ΡΙΒΑΛΝΤΟ
«Δεν την έκανα την χειρονομία για τον κόσμο του Ολυμπιακού αλλά για κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα. Ήταν λάθος αυτό που έκανα και ξέρω ότι δυσαρέστησα πολύ κόσμο. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω δεν θα το ξαναέκανα. Άλλωστε, δεν το έχω ξανακάνει στην καριέρα μου. Θέλω να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη για την κίνηση αυτή. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Λυπάμαι πολύ... Ναι, είμαι οπαδός του Ολυμπιακού. Αυτό που λέω τώρα το έλεγα πάντα. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι οι καλύτεροι που συνάντησα στην καριέρα μου. Πουθενά δεν βρήκα οπαδούς σαν αυτούς. Ούτε στη Μπαρτσελόνα, ούτε στη Μίλαν. Έχω δεθεί πολύ μαζί τους και είναι ο λόγος που είμαι Ολυμπιακός. Σέβομαι την ΑΕΚ στην οποία έπαιξα, αλλά η καρδιά μου… λέει Ολυμπιακός».
Στον αγαπητό μου Ρίμπο θα ήθελα να πω (αν μπορούσα να του μιλήσω), ότι η απρέπειά του ήταν άλλη, όχι τα τέσσερα δάχτυλα. Εγώ προσωπικά για τα δάχτυλα δεν έχω να του καταλογίσω τίποτα. Μας νίκησε ως αντίπαλος και μας το έδειξε. Τα έχει αυτά το ποδόσφαιρο από την πρώτη ημέρα που υπήρξε. Η απρέπεια του Ρίμπο ήταν τα λόγια του: «Τώρα κατάλαβα πώς έπαιρνε συνέχεια τους τίτλους ο Ολυμπιακός», εννοώντας βεβαίως και τους τίτλους που κατέκτησε με τον ίδιο τον Ρίμπο στη σύνθεσή του. Αυτό έχει μείνει. Και εδώ δεν χωράει συγγνώμη – που ούτως ή άλλως δεν μας τη ζήτησε. Εννοείται ότι ως προς αυτό που ζητάει συγγνώμη τού τη δίνουμε, αν και –όπως έγραψα– δεν χρειάζεται καν: η ένταση του αγώνα και η χαρά της νίκης συγχωρούν σχεδόν τα πάντα. Και εννοείται ότι χαίρομαι που δηλώνει οπαδός του Ολυμπιακού τώρα και για πάντα. Υπήρξε μέγιστος ποδοσφαιριστής – όποιος το αμφισβητεί είναι άσχετος με το σπορ. Έχει γράψει ιστορία στον Ολυμπιακό – αυτό δεν «ξεγράφεται» ούτε από τον ίδιον, ακόμα και αν το ήθελε. Δεν θα πάω πολύ πίσω – φέρ’ ειπείν ο Πάντος, ο Φουστέρ, ο Ζιοβάνι, ο Καρεμπέ, ο Τσόρι είναι με το σπαθί τους ακλόνητοι στην ερυθρόλευκη καρδιά μας. Γι’ αυτό και λέω: καλή «η «συγγνώμη», αλλά... – τέλος πάντων, του εύχομαι γαυρικώς να είναι πάντα καλά! Και με το καλό ν’ ανταμώσουμε στο Καραϊσκάκη το συντομότερο δυνατόν.
