ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΝΤΕΡΛΕΧΤ 2-1

Στην επόμενη φάση του NextGen Series  του Champions League ο Θρύλος. Με δύο γκολ του Ιωαννίδη νίκησε την Άντερλεχτ - κάτι της χρωστούσαμε από τα μέσα της δεκαετίας του 70!

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΝΤΕΡΛΕΧΤ 3-0

Με τρία γκολ του Μάικ Γαλάκου και πρωταγωνιστή τον Κάρολυ Παλοτάυ, έναν άθλιο διαιτητή από την Ουγγαρία.

HABEMUS PAPAM, HABEMUS FARAONEM!

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1999

ΟΦΗ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2

Με φοβερή ανατροπή και γκολ των Γρηγόρη Γεωργάτου και Βασίλη Καραπιάλη.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1955

Η φωτογραφία είναι από την ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ.
Την πήρα από το θαυμάσιο ιστολόγιο redsagainstthe machine.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1967

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΟ 4-0

Με τριά γκολ του Γιώργου Σιδέρη και ένα του Παύλου Βασιλείου.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 2001

ΑΕΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2

Με γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου και Πρέντραγκ Τζώρτζεβιτς.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1973

Ο Ολυμπιακός νικάει τον ΠΑΟΚ με 1-0 με γκολ του Χούλιο Λοσάντα στο 75΄

ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ

Η πρώτη φωτογραφία υποδηλώνει ότι, για να αντέχεις να βλέπεις αυτό τον "Ολυμπιακό", πρέπει να είσαι ή θηρίον ή θεός. Και ο Θόδωρος Πέππας υποδηλώνει εδώ ότι είναι θηρίο (εκτός και αν υπονοεί ότι είμαστε -όπως έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι- ad bestias,  δηλαδή για τα θηρία).

Πάντως για να αντέχεις να μπαίνεις στο καραϊσκάκη, για να δεις τον Μασάδο, πρέπει να σε βοηθήσει ούζο Βαρβαγιάννη μαύρο 48 βαθμών, όπως φαίνεται στην τρίτη και στην τέταρτη φωτογραφία.

Αυτό με τα εισιτήρια διαρκείας στην τρίτη και στην τέταρτη φωτογραφία θυμίζει τους στίχους του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκη (που μετέφρασε ο Γιάννης Ρίτσος) από το ποίημα ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΦΩΝΗ:

Όταν θα παρουσιαστώ
στου φωτεινού σας μέλλοντος την κεντρική επιτροπή
θά ’ρθω, 
πάνω απ’ τη συμμορία της ποίησης 
των πλεονεχτών και σαλταδόρων, σείων 
σα μπολσεβίκικη ταυτότητα κομματική,
τους εκατό τόμους μαζί όλων μου των κομματικών βιβλίων.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΡΗΣ 2-1

HL_OSFP_ARIS_240213 από greeksuperleague
 

Με γκολ των Τζεμπούρ και Μανιάτη.
Τα λοιπά είναι γνωστά.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 2003

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΟΚ 4-3

Με γκολ των Ζε Ελίας, Τζώρτζεβιτς, Ζιοβάννι και Χούτου.

(4-3 αντί για 12-3)

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΧΑΛΙ...

Ύστερα από το χθεσινό χάλι, αναρωτιέται κανείς από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει. Και βέβαια το χτεσινό αγωνιστικό χάλι του Ολυμπιακού είναι χάλι μηνών, όχι χάλι μιας (κακής / άσκημης / ανάποδης) ημέρας. Ό,τι γράφεται παρακάτω γράφεται αυθόρμητα, χωρίς διάγραμμα και σειρά, και κυριολεκτικά «όπως μου έρχεται». Όμως, σύγγαυροι, το χτεσινό χουνέρι, που υποστήκαμε ως οπαδοί του Ολυμπιακού, ούτε καταπίνεται ούτε ξεχνιέται. Πάμε, λοιπόν!

Ακούω να λένε ότι επί Ζαρντίμ δεν έπαιζε ο Ολυμπιακός μπάλλα. Ανακριβές! Βεβαίως και έπαιζε μπάλλα! Έπαιζε τη μπάλλα που ήξεραν οι υπάρχοντες ποδοσφαιριστές της ομάδας και που ο «μπακάλης Ζαρντίμ» ήταν μανούλα στο να τη μετατρέπει σε επιτυχίες – βαρετές μεν, αλλά επιτυχίες. Το ότι εξεδιώχθη όντας αήττητος στην Ελλάδα και έχοντας παρουσιαστεί αξιοπρεπώς στα ευρωπαϊκά γήπεδα είναι όνειδος για κάθε λογικώς σκεπτόμενο άνθρωπο και, βεβαίως, επίτευγμα των «εραστών του καλού ποδοσφαίρου», που από την ημέρα που έφυγε ο –καθόλου «λαμπερός», αλλά, μεταξύ μας, και «καθόλου ατάλαντος» Πορτογάλος– ο Θρύλος και ηττάται και μπάλλα δεν παίζει. Και το μεν να ηττάται είναι, ας πούμε, μέσα στα ενδεχόμενα να συμβούν: τόπι είναι και γυρίζει· αλλά το να παίξει μπάλλα έτσι όπως είναι και με τις μονάδες που διαθέτει, αι όχι, αυτό είναι αδύνατον! Με ποιούς ποδοσφαιριστές; Διότι μπάλλα χωρίς ποδοσφαιριστές δεν παίζεται... – πράγμα που είναι γνωστό από καταβολής ποδοσφαίρου.

************

Το ότι στη θέση του «σκυθρωπού μπακάλη» Ζαρντίμ προσελήφθη ο «λαμπερός γόης» Μίτσελ –και μάλιστα πότε... σε ποια χρονική στιγμή;!– ας μην το σχολιάσουμε καλύτερα. Το μόνο που δεν ξέρω ακόμα είναι αν ο Μίτσελ είναι χειρότερος του Ζίκο (και ως προπονητής). Το ότι ήρθε και έκανε ό,τι του κατέβηκε ή ό,τι του «σφυρίξανε» σε τουλάχιστον έξη θέσεις της ενδεκάδας, δεν χρειάζεται να το σκαλίσουμε άλλο. Το είδαμε στην Ξάνθη και στο Καραϊσκάκη χτες το βράδυ – και το... απολαύσαμε. Το αποκορύφωμα: πέρασε χτες αλλαγή τον Ιμπαγάσα στο 78΄ (προφανώς για να αποκτήσει εμπειρίες ο Αριέλ στην Ευρώπη...) Αυθεντικός «μυρουδιάς»!

************

Όσοι πιστεύουν ότι στον Ολυμπιακό υπάρχουν αυτή τη στιγμή τουλάχιστον 11 ποδοσφαιριστές άξιοι και ικανοί να σηκώσουν τη φανέλλα του όχι απλώς είναι γελασμένοι, αλλά μάλλον μπερδεύουν το ποδόσφαιρο με άλλα αθλήματα, και δη άσχετα με αυτό.

************

 «Αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό!» φώναξε χτες το βράδυ κάμποσες φορές το Καραϊσκάκη. Λυπάμαι, σύγγαυροι, αλλά το συνθηματάκι αυτό συνιστά από μόνο του την απόλυτη παπαριά που δίνει άλλοθι στον κάθε αναρμοδιοαρμόδιο –από τον πρόεδρο Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Κουντουροκαραπαπά έως τον «Πέραμα7» και τον «SasGamoTiManaSasVazelia»– να συνεχίζει να εξαπολύει μύδρους βλακείας εναντίον του κόσμου του Ολυμπιακού. Και γιατί δεν μας λέτε, ρε λεβέντες, πως είναι αυτό το «αλλιώς», για να το καταλάβουμε κι εμείς που δεν «ονειρευόμαστε», αλλά, αφού φάμε τις σφαλιάρες της πραγματικότητας, πρέπει να φάμε και μια χορταστική μερίδα συνθηματολογικής «ανακούφισης» (χωρίς να το θέλουμε ή να το διεκδικούμε);

************

Το συνεχίζω: «ονειρευόμαστε» να γίνουμε –ξεκινάμε από αυτό που με περισσό θράσος έχουν ξεστομίσει διάφοροι αναρμοδιοαρμόδιοι κατά καιρούς– «Μπαρτσελόνα και Ρεάλ», ή μήπως να πέσουμε λίγο... χαμηλότερα και να γίνουμε κάτι σαν νοτιοβαλκανική «Λίβερπουλ ή Μίλαν» ή να... καταντήσουμε σαν την «Πόρτο και τη Λυών»; Ας μείνουμε Ολυμπιακός! Ας ξαναγίνουμε κάποια στιγμή στο μέλλον Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς και ύστερα ας πραγματοποιηθούν και τα όνειρα των όποιων ονειρευομένων! Όχι άλλες ονειρώξεις, όμως...

