ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΗΜΕΡΑ

FRANCISCO DE QUEVEDO (1580-1645)


Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΗ ΘΕΪΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟ ΤΗΣ ΛΙΣΗΣ

Μιάς κι, Έρωτα, θεός δ ε ν είσαι, νά ’ναι ο Θεός μαζί σου,
πλην δούλο να δουλέψω εγώ είν’ αρρώστια, είναι τρέλα!
Η Λίση σ’ έριξε σκλαβάκι σε μιά χαμοκέλλα,
κι απέ μού θες να μ’ έχεις σέμπρο εμέ στη δούλεψή σου;!

Σε ναό δεν μένεις, κι όλο προσφορές ζητάς... (Κοιμήσου!)
Αμ’ σφάγιον είσαι, πίστομα πεσμένο στην κοπέλλα.
Σ’ εμέ έστελνε το κάλλος της (γαρυφαλλοκανέλλα!),
κι εσένα τόξο, βέλη – εχάλασε και τη βολή σου.

Παράτα τη φαρέτρα – επιδεινώνει την τρεμούλα,
και τη φυγή σ’ τη δυσκολεύει. Εγώ ποτέ δεν είδα
θεότητα και νά ’ν’ του ανθρώπειου μεγαλείου δούλα!...

Τ’ ανάκτορό σου κλείσ’ το! Του Ήφαιστου να πεις μιά κλείδα
(... πατέρας σου είν’) να σου χαλκέψει και μιά κλειδαρούλα,
σαν τότε που μαστόρεψε του γδικιωμού μι’ αχτίδα.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.