ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑΣ 2-3

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑΣ 2-3

Το σκορ δεν λέει την αλήθεια. Απλώς γλυκαίνει μια πολύ βαριά ήττα. Ο Ολυμπιακός χτες ήταν πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Και φάνηκε ήδη από την επίσημη παράταξη των δύο ομάδων στο γήπεδο. Σχεδόν μηδενός εξαιρουμένου οι παίχτες μας ήσαν στον κόσμο τους – και ούτε ένας μέσα στο γήπεδο. Λες και δεν επρόκειτο να παίξουν αυτοί, αλλά κάποιοι άλλοι.

Δεν είμαι τεχνικός – ούτε καν του… πληκτρολογίου. Γι’ αυτό και δεν θα αρχίσω να κάνω αναλύσεις ή να εκτοξεύω το ανάθεμα σε κόσμο και κοσμάκη και να... απολύω το τεχνικό τημ. Χτες πιαστήκαμε πολλαπλώς κορόιδα από μιαν ομάδα που φάνταζε σαν η μικτή Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, χωρίς να είναι. Δεν είχαμε προετοιμαστεί τουλάχιστον ψυχολογικά για το ματς. Ήταν σαν να είχαμε κατεβεί σε πικνίκ. Το δε σκορ –για να λέμε την αλήθεια– θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλο. Ευτυχώς μείναμε –ευτυχώς, ευτυχώς– μόνο στα τρία.

Η ομάδα μας είναι αμοντάριστη ακόμα. Μέχρι και χτες, όμως, έρχονταν και έφευγαν ποδοσφαιριστές. Πώς και πότε να προλάβουν να μονταριστούν οι μονάδες σε σύνολο; Ο προπονητής δεν είναι μάγος για να κάνει θαύματα. Τον ρόλο, πάντως, που του είχε ανατεθεί τον έχει φέρει ήδη εις πέρας: την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Δεν το λέω ως ευχή. Το πιστεύω. Θα πάμε καλύτερα. Ακόμα και ως εκδοχή του «χειρότερα δεν γίνεται να πάμε». Χτες αυτό που δείξαμε ήταν ο πάτος. Πιο κάτω από τον πάτο δεν μπορείς να πας.

Εννοείται: ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!