ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


Ο ΚΟΥΒΑΣ

Τον είδες τον κουβά ν’ ανεβαίνει απ’ τα βάθη και ν’ αδειάζει
τόσες και τόσες φορές, να γεμίζει τις στάμνες, να ποτίζει τα λουλούδια.
Τώρα, ανάστροφος, πλάι στο πηγάδι, δείχνει τα νώτα του στον ήλιο –
ένα κενό κυκλικό, μισό ταμπούρλο (αν το χτυπούσες
θ’ ανάδινε ένα σκέτο ρυθμό, χωρίς τραγούδι),
ένα άψογο, στιλπνό μηδέν· ενώ στο κοίλωμά του,
ακόμη υγρό και δροσερό, καταφεύγουν
κάτι γυμνά, προϊστορικά ερπετά, αδρανή, πολυσήμαντα, γλοιώδη.


Ποίημα από τις «Μαρτυρίες, Α». Περιλαμβάνεται στο βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τόμος Θ΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 213.