ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

Το εξηνταεννιά, στις δεκατρείς Αυγούστου,

έν’  άτι εχίμιξε πάνω απ’ τα χείλη

των άραχλων γκρεμών, στην ύλη ανθύλη

να ενσπείρει, εν Πειραιεί, έτσι, χάριν γούστου.

Στον Χάροντα να σκάσει ντρίμπλα ο νους του

(κι ας την εσμίλευε μαγκιώρα σμίλη)

δεν μπόρεσε· και τράκαρε η καμπύλη

στον άξονα των χι και στους βαθμούς του

που δήλωναν πως εσφυρίχτη η λήξη

της φαντασμαγορίας, των ονείρων,

των ερυθρόλευκων ρυθμών. Πλήν ήδη σ’

απείρων ελιγμών ορμή είχε δείξει

ειρμούς κρυφούς (πριν απ’ τον Κρόιφ) είρων

και δίκαιος και μέγας – ο Αριστείδης.