ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ ΡΟΜΑΙΝ!

Ο Ρομαίν Αργυρούδης μιλάει στον "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ":

Για το τι θυμάται από τον Ολυμπιακό: 
Στον Ολυμπιακό έμεινα για δύο χρόνια, από το 1971 έως το 1973, αλλά αυτή είναι η ομάδα μου. Τον Ολυμπιακό υποστηρίζω, είναι σαν να έπαιξα για 20 χρόνια εκεί, δεν μπορώ να σας περιγράψω όσα έζησα σ΄αυτή την ομάδα, με τους συμπαίκτες μου και τον κόσμο. Ο γιός μου είναι οπαδός της Παρί, είναι Γάλλος, ζει εδώ, είναι λογικό. Εγώ από τότε που φόρεσα αυτή τη φανέλα, λέω ότι δεν είμαι άλλη ομάδα παρά μόνον Ολυμπιακός.
Είναι τεράστιος σύλλογος, γιγαντιαίος. Είναι μέσα στις 6-8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης από πλευράς δυναμικής. Ίσως και ο ίδιος ο Ολυμπιακός δεν έχει καταλάβει πόσο μεγάλος σύλλογος είναι και πόσο μεγάλος μπορεί να γίνει.

Για τον Μήτρογλου:
Ο Ολυμπιακός έχει τώρα έναν σπουδαίο παίκτη, τον Μήτρογλου. Όλοι λένε πόσο να τον πουλήσει. Εγώ λέω, γιατί να τον πουλήσει; Ο Ολυμπιακός πρέπει να μπορεί να κρατάει τέτοιους παίκτες, να χτίζει πάνω τους τη μεγάλη ομάδα του. Εντάξει, αν έρθει μια πολύ μεγάλη ομάδα της Ευρώπης ίσως να μην μπορεί να κάνει αλλιώς, αλλά τα χρήματα που θα πάρει να μη χρειαστεί να τα δώσει όλα για να τον αντικαταστήσει.

Για την τελευταία φορά που ήρθε στην Ελλάδα:
Είχα έρθει πριν από πέντε χρόνια στην Ελλάδα και είχα πάει στο Καραϊσκάκη για να δω ένα παιχνίδι πρωταθλήματος. Πήγα, λοιπόν, πριν από το παιχνίδι στη μπουτίκ της ομάδας και ψώνισα μερικά αναμνηστικά. Ρώτησα αν υπάρχει έκπτωση για τους παλιούς ποδοσφαιριστές, μου είπαν βεβαίως και μόλις ο ταμίας ρώτησε ποιός ήμουν και είπα ο Αργυρούδης, άρχισε να φωνάζει μέσα στο κατάστημα.
Μαζεύτηκε τότε όλος ο κόσμος γύρω μου, με αγκάλιαζαν, έβγαζαν φωτογραφίες. Ήταν μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω, μπορεί να μη με γνώρισαν ή να μη με θυμόντουσαν φυσιογνωμικά, αλλά όλοι με ήξεραν και μου φέρονταν με αγάπη και θαυμασμό.

Για ποιο λόγο έφυγε από τον Ολυμπιακό μετά από μόλις 2 χρόνια:
Εγώ ήθελα να μείνω στον Ολυμπιακό και ο κ. Γουλανδρής που ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος μου είχε προτείνει να υπογράψω συμβόλαιο για πάντα στην ομάδα. Έπρεπε όμως να κάνω μία υποστηρικτική δήλωση για το καθεστώς, διότι εμένα τότε με παρακολουθούσαν, μου άνοιγαν τα γράμματα, την αλληλογραφία μου. Είστε μικροί εσείς, δεν τα θυμάστε. Εγώ δεν μπορούσα να τα ανεχτώ όλα αυτά, ήμουν ένας ελεύθερος άνθρωπος. Θυμάμαι έλεγα τότε στους συμπαίκτες μου, τον Σιώκο, τον Γκαϊτατζή και τους άλλους, εσείς εδώ δεν γνωρίζετε τι γίνεται στη χώρα σας. Δεν καταλαβαίνετε τι συμβαίνει. Εμείς μαθαίναμε όλες τις εξελίξεις από τις εφημερίδες της Γαλλίας που μας τις έστελναν. Κι αποφάσισα να φύγω, ουσιαστικά με έδιωξαν από τη χώρα. Θυμάμαι ότι είχαν γίνει και κάποιες συζητήσεις νωρίτερα για να μπορέσω να παίξω με την εθνική Ελλάδας, αλλά δεν είχε προχωρήσει το θέμα. Κρίμα, τώρα πιστεύω ότι θα ήταν το καλύτερο για μένα και για τη ζωή μου να μπορούσα τότε να έμενα στον Ολυμπιακό και να ολοκλήρωνα σ΄αυτή την ομάδα την ποδοσφαιρική καριέρα μου.

Για το γκολ του μέσα στη Λεωφόρο (6/12/1972):
Ήμουν τόσο ευτυχισμένος εκείνη την ημέρα. Είχα παίξει πολύ καλά, πέτυχα το γκολ της νίκης, έλεγα ότι είχα πάρει μόνος μου την ομάδα της χούντας και των συνταγματαρχών, όπως λέγαμε τότε τον Παναθηναϊκό!

Δείτε και εδώ.