ΤΟ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑΚΙ

 

ΤΟ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑΚΙ...

... (γιατί όσο και αν μεγαλώνει στα χρόνια, κωλοπαιδάκι παραμένει) θα τα βρεί μπροστά του (ή / και πίσω του) τα κυλοτάκια και τα κοτοπουλάκια που αφήνει και τα λογάκια που ξεστομίζει - όλα δε εκ του απολύτως ασφαλούς. Και στους υποτακτικούς του λέμε τούτο μόνο: έχουμε μνήμη και θυμόμαστε ονοματεπώνυμα, ιδιότητες και "λειτουργίες" - και δεν πρόκειται να χαθούμε. Το τί γράφει ή εμέσσει το κάθε αγράμματο και αργυρώνητο δημοσιογραφάκι στην κάθε λαχανοφυλλάδα των 118 φύλλων ημερησίως ή στον κάθε βοθρότοπο δεν μας ενδιαφέρει: απλώς να μην το φέρει η κακιά του η ώρα να μας παρακαλέσει κανένα από δαύτα για τίποτα.

Είναι τίτλος τιμής να παίξουμε στην Α2 του μπάσκετ. Μακάρι, μάλιστα, να υπήρχε και Α222 - θα μας άρεσε εκεί να είμαστε. Όσο πιο μακριά από τους Φάρους και τους Σωλήνες και τα "no call" και τα "τρία φάουλ στον Μιλουτίνωφ στα πρώτα 18 δευτερόλεπτα του αγώνα", τόσο πιο καλά και τόσο πιο υγιεινά.

Με το ασύδοτο κωλοπαιδάκι δεν πρόκειται να χαθούμε. Έχει και η Ευρωλίγκα αγώνες. Και θα τα λέμε εκεί.

Ένα όνειρο έχω: να πάρω την Ευρωλίγκα παίζοντας στην Α2. Και θα την πάρω!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΤΜΗΜΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ!

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!