ΔΥΟ-ΤΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Ωραία ήταν η σημερινή νίκη μας επί του Παναθηναϊκού, μολονότι η απόδοση της ομάδας κινήθηκε στα επίπεδα της μετριότητας. Κρατώντας την κατοχή της μπάλλας και κάνοντας λίγες φάσεις νικήσαμε σχετικά άνετα τον αιώνιο αντίπαλο, ο οποίος αγωνίστηκε με άδειες φανέλλες και με 3-4 σεσημασμένα κλαδευτήρια. Αθλιότερο Παναθηναϊκό δεν έχω δει ποτέ στο Καραϊσκάκη. Δεν έκανε ούτε μία ευκαιρία... ούτε ένα σουτ της προκοπής...

ΑΛΛΑ:

Πρώτον: Πότε επί τέλους θα σταματήσει το γελοίο καλαμπούρι με τα καπνογόνα και τα δυναμιτάκια; Πιστεύει κανείς στ' αλήθεια ότι αυτά βοήθησαν (ποτέ) την ομάδα μας; Ο Στήλ εμποδίστηκε τάχα από τα δυναμιτάκια που έφαγε στο να αποκρούσει το πέναλτυ του Μήτρογλου; Μετά το γκολ μας γιατί φροντίσαμε να διακοπεί ο αγώνας για πέντε λεπτά; Για να κρυώσουν οι παίκτες μας και για να αναθαρρήσουν οι Βάζελοι;
Απορία: Γιατί στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Ληγκ δεν πέφτει ούτε ένα δυναμιτάκι και δεν ανάβει ούτε ένα καπνογόνο; Ο εχέφρων, που επιμελείται τα της ευκοσμίας στο Τσάμπιονς Ληγκ, παλαβώνει άραγε στις εγχώριες εκδηλώσεις και γίνονται όλα μπάχαλο; Και δη μπάχαλο εις βάρος του Θρύλου! Οι άθλιοι με τα λέιζερ τί καταλαβαίνουν ακριβώς, όταν κάνουν ό,τι κάνουν; Πάντως τον Θρύλο δεν τον βοηθάνε! Στη διοίκηση της ΠΑΕ λένε τίποτε για όλα αυτά; Επίπεδο δεν αλλάζεις, πάντως έτσι. Να συνεννοούμαστε...

Δεύτερον: Ο Μήτρογλου είναι η μεγάλη μου συμπάθεια εδώ και χρόνια. Φίλος ο Κώστας, αλλά καλύτερός μου φίλος είναι ο Θρύλος. Για δεύτερη φορά ο Μήτρογλου κάνει του κεφαλιού του παραβαίνοντας τις εντολές του προπονητή μας. Πρέπει άνευ ετέρου να πάει στον πάγκο και να διεκδικήσει από εκεί την είσοδό του πάλι στη βασική ενδεκάδα του Θρύλου.