει

στων αντιπάλων τη μικτή που θα κατέβει

να παίξει με όσους συμπαθώ και αγκαλιάζω

σαν οπαδός. Στον Κρόιφ και στον Μαραντόνα

και στον Μποτίνο απέναντι θα παρατάξω

Φραντσέσκολι, Ματσόλα, Μπουντραγκένιο στό ’να

ημίχρονο· στο δεύτερο θαν τους αλλάξω

με Λίνεκερ, Ρομάριο, Φούτρε και θα γίνει

ματσάρα που για πάντα αξέχαστη θα μείνει.

  Οι αντίπαλοί μας είναι η μόνιμη σκϊά μας:

  εκείνοι μεταφράζουν τα πρωτότυπά μας.

ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ FIFA ΚΑΙ ΤΗΣ CONMEBOL...

ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ FIFA ΚΑΙ ΤΗΣ CONMEBOL...

... δεν κατάφεραν προχτές να "πείσουν" τους ποδοσφαιριστές (και "παιχταράδες") της Μπόκα Τζούνιορς και της Ρίβερ Πλέιτ να βγουν να παίξουν, για να μη χάσουν ( : τα καθάρματα) τα πεκούνια. Με αυτά τα καθάρματα και τους παπγιονάκηδες και ψαλιδόκωλους που διαφεντεύουν παγκοσμίως το ποδόσφαιρο χάνεται και το τελευταίο ίχνος μαγείας του. Μακάρι να αληθεύει η πληροφορία ότι οι απεσταλμένοι του αληταρά Ινφαντίνο φάγανε το ξύλο της αρκούδας στα αποδυτήρια της Μπόκα.
Θα το πω ξεκάθαρα: οι χίλιοι τόσοι εγκληματίες, που φόραγαν τη φανέλα της Ρίβερ και πετροβολούσαν το πούλμαν της Μπόκα, κατά βάθος μισούν τη Ρίβερ. Το ίδιο ισχύει και για τους χίλιους τόσους εγκληματίες, που φόραγαν τη φανέλα της Μπόκα πριν από τρία χρόνια και "φαρμάκωσαν" με σπρέι πιπεριού τους ποδοσφαιριστές της Ρίβερ: μισούν τη Μπόκα.
Σιχαίνομαι εξ ίσου και τις δύο αγέλες. Αμφότερες μισούν το ποδόσφαιρο τουλάχιστον όσο και οι διάφοροι Χαβελάνγκε, Μπλάτερ, Ινφαντίνο...
Ναι, είμαι από μικρό παιδί φανατικά στο πλευρό της Μπόκα Τζούνιορς. Χωρίς όμως τη Ρίβερ Πλέιτ η Μπόκα Τζούνιορς δεν είναι Μπόκα Τζούνιορς. (Ισχύει και το αντίστροφο.) Και βέβαια δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να νικάω τη Ρίβερ (και μεγαλύτερη λύπη από το να χάνω από τη Ρίβερ). Κι όταν οι της Ρίβερ με λένε "γουρούνι" και "σκατιά", εγώ τους απαντάω ότι είναι αιώνιες "κότες", κι έτσι το πράγμα διευθετείται πολύ όμορφα στα λόγια, γιατί είναι "μέρος του παιχνιδιού". Το αίμα όμως δεν είναι μέρος του παιχνιδιού - ούτε τα συμφέροντα των κάθε λογής ινφαντίνων που από το αίμα βγάζουν χρήμα και που τους ποδοσφαιριστές τούς κάνουν από ανθρώπους να καταντούν μοντέλες, τουτέστιν "κρέατα".

Εννοείται ότι το αυτό ισχύει ακριβώς και απολύτως και για τα εν Ελλάδι συμβαίνοντα.

ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Στη λεγόμενη τρυφερή ηλικία γίνονται οι σημαντικές επιλογές των ανθρώπων – τότε, δηλαδή, που λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά το συναίσθημα, και ο νους απλώς παρακολουθεί (πολλές φορές αδιάφορος και αδρανής) τα δρώμενα. Έχοντας ξεπεράσει ήδη την έκτη δεκαετία του βίου μου θα πρέπει να γυρίσω πολύ πίσω, για να ανατρέξω στη δική μου τρυφερή και –ας μου επιτραπεί ο όρος– μετατρυφερή ηλικία σε δύο κωμοπόλεις της πελοποννησιακής επαρχίας του δεύτερου μισού της δεκαετίας του ’60 και του πρώτου μισού της δεκαετίας του ’70.

            Παρακάμπτω τη χρονολογική σειρά και αρχίζω ανάποδα. Νεμέα Κορινθίας: έζησα εκεί έξι χρόνια, αρχής γενομένης από τον Σεπτέμβρη του 1970 λόγω υπηρεσιακής μεταθέσεως του πατέρα μου. Στις 8 Μαρτίου 1972 βρεθήκαμε για κοινωνική επίσκεψη σε σπίτι που διέθετε τηλεοπτική συσκευή και είδαμε τον αγώνα του Άγιαξ με την Άρσεναλ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, τον πρόγονο του σημερινού Τσάμπιονς Ληγκ. Τελικό σκορ 2-1:  προηγήθηκε η Αρσεναλ με γκολ του Ρέι Κέννεντυ, αλλά νίκησε τελικώς ο Άγιαξ με δύο γκολ του Χέρρι Μιούρεν, από ένα σε κάθε ημίχρονο.  Όλοι όχι μόνο θαυμάσαμε την ολλανδική ομάδα, που υπό τις οδηγίες του Στέφαν Κόβατς έπαιζε άλλο ποδόσφαιρο, αλλά και το ευχαριστηθήκαμε, παρ’ όλο που η Άρσεναλ δεν μάς ήταν καθόλου αντιπαθής. Τα χρόνια εκείνα βλέπαμε στην τιβί με τη βοήθεια του Γιάννη Διακογιάννη «κονσέρβα» κάθε Σάββατο απόγευμα 45 λεπτά αγγλικό ποδόσφαιρο, και αυτό ήταν όλο κι όλο ό,τι γνωρίζαμε και είχαμε δει με τα μάτια μας από διεθνές «football».

Στις 22 Μαρτίου 1972 ήταν η ρεβάνς του αγώνα στο Χάιμπουρυ. Τηλεοράσεις είχαν τότε μόνο τα καφενεία και ελάχιστα σπίτια. Δυνατότητα «κοινωνικής επίσκεψης» αυτή τη φορά δεν υπήρχε. Οπότε μόνο σε καφενείο θα μπορούσα να δω τον αγώνα. Απαγορευόταν αυστηρώς, όμως, το συχνάζειν των μαθητών στα καφενεία!  – επαρχία, χούντα... Στην Οδό Δερβενακίων 34 ήταν το σπίτι μας. Ανεβαίναμε επάνω, στον όροφο, από μια εσωτερική σκάλα που ήταν παραλλήλως κολλητή με την εσωτερική σκάλα του διπλανού σπιτιού που ανήκε στην οικογένεια Πέππα, στην ιδιοκτησία της οποίας ήταν και το αμέσως κολλητό καφενείο. Βράδυ, ψοφόκρυο με χιονόνερο. Με κολλημένη τη φάτσα μου εγώ στο θολό τζάμι του καφενείου προσπαθούσα να δω μέσα σε σύννεφα καπνού τσιγάρων από μέσα και να διακρίνω από το δρόμο, απ’ έξω, τι «παιζόταν» στην ασπρόμαυρη οθόνη. Δηλαδή δεν έβλεπα – κι ωστόσο απολάμβανα! Πανηγύρισα σαν τρελός το –όπως πληροφορήθηκα την άλλη μέρα από το «Φως των Σπορ»– αυτογκόλ του Γκρέιαμ· είχα την εντύπωση ότι το είχε βάλει ο Πητ Κάιζερ. Σημασία είχε ότι είχε μπει, είχε νικήσει Άγιαξ, κι εγώ ήμουν ήδη (και παραμένω) Άγιαξ.

Στις 31 Μαΐου 1972 γινόταν ο τελικός του κυπέλλου Πρωταθλητριών στο στάδιο Ντε Κάιπ του Ρότερνταμ μεταξύ του Άγιαξ και της  Ίντερ. Άνοιξη στο φόρτε της, στις παρυφές του θέρους, αλλά εγώ ήμουν στο κρεβάτι άρρωστος με παρωτίτιδα, κοινώς «μαγουλάδες». Απαγορευόταν και να ξεμυτίσω από το σπίτι. Κατέβηκα στην εσωτερική σκάλα του σπιτιού μας, έστησα αφτί και (παρά τη μεσολάβηση της εσωτερικής σκάλας του σπιτιού του Πέππα) παρακολούθησα «εξ ακοής» όλον τον αγώνα. Από τις φωνές των καφενειακών θαμώνων κατάλαβα πότε μπήκαν και τα δύο γκολ – αμφότερα στο δεύτερο ημίχρονο. Ο πατέρας μου μού είπε, μετά το τέλος του αγώνα, ότι τα είχε επιτύχει ο Γιόχαν Κρόιφ.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 το είδαμε στο σπίτι μας, στη δική μας τηλεόραση. Δεν έχασα ούτε δευτερόλεπτο. Ήμασταν δε οικογενειακώς με την Εθνική Ολλανδίας και λατρεύαμε το «totaalvoetbal», το «ολοκληρωμένο ποδόσφαιρο» που έπαιζε η ομαδάρα του Ρίνους Μίχελς, η «Οράνιε», η πορτοκαλιά ομάδα της Οράγγης. Η ήττα «μας» από τη Γερμανία στον τελικό ήταν κάτι σαν «οικογενειακό πένθος». Σήμερα μπορώ να πω ότι εκείνος ο τελικός δεν ήταν ακριβώς η δύση της ολλανδικής κυριαρχίας (που είχε ξεκινήσει με τη Φέγενοορντ και τον Άγιαξ και είχε κορυφωθεί με την Εθνική Ολλανδίας), αλλά η ανατολή της «πραγματιστικής» Μπάγερν, που κυριαρχεί μέχρι σήμερα «γερμανικά, και σε όποιον αρέσει».

Φλας μπακ. Στους Μολάους Λακωνίας, στη γενέτειρά μου. Κάποιος θείος ενός συμμαθητή μου, ο «μπαρμπα-Σπύρος», μετανάστης από το ’35 στην Αργεντινή (την οποία, σημειωτέον, έλεγε «Αργεντίνη»), είχε επιστρέψει  το 1965 στην πατρίδα και μου είχε χαρίσει ένα κύπελλο, για να πίνω το γάλα μου, με «τυπωμένα» επάνω του το έμβλημα της Αργεντινής και το σήμα της Μπόκα Τζούνιορς. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Οι διηγήσεις του, δηλαδή το φούσκωμα των διηγήσεων του «μπαρμπα-Σπύρου» μέσα στους ηθμούς της φαντασίας μου με είχαν κάνει να υποστηρίζω την «Αργεντίνη» και τη Μπόκα Τζούνιορς. Τα ονόματα Ρόμα, Μαρσολίνι, Ραττίν και Ρόχας ήταν στο ενεργό μου λεξιλόγιο. Πολλά χρόνια αργότερα διάβασα την ιστορία τους και έμαθα τι παιχταράδες ήσαν και αυτοί και κάποιοι άλλοι – «φίλοι» και «αντίπαλοι».

Επανασύνδεση με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Επειδή ο νέος έρωτας (όταν, μάλιστα, τον βλέπεις με τα μάτια σου) νικάει την οποιαδήποτε φαντασίωση, στις 24 Ιουνίου 1974 δεν με πείραξε καθόλου που οι Κρόιφ, Κρολ, Ρεπ και εκ νέου Κρόιφ «μας» έβαλαν τέσσερα γκολ σε εκείνο το υπό ραγδαίαν βροχήν παιχνίδι-παράσταση μπαλέτου στο Γκελζενκίρχεν.  Έχω την ακράδαντη γνώμη ότι εκείνη ήταν η κορυφαία επίδειξη του totaalvoetbal.  Όταν, όμως, άρχισαν ιδίως από το 1975 και μετά να κυριαρχούν οι Γερμανοί (και ο επί τρεις συνεχείς φορές πρωταθλητής Ευρώπης Άγιαξ είχε ήδη από τις 7 Νοεμβρίου 1973 αποκλειστεί από την ΤΣΣΚΑ Σόφιας) «ξαναθυμήθηκα» χωρίς καν ενοχές τον παλιό μου έρωτα για την αργεντίνικη Μπλανκοσελέστε.

Αλλά τιμωρήθηκα γι’ αυτό το 1978. Τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μονουμεντάλ του Μπουένος  Άιρες. «Ποιόν υποστηρίζουμε, Γιώργη;» – έλεγα στον εαυτό μου. Τη μια απαντούσα «Οράνιε», την άλλη απαντούσα «Μπλανκοσελέστε». Όταν ξεκίνησε ο αγώνας και είδα στο εκράν τής –έγχρωμης τώρα πια– τηλεόρασης τον άθλιο δικτάτορα Βιδέλα, είπα αποφασιστικά «Ολλανδία». Δεν θα πω πολλά, αλλά έπιανα τον εαυτό μου κάθε δυο λεπτά να παρακαλάει να μη βάλει καμία ομάδα γκολ, λες κι έτσι θα σωζόμουν από το μαρτύριο που βίωνα. Είχα μεγαλώσει, όμως, πια και τα τρυφερά λεγόμενα χρόνια της ζωής μου ήσαν πίσω, δούλευε δε και η εκλογίκευση των πραγμάτων – συνελόντι ειπείν και τέλος πάντων στενοχωρήθηκα πολύ που «ηττηθήκαμε» με 3-1.