************

Γιατί συνθήματα μπορεί να βγάλει ο καθένας. Να κι ένα, που μου κατέβηκε τώρα, και το βρίσκω πολύ επιτυχημένο:

Έκανες τον Θρύλο ΑΕΚάκι,

Μαρινάκη, Μαρινάκη...

Για να μην πω ότι μπορεί να ακουστεί πολύ «αυθόρμητα» κάποια στιγμή από όλο το γήπεδο. Την συνέχεια την γνωρίζω, μα την αποσιωπώ επίτηδες, διότι καθόλου, μα καθόλου δεν μου αρέσει.

************

Να συνεχίσω με συνθήματα; Μπα, δεν λέει... Γι’ αυτό ας πάμε σε άλλα:

Μας έσφαξε ο γερμανός διαιτητής στη Βαλένθια πριν μια βδομάδα. Όντως, αλλά να μην ξεχνάμε ότι δεν υπήρχαμε μέσα στο γήπεδο. (Γιατί, όμως, μας έσφαξε η διαιτησία στη Βαλένθια – και μάλιστα στο γόνατο;) Και χτες μας χλεύασε η διαιτησία μέσα στο Καραϊσκάκη – όχι ότι χάσαμε «λόγω διαιτησίας», αλλά το χτεσινό κοράκι από τη Σλοβενία, με τα ντροπιαστικά για κάθε φίλο του αθλήματος σφυρίγματά του, δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο –όχι στο Τορίνο ή στο Μόναχο–, αλλά ούτε στη Λισσαβόνα ή στις Βρυξέλλες. Οι δύο διαιτησίες των αγώνων μας με τη Λεβάντε έδειξαν στον Πρόεδρό μας πού τον έχει γραμμένο η ΟΥΕΦΑ. Μην πάει το μυαλό κανενός σε τίποτα γνωστό (όπως, π.χ, στα παπάρια της), όχι! Εξ άλλου, σιγά μη λερώνει τα παπάρια της η ΟΥΕΦΑ! Δεν τον έχει γραμμένο πουθενά, και δεν τον έχει γραμμένο πουθενά, ακριβώς επειδή δεν τον γνωρίζει. Επαναλαμβάνω την αιτιολογική πρόταση, με επιτονισμό: ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ. (Στην ΟΥΕΦΑ, αν δεν το ξέρετε, σας λέω ότι δεν έχουν πέραση ούτε μπαρμπήδες ούτε καραπαπάδες. Και στα γραφεία της δεν μιλάνε ούτε «πομφολυγικά» ούτε «μούγκρικα».)

************

Προβοκατόρικη ερώτηση-αίνιγμα: Στη Νιόν της Ελβετίας, όπου και η έδρα της ΟΥΕΦΑ, είναι σε ένα δωμάτιο ο Πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός μαζί με καμμιά 20αριά αξιωματούχους του Θρύλου και ο Όλαφ Μέλμπεργκ. Είναι εκεί και «κάθονται». Αν μπει μέσα στο δωμάτιο –όχι ο Πλατινί... κάποιος, οποιοσδήποτε υπάλληλος της ΟΥΕΦΑ–, ποιόν από τους εκεί ευρισκόμενους θα σπεύσει να χαιρετήσει; Καλά, εν τάξει, η απάντηση εδώ είναι αυτονόητη. Τον Μέλμπεργκ! Κρίσιμη είναι η επόμενη ερώτηση και εδώ έγκειται το αίνιγμα: θα χαιρετήσει κανέναν άλλον; (Εγώ ξέρω την απάντηση, αλλά αφήνω εσάς να απαντήσετε.)

************

Ποιός από τους νυν ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού (πλην ίσως του Ιμπαγάσα, όταν ήτανε πιο νέος, και του Αβραάμ Παπαδόπουλου) θα διεκδικούσε θέση βασικού στην ομάδα του Λεμονή ή της πρώτης θητείας του Μπάγεβιτς στον ερυθρόλευκο πάγκο; Αν ο Μασάντο είναι το «αστέρι» της ομάδας, τότε ο Θρύλος έχει γίνει όντως «ΑΕΚάκι» της εποχής του Σέρα Φερρέρ και του Χιμένεθ, για να μην πω ότι είναι και υποδεέστερος, αφού πλέον αποκλείεται εύκολα από ομάδες που έχουν στις τάξεις παίκτες σαν τον Καράμπελα και τον Χουανφράν.

************

Τον Λυκογιάννη ξεχάστε τον· τον έφαγαν οι... νεωτερισμοί του Μίτσελ. Φετφατζίδης δεν υπάρχει· τον πάτησε ο... Μέσι. Δεξί μπακ Μανιάτη άμα βρείτε, να το πείτε και σε εμένα. Η «ελληνοποίηση» της ομάδας είναι πρόφαση εν αμαρτίαις και κακόγουστο καλαμπουράκι.

************

Ο Μασάντο, αλήθεια, ζει; Ρωτάω γιατί είχε «τιτιβίσει» ότι θα έδινε και τη ζωή του για να «αποκλείσουμε» τη Λεβάντε. (Θα βρεθεί έστω και ένας εχέφρων «διοικητικός παράγων» να πιάσει το κάθε παιδάκι, που βρέθηκε στον Θρύλο, χωρίς να το φαντάζεται ούτε στα πιο τρελά όνειρά του, και να του κόψει την παπαρολογία στο facebook και στο twitter;)

************

Άκουσα τον Πρόεδρο να λέει χτες το βράδυ ότι και αυτός ονειρεύεται «αλλιώς» τον Ολυμπιακό και πόσο στενοχωρημένος ήταν που δεν προκριθήκαμε (λες και υπήρχε τέτοια περίπτωση ποτέ), γιατί ήθελε –λέει– να «αφιερώσει τη νίκη-πρόκριση στα παιδιά που έφυγαν τη Δευτέρα και πήγαν την Πέμπτη στη Βαλένθια να δουν την ομάδα και μετά την Κυριακή πήγαν στην Ξάνθη για να δουν τον Ολυμπιακό, και ταξίδευαν αυτά τα παιδιά για την ομάδα με λεωφορείο 7 μέρες». Ωραία όλα αυτά τα μπαρμπικής κοπής γραφικά και λαϊκίστικα, αλλά –πέρα από τις εύλογες απορίες που μπορεί να θέσει επ’ αυτού ακόμη και ένα παιδάκι όχι ιδιαίτερα έξυπνο– ας αναλογιστεί ο Πρόεδρός μας τούτο μόνο: ποιός πρόεδρος ευρωπαϊκής ομάδας, που σέβεται την ομάδα του και την ιστορία της, θα ξεστόμιζε ποτέ ατιμωρητί τέτοιες χοντράδες; Και επί τη ευκαιρία: Βαγγέλη, σε εμένα και σε γαύρους σαν κι εμένα, που παρακολουθούμε τον Ολυμπιακό από παιδάκια, πληρώνοντας πάντα το «γαυριλίκι» μας, γιατί δεν θα μας αφιέρωνες τη νίκη-πρόκριση; Μήπως επειδή δεν σε έχουμε ανάγκη; Μήπως επειδή δεν σε γλείφουμε – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σε αγαπάμε; Μήπως επειδή είμαστε ολυμπιακοί και όχι μαρινακικοί ή αγγελοπουλικοί ή κοκκαλικοί ή οτιδήποτε άλλο εκτός από ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ;

************

Α, ναι, πριν λίγο διάβασα ότι και ο Μίτσελ δήλωσε πως ονειρεύεται «αλλιώς» τον Ολυμπιακό. Το κατάλαβε ότι τρελαινόμαστε για κουτόχορτο και είπε να μη μας χαλάσει την όρεξη. (Δεν γράφω λέξη για τα άλλα «χαζοχαρούμενα» που ξεστόμισε, γιατί κυριολεκτικώς θα «κοκκινίσει» η σελίδα.)

