ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟΣ ΘΡΥΛΟΣ

ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ
H χούντα δεν ήθελε τον Ολυμπιακό με τα κόκκινα!

H πενταετία 1968 - 1973 υπήρξε μία από τις πιο γόνιμες περιόδους για τον Ολυμπιακό, που σημείωσε πολλές διεθνείς επιτυχίες, διακρίθηκε στις διοργανώσεις του Πρωταθλήματος, του Κυπέλλου Ελλάδας, καθώς και πρωταθλήματος ΟΠΑΠ και Κυπέλλου Μεγάλης Ελλάδας που είχε καθιερώσει η δικτατορία, με συμμετοχή ομάδων της Κύπρου.

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η μεγάλη πορεία του Ολυμπιακού, που άρχισε το 1965 με την παρουσία των διάσημων Ούγγρων τεχνικών Μάρτον Μπούκοβι και Μίχαλι Λάντος, με βοηθό και συνεργάτη τους τον παλιό άσο των «ερυθρολεύκων», τον Μπάμπη Δρόσο, διεκόπη βίαια όταν οι συνταγματάρχες επέβαλαν το χουντικό καθεστώς στο ποδόσφαιρο και έπληξαν περισσότερο από όλους τους συλλόγους τον Ολυμπιακό.

H πρώτη κίνηση των δικτατόρων ήταν να διώξουν τους διάσημους Ούγγρους τεχνικούς. Έτσι διεκόπη η νικηφόρος πορεία του Ολυμπιακού, που είχε κατακτήσει δύο συνεχή Πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο.
Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι άλλαζαν ο ένας τεχνικός μετά τον άλλον: Θανάσης Σούλης, Λιούμπιζα Σπάιτς, Άλαν Άσμαν, Λάκης Πετρόπουλος.

Τα πράγματα έγιναν κάπως ηπιότερα τον τέταρτο χρόνο της δικτατορίας (1971), όταν το τιμόνι του Ολυμπιακού πήρε ο Νικόλαος Γουλανδρής, πρόσωπο το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερα αρεστό στους δικτάτορες, αλλά παρ' όλα αυτά τον έβλεπαν με καλύτερο μάτι. Το ευτράπελο με τους ανθρώπους της δικτατορίας που διοικούσαν τον Ολυμπιακό ήταν ότι είχαν πρόβλημα και με τα χρώματα της ομάδας.
Όταν ανέλαβε, ο Γουλανδρής έφερνε τις στολές των παικτών από το Λονδίνο. Το 1971-72 η ομάδα εμφανιζόταν με κατακόκκινα και οι παίκτες τα φορούσαν γιατί έλεγαν ότι τους έφερναν γούρι. Κόκκινες φανέλες, κόκκινα πανταλονάκια, κόκκινες κάλτσες. Άλλοτε διακριτικά και άλλοτε αδιάκριτα, οι χουντικοί αξιωματικοί του Ολυμπιακού επέβαλλαν την άποψή τους ν' αλλάξει τα κατακόκκινα η ομάδα, αλλά συνάντησαν την αντίσταση του Άγγλου τεχνικού Άλαν Άσμαν.