Ναι, μπορώ να το πω άφοβα τώρα: είμαι και Αργεντινή και Ολλανδία πια, και αγαπώ το ποδόσφαιρο, όταν είναι ποδόσφαιρο. Αντιπάθησα το ιταλικό κατενάτσιο και λάτρεψα το ολλανδικό totaalvoetbal, κάτι που δεν είναι τίποτε άλλο παρά κατενάτσιο με πρώτη αμυντική γραμμή στην μεγάλη περιοχή του αντιπάλου – παναπεί η πιο σκληρή μορφή και η πιο ευφυής εκδοχή που μπορεί να πάρει αυτή η επινόηση του Ελένιο Ερρέρα (τυχαίο ότι ήταν αργεντινός;…) που είχε οδηγήσει τις ιταλικές ομάδες στο λεγόμενο «αντι-ποδόσφαιρο». Στα μυαλά και στα πόδια των ολλανδών μαϊστόρων το αντιποδόσφαιρο ξανάγινε θεαματικό ποδόσφαιρο. Εξ άλλου οι Ολλανδοί πάντοτε διακρίνονταν στις τέχνες, στη φιλοσοφία και στον πρακτικό επιχειρηματικό νου…

Οι ολλανδοί ποδοσφαιριστές ήσαν/είναι άλλης ποιότητας παίκτες. Ξέρουν να μιλάνε κανονικά, δεν χρησιμοποιούν στερεότυπα, χαρακτηρίζονται από άνετη κοινωνική και γηπεδική συμπεριφορά. Γνωρίζουν και θέλουν να διεκδικούν το άριστο, το μέγιστο. Έτσι είναι και το ποδόσφαιρο που παίζουν: άλλης ποιότητας!

Αυτή την άλλη ποιότητα τη βρήκα σε κάθε σελίδα του ανά χείρας βιβλίου. Κι έχω την αίσθηση ότι ο Ντέιβιντ Γουίνερ είναι σαν  –ας μην παρεξηγηθεί αυτό που θα γράψω– να μου έκλεψε ένα σμάρι ιδέες. Γράφει βιωματικά για την επανάσταση του ολοκληρωμένου ποδοσφαίρου, για μιαν επανάσταση χρώματος πορτοκαλί, όπως την έχω βιώσει κι εγώ τόσα χρόνια που παρακολουθώ τον Άγιαξ, την Εθνική Ολλανδίας, αλλά και τις άλλες ομάδες του ολλανδικού πρωταθλήματος, όπως και το ποδόσφαιρο σε όλον τον κόσμο. Γι’ αυτό και ας μου συγχωρηθεί αυτός ο εντελώς «βιωματικού χαρακτήρα» πρόλογος. Κάπως έτσι πρέπει και ο συγγραφέας να προσέγγισε το «ολλανδικό θαύμα» με τους Έρασμους και τους Σπινόζες, με τους Ρέμπραντ και τους Μόντριαν της μπάλας, της στρογγυλής θεάς που τη λατρεύουν εκατομμύρια κι εκατομμύρια πιστοί. Κι έτσι –με γνώση σίγουρα, αλλά με γνώση βαφτισμένη στα ύδατα του βιώματος– μετέφρασε και ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος το πόνημα αυτό, που είναι κατάθεση λόγου μιας αγαπητικής και εφ’ όρου ζωής σχέσης. Αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, στην ουσία (ό,τι και αν κάνεις) δεν το κάνεις. Και στον Χρίστο Χαραλαμπόπουλο οφείλουμε χάριτες για την αγάπη που καταθέτει σε ό,τι κάνει τόσα χρόνια και μας δίνει την ευκαιρία να χαρούμε τη χαρά του.

 Ας μου επιτραπεί, κλείνοντας, μια κουβέντα ακόμα. Ξέρω ότι κανονικά αυτά που έγραψα ώς εδώ δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ξέρω, όμως, και κάτι άλλο: όταν είναι να μιλήσεις/γράψεις για (το) ποδόσφαιρο, μόνο έτσι, μόνο βιωματικά, με μόνο οδηγό σου το βίωμα μπορείς να αρθρώσεις λόγο, αν δεν θέλεις να κάνεις απλό «ρεπορτάζ» – αυτό κι αν δεν ενδιαφέρει κανέναν… Άλλα πράγματα, αλλά με τον ίδιο τρόπο θα έγραφε και οποιοσδήποτε άλλος «αγαπών την ευπρέπειαν του αθλήματος». Δεν γίνεται διαφορετικά. Οι ατομικές στάσεις και συμπεριφορές απέναντι σε κάτι μεγαλειώδες, όπως είναι το ολλανδικό ποδόσφαιρο, καθορίζουν (η καθεμιά χωριστά) την αμύθητη αξία του αριστουργήματος. «Αμύθητο» στα ελληνικά σημαίνει «αυτό που δεν μπορούν να το πουν όλοι μαζί». Γι’ αυτό και ο καθένας μας το λέει χωριστά, με τον τρόπο του. Το όλον μοιάζει να είναι σαν «ασκήσεις ύφους» ή «παραλλαγές» πάνω σε εκ των προτέρων καθορισμένο θέμα. Κι εδώ μου έρχονται στον νου, ο Γιοχάννες Μπραμς, ο Ραιημόν Κενώ, ο Γιόχαν Κρόιφ και άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες.

Γιώργος Κεντρωτής

Κέρκυρα, 23 Σεπτεμβρίου 2018

ΤΟΥ ΜΠΟΥΚΟΒΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑΡΑ...

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΤΙΤΛΟΙ

Τμήμα ποδοσφαίρου
• 1 Βαλκανικό Κύπελλο:
1963
• 44 Πρωταθλήματα Ελλάδας:
1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973,1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008,2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017
• 27 Κύπελλα Ελλάδας:
1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990,1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015
• 3 Σούπερ Καπ Ελλάδας:
1987, 1992, 2007

Τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών
• 3 Πρωταθλήματα Ευρώπης:
• 1997, 2012, 2013
• 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο:
• 2013
• 12 Πρωταθλήματα Ελλάδας:
• 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2012, 2015, 2016
• 9 Κύπελλα Ελλάδας:
• 1976, 1977, 1978, 1980, 1994, 1997, 2002, 2010, 2011.

Τμήμα καλαθοσφαίρισης γυναικών
• 3 Πρωτάθλημα Ελλάδας:
• 2016, 2017, 2018
• 3 Κύπελλα Ελλάδας:
• 2016, 2017, 2018

Τμήμα πετοσφαίρισης ανδρών
• 2 Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης:
• 1996, 2005
• 28 Πρωταθλήματα Ελλάδας:
• 1968, 1969, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998,1999, 2000, 2001, 2003, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2018
• 16 Κύπελλα Ελλάδας:
• 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993, 1997, 1998, 1999, 2001, 2009, 2011, 2013, 2014, 2016, 2017
• 2 Σούπερ Καπ Ελλάδας:
• 2000, 2010
• 5 Λιγκ Καπ Ελλάδας:
• 2013, 2015, 2016, 2017, 2018
• 1 Κύπελλο Α1' Εθνικής κατηγορίας:
• 1994.

Τμήμα πετοσφαίρισης γυναικών
• 1 Challenge Cup Ευρώπης:
• 2018
• 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας:
• 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018
• 8 Κύπελλα Ελλάδας:
• 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018.

Τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών
• 2 Πρωτάθλημα Ευρώπης:
• 2002, 2018
• 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης:
• 2002
• 32 Πρωταθλήματα Ελλάδας:
• 1927, 1933, 1934, 1936, 1947, 1949, 1951, 1952, 1969, 1971, 1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018
• 19 Κύπελλα Ελλάδας:
• 1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018
• 3 Σούπερ Καπ Ελλάδας:
• 1997, 1998, 2018.

Τμήμα υδατοσφαίρισης γυναικών
• 1 Πρωτάθλημα Ευρώπης (Euro League):
• 2015
• 1 Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (Len Trophy):
• 2014
• 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης:
• 2015
• 9 Πρωταθλήματα Ελλάδας:
• 1995, 1998, 2009, 2011, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018.
• 1 Κύπελλο Ελλάδας:
• 2018

Τμήμα κολύμβησης
• 58 Πρωταθλήματα Ελλάδας Open:
• 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1937, 1960, 1961, 1962, 1967, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018
• 4 Διασυλλογικά Κύπελλα Ελλάδας 25άρας πισίνας:
• 1997, 1998, 1999, 2001
• 2 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Μεγάλων Αποστάσεων:
• 2010, 2015
• 1 Σούπερ Καπ Ελλάδας:
• 2015.

Τμήμα επιτραπέζιας αντισφαίρισης
• 14 Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανδρών:
• 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1977, 1978, 1980, 2004, 2005, 2014, 2016, 2017, 2018
• 6 Κύπελλα Ελλάδας Ανδρών:
• 1971, 1972, 2003, 2004, 2005, 2008
• 19 Πρωταθλήματα Ελλάδας Γυναικών:
• 1961, 1962, 1964, 1965, 1976, 1977, 1978, 1979, 1981, 1982, 1983, 2000, 2001, 2002, 2005, 2006, 2007, 2009, 2018
• 11 Κύπελλα Ελλάδας Γυναικών:
• 1965, 1966, 1983, 1984, 1985, 1986, 2001, 2005, 2006, 2007, 2008.

Τμήμα χειροφαίρισης ανδρών
• 1 Πρωτάθλημα Ανδρών:
• 2018
• 1 Κύπελλο Ανδρών:
2018.


Τμήμα στίβου
• 10 Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανοιχτού Στίβου Ανδρών:
• 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2016
• 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας Κλειστού Στίβου Ανδρών:
• 2010, 2011, 2012, 2013, 2015, 2016
• 12 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ανώμαλου δρόμου Ανδρών:
• 1965, 1966, 1967, 1984, 2003, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013
• 1 Πανελλήνιο Διασυλλογικό πρωτάθλημα Ανδρών:
• 2000
• 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας Ανοιχτού Στίβου Γυναικών:
• 2010.

Τμήμα πάλης
• 1 Κύπελλο Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (Cela Cup) Ανδρών:
• 2006
• 2 Πανελλήνια πρωταθλήματα Ελληνορωμαϊκής πάλης:
• 1976, [94] 2006.

Τμήμα πυγμαχίας
• 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας Ανδρών:
• 1970, 1985, 2017, 2018.
• 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας Γυναικών:
• 2012, 2015.

Τμήμα καταδύσεων
• 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας:
• 1970, 1971.

Τμήμα ιστιοπλοΐας
• 1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γενικής Βαθμολογίας Συλλόγων:
• 1954.

Τμήμα ενόργανης γυμναστικής
• 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας Ανδρών:
• 1971.

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ ΑΝΔΡΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΟ

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ ΑΝΔΡΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΟ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΝΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ 11-4
Τα οκτάλεπτα: 1-4, 2-1, 1-3, 0-3

Γλυφάδα (Δημήτρης Μάζης): Γαβαλάς, Τρας, Περόπουλος, Κουτιάλης, Λεμπέσης, Φωτόπουλος 1, Γιαννόπουλος 1, Αλβέρτης, Χατζηγούλας, Παπασηφάκης 1, Παπανικολάου 1, Παπούκας, Σαλτέρης, Γαλάνης, Χαλιβόπουλος.

Ολυμπιακός (Θοδωρής Βλάχος): Πάβιτς, Μυλωνάκης 1, Σκουμπάκης 1, Γενηδουνιάς, Φουντούλης 1, Νικολαϊδης 2, Μπούσλιε, Μουρίκης 3, Γούνας 3, Αργυρόπουλος, Γαλανόπουλος, Χαλυβόπουλος, Κάκαρης.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ

- δια χειρός του αειμνήστου Ηλία Μπαζίνα, πάνω σε χαρτοπετσέτα.
Υπογράφει: El  Μπαζίνας.
Ημερομηνία: 14.4.07.
α λ ν π = άμα λάχει να πούμε.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΜΠΕΤΙΣ 0-0

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΜΠΕΤΙΣ 0-0

Την ισοπαλία την πήραμε πιο πολύ εμείς, ο κόσμος, κόντρα σε μια πολύ καλή ομάδα και σε ένα πολωνέζικο στραβόξυλο. Συνεχίζουμε!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ 2-1. ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ 2-1

 Με τον θρυλικό Ηλία Υφαντή!

Φάσεις εδώ και εδώ και εδώ.

ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Από το Μπουένος Άιρες, τη Νάπολη, το Λονδίνο, τιην Τεχεράνη, τις Βρυξέλλες...