ΕΥΘΥΝΕΣ

ΕΥΘΥΝΕΣ

Αν όλα πάνε καλά (και –με κάποιον τρόπο– θα πάνε) το πρωτάθλημα θα το κατακτήσουμε. Με τη βοήθεια των αντιπάλων μας (στον πρώτο γύρο κυρίως) έχουμε εξασφαλίσει μια διαφορά στη βαθμολογία, που δεν μπορεί να σβηστεί τελείως και να βρεθούμε από κάτω.

Να πούμε όμως δύο κουβέντες «ειρηνικές» και από καρδιάς για την κατάσταση, όπου έχει βρεθεί η ομάδα μας. Η αγωνιστική μας αδυναμία «βοούσε» σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς: τα επιτυχή αποτελέσματά μας και τα ανεπιτυχή αποτελέσματα των αντιπάλων μας ομόρφαιναν την άσχημη εικόνα μας, και μας στράβωναν. Οι τελευταίες συνεχείς αποτυχίες μας ασχημίζουν την όποια καλλωπισμένη με το ζόρι εικόνα, και αμαυρώνουν την ιστορία μας. Η ομάδα μας «δεν τραβάει» για πάρα πολλούς λόγους. Υπάρχει όμως και ένας λόγος που κανείς δεν τον γράφει (ή, εν πάση περιπτώσει, δεν τον διαβάζω πουθενά): η ομάδα είναι εντελώς απροπόνητη. Χθες στο ντέρμπυ με τον Παναθηναϊκό, όπου οι παίχτες μας θα έπρεπε να τρώνε σίδερα, κανείς δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, περίμεναν να πάει η μπάλα επάνω τους – οι ίδιοι δεν μπορούσαν ούτε να συρθούν. Πώς ήταν δυνατόν να νικήσουμε; Διότι δεν ήμασταν ούτε καν περιπατητικός όμιλος. Ήμασταν ένα στατικό συνονθύλευμα με ερυθρόλευκες φανέλες. Καμία έκπληξη όμως: θυμίζω απλώς ότι το περασμένο καλοκαίρι δεν έγινε στην ουσία προετοιμασία. Αυτό φαίνεται πια ξεκάθαρα τώρα.

Διοίκηση, προπονητικό τημ, ποδοσφαιριστές, φιλικός προς την ομάδα μας τύπος (έντυπος και ηλεκτρονικός), οπαδοί της ομάδας μας: όλοι έχουμε το αναλογούν μερίδιο ευθύνης για την τραγική εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα μας. Ο καθένας μας από το πόστο του και με τον ρόλο που διαδραματίζει. Δεν είναι ούτε η πρέπουσα ούτε η κατάλληλη στιγμή για λόγια – εξ άλλου τι σημασία έχουν αυτή την ώρα;  Όταν λήξει η αγωνιστική περίοδος, και ακριβώς επειδή αποτελούμε μέρος του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς, θα πρέπει όλοι να αναλογιστούμε με ολυμπιακή παρρησία πού φταίμε και τί δεν κάναμε σωστά. Ο καθένας (εννοείται) στον τομέα του. Το μόνο που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να σιωπήσουμε και να κουκουλώσουμε τα λάθη μας.