Είμαι υπερήφανος που συνεργάζομαι ανελλιπώς επί 30 χρόνια με τις
εκδόσεις Gutenberg και που είναι φίλοι μου όχι μόνο ο Γιώργος Δαρδανός, ο
Κώστας Δαρδανός και ο Γιάννης Μαμάης, αλλά και η Δανάη Δαρδανού και
όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτόν τον εκδοτικό οίκο που έχει, για παραπάνω
από μισόν αιώνα, ταχθεί να υπηρετεί την ποιότητα. Για μένα ο Gutenberg
είναι το σπίτι μου.
Και τα καπνογόνα από τον χθεσινό αγώνα και το (ανοιγμένο και μετά κατεβασμένο) πανώ με τις κατάρες κατά του Ιβάν Σαββίδη συνιστούν αθλιότητες ανάξιες του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Και μειώνουν τη χθεσινή μεγάλη νίκη της ομάδας μας επί του ΠΑΟΚ με 1-0, που κατακτήθηκε δια πυρός και σιδήρου.
Δεν έχω και δεν θέλω να έχω καμία σχέση με όσους διαπράττουν αθλιότητες.
(Για να μιλήσω κομψά και να μην τους τα πω στη γλώσσα του Μουράτη...)
Σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνο έφυγε από τη ζωή ο Ντάγκλας, το πιο καλόκαρδο και το πιο συντροφικό
πλάσμα που έχω γνωρίσει. Και σαν γνήσιος ναπολιτάνος που ήταν
"μιλούσε" μόνο ιταλικά του Νότου και επέβαλλε πάντοτε το καθεστώς του
νόμου του μόνο με το βλέμμα του. Συνελόντι ειπείν ο Ντάγκλας μάς άλλαξε τη ζωή!
Επανειλημμένα έδωσε μάχες με τον θάνατο, και τον νικούσε μέχρι την τελευταία
φορά... Γι' αυτό και όταν έφυγε, τον συνόδευσε η μουσική του Μπετόβεν με τον 'Υμνο
στη Χαρά. Το ποίημα που ακολουθεί
του το είχε αφιερώσει ο Γιώργος Κασιμάτης – Δρυμωνιάτης, όταν τονξ γνώρισε.
ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΟΝ ΝΤΑΓΚΛΑΣ
Γεια σου ρε Ντάγκλας όμορφε
και τυχερέ συνάμα
πώχεις το Γιώργο Κεντρωτή
δούλο κι αφέντη άμα.
Κοντά τ' εκτός 'πό κόκαλα,
παΐδια, φιλετάκια,
απολαμβάνεις, τυχερέ,
ποίματα και γκολάκια.
Καλά να είσαι, κούκλαρε,
να αυτοκρατορεύεις,
δίπλα στο Γιώργο ν' ευτυχείς,
'πό τεμπελιά να ρεύεις.
Κάθου 'κειδά και χόρταινε,
άκου και μη βαβλίζεις,
γλέντα τα γράμματα και συ,
μάθε να συλλαβίζεις.
Κι όπως κοντά του κάθεσαι
τις ώρες που συγγράφει,
τεμπελοσιγοντάριζε
της ποίησης τα πάθη
κι έχε το νου σου μη γδαρθεί
από του νου τ' αγκάθια,
απ' της ψυχής τα ζούμπερα
κι απ' της ζωής τα πάθια.
Κι αν τύχει κι ο Ολυμπιακός
μία στις τόσ', αν χάσει,
τότε κουράγιο δίνε του,
τ' αφέντη σου, μη σκάσει.