Αγαπητοί Σύγγαυροι, η χθεσινή ήττα του Ολυμπιακού από την Άντερλεχτ
δεν με ξάφνιασε καθόλου. Έχω μάρτυρες που μπορούν να βεβαιώσουν ότι δεν τυγχάνω
μετά Χριστόν προφήτης – αν και δεν χρειάζεται καθόλου…
Το να νικάς ως Ολυθμπιακός όλους τους αντιπάλους σου στην
Ελλάδα είναι εδώ και χρόνια πανεύκολο, διότι κανείς αντίπαλός σου δεν έχει «ομάδα»
– πέραν δε του ότι είναι όλοι τους «εντελώς της πλάκας», μυξοκλαίνε κιόλας λέγοντας
για «αδικίες», «εύνοιες», «παράγκες» κ.τ.λ. (Κι έτσι αυτοί γίνονται ακόμα περισσότερο
της πλάκας, κι εσύ, Θρύλε μου, ξεγελιέσαι μέσα στην εύκολη αυτάρκειά σου και πιστεύεις ότι είσαι
τουλάχιστον Μπαρτσελόνα…)
Δίπλα στους 3-4 πραγματικά καλούς ποδοσφαιριστές που υπάρχουν στην ομάδα μας
(Ρομπέρτο, Τσόρι, Φορτούνης, Καμπιάσο), και στους 5-6 μέτριους (Σαλίνο, Ομάρ, Μποτία, Μιλιβόγεβιτς, Κολοβός, Μπουχαλάκης), στον Ολυμπιακό αγωνίζονται πολλοί παίχτες
β΄-γ΄ διαλογής: Ντα Κόστα, Σεμπά, Πάρδο, Ντουρμάζ, Πουλίδο, Ερνάνι....
Ο Κασάμι βαριέται και «μας κάνει χάρη» που φοράει την ερυθρόλευκη ριγωτή. Ο Μαζουακού
είναι ένα ταλεντάκι που την έχει δει υπεροπτικά Πάουλ Μπράιτνερ και Αντρέας Μπρέμε σε ένα
και θέλει μεταγραφή στη… Γιουβέντους (που έχει την πολυτέλεια να διώχνει διαχρονικά
από τις τάξεις παιχταράδες σαν τον Τέβες, τον Κοβάτσεβιτς και τον Μέλμπεργκ!). Ο
Ίντέγε έπαιξε 5-6 παιχνίδια, μας έβγαλε τα μάτια και από εκεί και έπειτα μας βγήκε
νέος… Ντιόγκο – αναζητείται η τύχη του εντός του γηπέδου.
Ο προπονητής μας Μάρκο Σίλβα είναι καλούτσικος: κάτι σαν «μικρότερος
Μπάγεβιτς», μα «με πιο χοντρά κολλήματα» – κλασικός λούζερ πορτογάλος με άλλα λόγια.
Χτες είχε τη φαεινή ιδέα να βγάλει από το παιχνίδι τον καλύτερό μας παίχτη, τον
Καμπιάσο, και έτσι όχι μόνο κοπήκαμε στα δύο, αλλά και μπήκε στον αγώνα η ανύπαρκτη
Άντερλεχτ και μας νίκησε άνετα. Ο Σίλβα είχε επίσης την εξυπνάδα να μας πει στο
τέλος ότι «άμα κάνεις λάθη, τα πληρώνεις» (αλλά δεν εννοούσε τον εαυτό του). Τό
ότι συμφώνησε στο να φύγει ο καθαρόαιμος φορ Φινμπόγκασον (τον οποίον δεν
χρησιμοποιούσε σχεδόν καθόλου) τού λέει τίποτα περί λάθους; Το ότι έχει κάνει
παγκίτη τον παγκοσμίου κλάσεως Καμπιάσο τού λέει τίποτα περί λάθους;…
Δεν είμαι προπονητής –
αλλά για να φτάσω να γράφω κι εγώ αυτό που διαπίστωσα σήμερα ότι το είδαν
όλοι, θα πει ότι ο Σίλβα μας ήταν αλλού. (Αλλού ήταν και στον αγώνα με την Άρσεναλ
στο Καραϊσκάκη, αλλά εκεί είχαμε την «τύχη» να μας αποκλείσει η «μεγάλη Άρσεναλ
– οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά).
Είχα ακούσει πολλούς σύγγαυρους μετά τον αποκλεισμό μας από
την Άρσεναλ να ονειρεύονται την κατάκτηση του Γιουρόπα Καπ. Εν τάξει, δεν έγινε
και κανένα φοβερό κακό!... Οι άνθρωποι καλά κάνουν και ονειρεύονται, ιδίως μάλιστα
όταν συμβαίνει να είναι οπαδοί. Ποιός θα τους εγκαλέσει; – και για τί;! Το ίδιο
ίσχύει και για τους αθλητικογράφους που ξεχείλιζαν από αισιοδοξία – ας μην τους
διαβάζουμε! Δεν θα τους πάρουμε το κεφάλι… Αλλά τα ίδια ακούγονταν και στον «ημι-επίσημο»
Ολυμπιακό, και αυτό με διαολίζει…
Και του χρόνου, σύγγαυροι!
ΥΓ. Αυτά που έγραψα παραπάνω είναι η άποψή μου, και δεν την
αλλάζω. Όποιος θέλει μπορεί να τα σχολιάσει ΕΥΠΡΕΠΩΣ και να γράψει ό,τι θέλει
ΕΥΠΡΕΠΩΣ. Θα διαβάσω μεν τα σχόλια, αλλά δεν πρόκειται να συμμετάσχω σε διάλογο.
Παρακαλώ, σύγγαυροί μου, για την γαυρική σας κατανόηση.
1 σχόλιο:
Προσωπικά η ομάδα μου θυμίζει δημόσια υπηρεσία της δεκαετίας του 80 όπου παρά το πλήθος των υπαλλήλων έψαχνες άνθρωπο να κάνει τη δουλειά.
Φέτος με ένα από τα (αδικαιολιγήτως) μεγαλύτερα ρόστερ όλων των εποχών καταφέραμε να λέμε ότι μας έλειπαν κι 7-8 παίκτες.
Το πρόβλημα της ομάδας βρίσκεται διαχρονικά στην διοίκηση αλλά μην το πείτε παραέξω γιατί εμείς που δεν μασάμε κουτόχορτο, που δεν πάσχουμε από το πράσινο σύνδρομο της πορείας, που δεν γλείφουμε και δεν προσκυνάμε θέλουμε το... κακό της ομάδας.
Δημοσίευση σχολίου