ΝΙΚΟΣ ΚΑΣΣΙΟΣ
Πῆρε ὁ οὐρανὸς μιὰν ἐθελούσια κλίση, νά ’βρει
μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Πειραιᾶ μιὰν ἐπαφή –
σ’ ἕνα συμπαντικὸ κιτάπι εἶχε γραφεῖ
νὰ ξανασμίξουν μὲ τοὺς πάνω οἱ κάτω Γαῦροι.
Προτοῦ ἀπ’ τὴ δάφνη τὸ λιμάνι ὅλο φλομώσει,
εἶχε φροντίσει ὁ Βάσκος γιὰ ὅλα: τὴν μπαλιά,
τὴν προβολή, τὴν ἄμυνα… Καὶ τώρα μ’ ὅση
στὴ μέθη του κρατοῦσε ἀκόμη διαύγεια ὁ νοῦς
νὰ μὲ πλησιάζεις σ’ εἶδα μέσα ἀπ’ τοὺς καπνούς,
καὶ τί ἀγκαλιὰ ποὺ ἦταν ἐκείνη!… Τί αγκαλιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου