10.5.14

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΚΙΟΥΛΑ ΓΙΟΥΧΑΣ




GYULA JUHÁSZ (1883-1937)


ΔΕΝ ΞΕΡΩ

Δεν ξέρω τί την στόλιζε, με τί χρυσάφι.
Βαριά τα στάχυα προσκυνούν το καλοκαίρι,
καθώς λυγίζουν σ’ όλο το ξανθό χωράφι:
στο ξάστραμμά τους βρίσκει η κόμη της το ταίρι.

Δεν ξέρω πόσο γαλανά είχε τα ωραία μάτια.
Μα μόλις ο Σεπτέμβριος θλιβός προβάλλει,
στα σύμπαντα, στου στερεώματος τα πλάτια
το γαλανό θωρώ της βλέμμα εκεί να θάλλει.

Δεν ξέρω (μου διαφεύγει) τί φωνή είχε η Άννα.
Αλλά όταν άνεμοι ανοιξιάτικοι διαβαίνουν
να δροσερέψουν το λιβάδι ή την αλάνα,
τα λόγια της από τα ουράνια κατεβαίνουν.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.


*********************


MILYEN VOLT...

Milyen volt szőkesége, nem tudom már,
De azt tudom, hogy szőkék a mezők,
Ha dús kalásszal jő a sárguló nyár
S e szőkeségben újra érzem őt.

Milyen volt szeme kékje, nem tudom már,
De ha kinyílnak ősszel az egek,
A szeptemberi bágyadt búcsuzónál
Szeme színére visszarévedek.

Milyen volt hangja selyme, sem tudom már,
De tavaszodván, ha sóhajt a rét,
Úgy érzem, Anna meleg szava szól át
Egy tavaszból, mely messze, mint az ég.



*********************



ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ZOLTÁN LATINOVITS

Δεν υπάρχουν σχόλια: