ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠ' ΤΑ ΠΑΛΙΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ


ΒΙΕΤΝΑΜ ΓΙΕ-ΓΙΕ

Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι
πυρπόλησαν το ρύζι.
Στη Σαϊγκόν δεν μπόραγες να ζήσεις,
δε σού ’φτανε ο αέρας για να ζήσεις.
Τώρα, κρυμμένος στο ποτάμι,

ανασαίνεις,
Φο Μι Τσιν, ανασαίνεις
με καλάμι,

με καλάμι

Γιέ γιέ γιέ γιέ...

Ο καιρός θά ’ταν όμορφος στο δάσος,
θά ’ταν όμορφος στο δάσος,
αν δεν κουφαίνονταν τα φύλλα απ’ τον κρότο,
αν δεν πάγωνε ο ήλιος απ’ το κρότο.
Τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια,
η βροχούλα αν δεν έκαιγε καλύβια.

Γιέ γιέ γιέ γιέ...

Φο Μι Τσιν, τί θά ’καμνες αλήθεια
τί θά ’καμνες αλήθεια,
τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια,
η βροχούλα αν δεν έκαιγε καλύβια;
Α! το κορίτσι σου θά ’παιρνες για βόλτα
χέρι-χέρι,

Φο Μι Τσιν χέρι-χέρι
στο δάσος

για βολτίτσα χέρι-χέρι.

Γιέ γιέ γιέ γιέ...