************

Α, ναι! Μήπως εκείνο το κωλοπαιδάκι που μπούκαρε χτες στο γήπεδο πρέπει να το τιμήσουμε με το παράσημο της γαυροσύνης; Ή μήπως να πάει ο Τζεμπούρ να του δώσει τη φανέλλα του;

************

Και με την ευκαιρία: Τζιμπούρ, παιδί μου, είσαι μεν καλός ποδοσφαιριστής, αλλά έχουμε δει με την ερυθρόλευκη ριγωτή αρκετούς πολύ καλύτερούς σου. Γι’ αυτό, λοιπόν, κόψε τις λαϊκίστικες γελοιότητες, γιατί ενδιαφέρουν και πείθουν μόνο όρνια και κοθώνια. Τη φανέλλα σου να τη χαρίσεις στους οπαδούς του Θρύλου, μόνο αν την έχεις ματώσει, όχι όταν έχεις αφοδεύσει πάνω της. Χτες δεν ήσουν καν μέσα στο γήπεδο. Αλλά δεν φταις εσύ. Έτσι σου έμαθαν οι φωστήρες που διοικούν τον Ολυμπιακό, κι έτσι νομίζεις ότι «σας» θέλουμε.

************

Προς Βαγγέλη Μαρινάκη 1: Άμα έχεις βάλεις, εσύ Πρόεδρε, στη Λυρική Σκηνή να τραγουδήσουν γαϊδούρια, μουλάρια, βόδια και ελέφαντες, μετά, πρώτον, να μην απορείς γιατί δεν «τραγουδάνε» και, δεύτερον, όταν το μουσικόφιλο κοινό θα έχει κράξει τον μουσικό σου θίασο, να μη λες ότι «αλλιώς ονειρεύεσαι τη Λυρική Σκηνή». .

************

Προς Βαγγέλη Μαρινάκη 2: Είναι, πάντως, ακατόρθωτο, αγαπητέ Πρόεδρε, να πείσεις το μουσικόφιλο κοινό ότι στη Λυρικοί Σκηνή αξίζει να τραγουδάνε γαϊδούρια, μουλάρια, βόδια και ελέφαντες και όχι κανονικοί τραγουδιστές, δηλαδή: σοπράνο, κοντράλτο, τενόροι, μπάσοι...

Δεν τελειώσαμε. Αύριο (και) άλλα.

ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ

Αν ήταν και ο Ολυμπιακός εκεί, όπου ήμασταν εμείς, θα ήταν καλά. Δεν ήταν όμως εκεί. Ήταν αλλού.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΛΕΒΑΝΤΕ 0-1

Θα τα πούμε αύριο το βραδάκι. Εν εκτάσει μάλιστα. Τώρα είναι αδύνατον.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1981

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ 1-0

Σκόρερ ο Νίκος Αναστόπουλος.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1998

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΟΚ 2-0

Με γκολ των Βασίλη Καραπιάλη και Αλέκου Αλεξανδρή.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 2004

ΟΦΗ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-1

Με γκολ του Ζιοβάννι μέσα στην κόλαση.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι

(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)

στο φωτογώνι της καινούργιας Λευτεριάς Σου Ελλάδα,

μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή, σα νά ’ταν 

όλο χαλκός το διάστημα, ή ως νά ’χα 

τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου

όπου χρόνια,

για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του

και τους κρεμνούσε ως άρματα 

στης Έφεσος το Ναό·

γιγάντιες σκέψες

σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα

σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα

άναβαν στο νου μου,

τι όλη μου καίγονταν μονομιά  η ζωή

στην έγνια της καινούργιας Λευτεριάς σου Ελλάδα!

Γι’ αυτό δεν είπα: 

Τούτο είναι το φως της νεκρικής πυράς μου.

Δαυλός της Ιστορίας Σου, έκραξα, είμαι,

και νά, ας καεί σα δάδα το έρμο μου κουφάρι,

καταβολάδα του Εμπυραίου,

με την δάδα τούτην, 

ορθός πορεύοντας ώς με την ύστερη ώρα, 

όλες να φέξουν τέλος, τις γωνιές της Οικουμένης

ν’ ανοίξω δρόμο στην ψυχή, στο πνέμμα, στο κορμί Σου, Ελλάδα!

Είπα κι εβάδισα 

κρατώντας τ’ αναμμένο μου συκώτι

στο Καύκασό Σου

και το κάθε πάτημά μου

ήταν το πρώτο, κι ήταν, θάρρευα, το τελευταίο

τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αίματά Σου

τι το γυμνό μου πόδι εσκόνταβε στα πτώματά Σου

γιατί το σώμα, η όψη μου, όλο μου το πνέμμα

καθρεφτιζόταν σα σε λίμνη, μέσα στα αίματά Σου.

Εκεί, σε τέτοιον άλικο καθρέφτη, Ελλάδα,

καθρέφτη απύθμενο, καθρέφτη της αβύσσου

της Λευτεριά Σου και της δίψας Σου, είδα τον εαυτό μου

βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο, 

καινούργιο Αδάμ της πιο καινούριας πλάσης 

όπου να πλάσουμε για Σένα μέλλει, Ελλάδα!

Κ’ είπα: 

Το ξέρω, ναι, το ξέρω, που κ’ οι θεοί Σου 

οι Ολύμπιοι, χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο, 

γιατί τους θάψαμε βαθιά-βαθιά να μην τους βρουν οι ξένοι. 

Και το θεμέλιο διπλοστέριωσε, κι ετριπλοστέριωσε όλο, 

μ’ όσα οι οχτροί μας κόκαλα σωριάσανε από πάνω. 

Κι ακόμη ξέρω, πως για τις σπονδές και το τάμα 

του νέου Ναού π’ ονειρευτήκαμε για Σένα Ελλάδα,

μέρες και νύχτες, τόσα αδέλφια σφάχτηκαν ανάμεσό τους

όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα!

Μοίρα· κ’ η μοίρα Σου ώς τα τρίσβαθα δική μου!

Κι απ’ την Αγάπη, απ’ τη μεγάλη δημιουργόν Αγάπη,

να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν, εσκλήρυνε και μπαίνει

ακέρια πια μέσα στη λάσπη και μες στο αίμα Σου να πλάσει 

τη νέα καρδιά που χρειάζεται στο νιο Σου αγώνα Ελλάδα!

Τη νέα καρδιά που κιόλας έκλεισα μέσα στα στήθη,

και κράζω σήμερα μ’ αυτή προς τους Συντρόφους όλους:

«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα,

ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!

Tι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,

κι ά, ιδέτε, χώθηκε τ’ αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!

Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος,

σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,

σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα.

Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!

Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του

ομπρός, ομπρός κ’ η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!

»Ομπρός, οι δημιουργοί... Την αχθοφόρα ορμή Σας

στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος!

Βοηθάτε με και μένανε αδερφοί, να μη βουλιάξω αντάμα!

Τι πια είν’ απάνω μου και μέσα μου και γύρα

τι πια γυρίζω σ’ έναν άγιον ίλιγγο μαζί του!

Χίλια καπούλια ταύροι τού κρατάν τη βάση

δικέφαλος αητός κι απάνω μου τινάζει

τις φτέρουγές του και βογγάει ο σάλαγός του

στην κεφαλή μου πλάι και μέσα στη ψυχή μου

και το μακρά και το σιμά για με πια είν’ ένα!

Πρωτάκουστες, βαριές με ζώνουν Αρμονίες! Ομπρός συντρόφοι

βοηθάτε να σηκωθεί, να γίνει ο ήλιος Πνέμμα!

»Σιμώνει ο νέος ο Λόγος π’ όλα θα τα βάψει

στη νέα του φλόγα, νου και σώμα, ατόφιο ατσάλι.

Η γη μας αρκετά λιπάστηκε από σάρκα ανθρώπου!

Παχιά και καρπερά, να μην αφήσουμε τα χώματά μας

να ξεραθούν απ’ το βαθύ τούτο λουτρό του αιμάτου

πιο πλούσιο, πιο βαθύ κι απ’ όποιο πρωτοβρόχι!

Αύριο να βγει ο καθένας μας με δώδεκα ζευγάρια βόδια,

τη γην αυτή να οργώσει την αιματοποτισμένη.

Ν’ ανθίσει η δάφνη απάνω της και δέντρο της ζωής να γένει,

και η Άμπελό μας ν’ απλωθεί ως τα πέρατα της Οικουμένης.

»Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.

Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,

σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα,

σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμμα!»

Έτσι σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι

(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)

στο φωτογόνι της καινούριας λευτεριάς Σου, Ελλάδα, 

αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου, ως νά ’ταν

όλο χαλκός το διάστημα, ή ως νά ’χα

τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου, όπου, χρόνια

για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του

και τους κρεμνούσε ως άρματα

στης Έφεσος το ναό, ως σας έκραζα, συντρόφοι!

*******************

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ / ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

Ερμηνεύουν:

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ
ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ
υπό την Διεύθυνση του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Συμμετέχει η Χορωδία της NEW OPERA
και η ανδρική Χορωδία του GWALIA