ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΝΤΑΓΚΛΑΣ

Σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνο έφυγε από τη ζωή ο Ντάγκλας, το πιο καλόκαρδο και το πιο συντροφικό πλάσμα που έχω γνωρίσει. Και σαν γνήσιος ναπολιτάνος που ήταν "μιλούσε" μόνο ιταλικά του Νότου και επέβαλλε πάντοτε το καθεστώς του νόμου του μόνο με το βλέμμα του. Συνελόντι ειπείν ο Ντάγκλας μάς άλλαξε τη ζωή! Επανειλημμένα έδωσε μάχες με τον θάνατο, και τον νικούσε μέχρι την τελευταία φορά... Γι' αυτό και όταν έφυγε, τον συνόδευσε η μουσική του Μπετόβεν με τον 'Υμνο στη Χαρά. Το ποίημα που ακολουθεί του το είχε αφιερώσει ο Γιώργος Κασιμάτης – Δρυμωνιάτης, όταν τονξ γνώρισε.

ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΟΝ ΝΤΑΓΚΛΑΣ

Γεια σου ρε Ντάγκλας όμορφε
και τυχερέ συνάμα
πώχεις το Γιώργο Κεντρωτή
δούλο κι αφέντη άμα.

Κοντά τ' εκτός 'πό κόκαλα,
παΐδια, φιλετάκια,
απολαμβάνεις, τυχερέ,
ποίματα και γκολάκια.

Καλά να είσαι, κούκλαρε,
να αυτοκρατορεύεις,
δίπλα στο Γιώργο ν' ευτυχείς,
'πό τεμπελιά να ρεύεις.

Κάθου 'κειδά και χόρταινε,
άκου και μη βαβλίζεις,
γλέντα τα γράμματα και συ,
μάθε να συλλαβίζεις.

Κι όπως κοντά του κάθεσαι
τις ώρες που συγγράφει,
τεμπελοσιγοντάριζε
της ποίησης τα πάθη

κι έχε το νου σου μη γδαρθεί
από του νου τ' αγκάθια,
απ' της ψυχής τα ζούμπερα
κι απ' της ζωής τα πάθια.

Κι αν τύχει κι ο Ολυμπιακός
μία στις τόσ', αν χάσει,
τότε κουράγιο δίνε του,
τ' αφέντη σου, μη σκάσει.