Μεταπτυχιακός φοιτητής όντας το 1987 στη Γερμανία, παραμονές Πρωτοχρονιάς, περιμένω το κορίτσι μου, την Πολυξένη -που είχε την "ατυχία" να γίνει συζυγός μου αργότερα*- να έλθει να γιορτάσουμε μαζί. Από το αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης την παίρνω και ανεβαίνουμε τραινάτοι σε κάτι γερμανούς φίλους στον Βορρά, στο Αμβούργο. Όταν φτάσαμε, ανοίγουμε τη βαλίτσα της, τακτοποιούμε τα πράγματά της, και κατόπιν ανοίγουμε και τη βαλίτσα μου, από όπου προς μεγίστην έκπληξή της βλέπει να βγάζω ένα ραδιόφωνο ικανού όγκου, μια μπακατέλα του κερατά, που έπιανε βραχέα και το είχα για να ακούω τα ματς του Θρύλου. Παρακαλώ τον οικοδεσπότη μας (έναν ευγενέστατο κύριο μιας κάποιας ηλικίας) να με "πετάξει" ώς το Μπλανκενέζε που ήξερα ότι έχει "μεγάλο άνοιγμα" (μια ώρα δρόμος από το Πόππενμπύττελ, όπου μέναμε) για να "πιάνει καλύτερα το ράδιο". Τί να κάνει ο άνθρωπος, με πήγε - παρά τις έντονες αποτρεπτικές κουβέντες της κυρίας μου και τα συνακόλουθα "μούτρα". Και όχι μόνο με πήγε ο καλός εκείνος άνθρωπος, αλλά και έκατσε σε ένα ωραίο ημιυπαίθριο καφέ και με περίμενε μέχρι να τελειώσει το ματς με την Παναχαϊκή, διασκεδάζοντάς το κιόλας, καθώς αυτός έπινε τις μπυρούλες του (χειμωνιάτικα...) κι έβλεπε εμένα να παρακολουθώ το ματς μέσα από έναν καταιγισμό από "αγγγγγκτ... γτγτγτγτρκρτφζξθγ... κλτρμνγργργρμρψταπλ... γτκτρμντγρκδρτα"! Ήμασταν προτελευταίοι στη βαθμολογία και μέσα στο ΟΑΚΑ ήσαν 60.976 θεατές! Και από κοντά μου ήσαν και δυό άλλοι πατριώτες (ναι, και γαύροι) που είχαν βρεθεί τυχαία εκεί ως τουρίστες, και είχαν αφήσει τις παρέες τους σύξυλες για ν' αφοσιωθούν και αυτοί στην ακρόαση. Το τί έγινε στα γκολ του Τάσου Μητρόπουλου (στο πρώτο κιόλας λεπτό) και του Σάκη Μουστακίδη είναι πέραν πάσης περιγραφής. Ο γερμανός φίλος μου (λάτρης του φολκλόρ, όπως άλλωστε όλοι οι Γερμανοί) το κατευχαριστήθηκε. Δεν είχε ξαναδεί τέτοιο "πράμα". Ούτε του είχε τύχει να δει ποτέ τρία αφτιά στριμωγμένα και κολλημένα σε ένα ράδιο της συμφοράς να ακούνε ποδόσφαιρο. Πάντα μαθαίνει κανείς νέα πράγματα, πάντα σε περιμένουν νέες εμπειρίες - λέω...
* Ισοφάρισε και νίκησε την "ατυχία" της εκείνη με δύο "ευτυχίες": πρώτον έφερε στον κόσμο τον Δημήτρη, και, δεύτερον, δια του Δημήτρη έχει γίνει και αυτή γαύρα - καθότι μέχρι τότε δεν ήτανε... τίποτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου