Σύγγαυροι, τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ στην ομάδα μας, στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, για να μην ξεχνιόμαστε.
Ξεκινώ από τον ερασιτεχνικό Ολυμπιακό, όπου παρατηρούμε την αλλοπρόσαλλη «πολιτική» του Γιάννη Συγγελίδη να έχει φέρει την ομάδα μας –αν και πρωταγωνίστρια και κατακτήτρια τίτλων– στα όρια της ανυποληψίας και στο χείλος της αβύσσου. Οι πάντες είναι απλήρωτοι και αγωνίζονται χάριν του ονόματος και της τιμής της ομάδας μας, πράγμα καθαυτό μεν συγκινητικό, αλλά καθόλου μα καθόλου τιμητικό για τον γίγαντα του ελληνικού αθλητισμού. Δυστυχώς ο κ. Συγγελίδης αποδεικνύεται πολύ κατώτερος όχι μόνο των περιστάσεων, αλλά και αυτού ακόμη του ελαχίστου αναμενομένου και –δυστυχώς– καθίσταται επικίνδυνος, μιας και η παντελής απραξία του σε συνδυασμό με την στεντορείως βοώσα άγνοιά του οδηγούν στον όλεθρο όλα τα ερασιτεχνικά τμήματα του Συνδέσμου μας, τμήματα που μας έχουν κάνει περήφανους ως ολυμπιακούς και που τα αγαπάμε όσο και τα τμήματα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ – ούτε κατά μια γραμμή λιγότερο.
Αλήθεια, σύγγαυροι, τί ακριβώς προσφέρει στον Θρύλο ο κ. Συγγελίδης, ώστε να είναι πρόεδρος του ερασιτεχνικού Ολυμπιακού; Αυτό που κάνει –δηλαδή το τίποτα– μπορεί να το κάνει ο οιοσδήποτε, και δεν υπερβάλλω καθόλου. Βέβαια το τίποτα του κ. Συγγελίδη είναι ακόμη χειρότερο από το τίποτα ενός οποιουδήποτε άλλου, ακριβώς διότι το δικό του τίποτα είναι απτό και εφιαλτικά πραγματικό (και το ζούμε στο πετσί μας όλοι όσοι είμαστε ολυμπιακοί), ενώ του οποιουδήποτε άλλου είναι απλώς εικαζόμενο και, ως εκ τούτου, εντελώς ακίνδυνο.
Ειλικρινώς αναζητείται και δεν ανευρίσκεται ούτε μία σοβαρή ιδέα του προέδρου Συγγελίδη χάριν του συμφέροντος του ερασιτεχνικού Ολυμπιακού. Και μην πει κανείς για τις χρυσές, ασημένιες και μπρούτζινες κάρτες, που λάνσαρε στην πιάτσα σα λιλιά για ζουλουκάφρους, διότι ούτε από επιτυχία εστέφη το εγχείρημά του (απούλητες τις έχει, και όσες επούλησε πήγαν «συστημένες» στους αγοραστές τους), ούτε αυτά τα λαϊφσταϋλιτζίδικα καμώματα ταιριάζουν στο πειραιώτικο ολυμπιακό ήθος, πράγμα που αποδεικνύεται και από το ότι έμειναν τελικώς απούλητες. Ο Ολυμπιακός είναι Μάρκος, δεν είναι Φοίβος – άντε, γιατί το ξεφτιλίσατε τελείως κάποιοι «ολυμπιακάρες».
Για το καυτό θέμα των μελών τί έκανε; Κολυμβητήριο θα αποκτήσουμε ποτέ; Ομάδες βόλλεϋ και πόλο θα έχουμε του χρόνου;
Οι οιωνοί για τον ερασιτεχνικό Ολυμπιακό είναι κακοί, σύγγαυροι. Είναι κυριολεκτικώς απαίσιοι.
Για το επαγγελματικό τμήμα του μπάσκετ δεν θέλω να γράψω τίποτα. Έχουμε άκρως σημαντικούς και κρισιμότατους για την ιστορία μας αγώνες μπροστά μας. Ούτε εκεί πάνε τα πράγματα καλά. Στο Παρίσι –όλοι το γνωρίζουν πια– γίνανε «σημεία και τέρατα». Αλλά μέχρις εδώ για σήμερα.
Στο ποδόσφαιρο έχουμε –λέει– «πιάσει πάτο». Αμ, δε! Ο πάτος, σύγγαυροι, είναι παρακάτω! Λυπάμαι που θα το επαναλάβω, αλλά ο πάτος, σύγγαυροι, είναι παρακάτω!
Ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν διδάσκεται από τα εγκληματικά λάθη του – αυτό είναι ηλίου φαεινότερον. Αλλά και ο λύκος το μαλλί αλλάζει, όχι το μυαλό. Επειδή ειλικρινώς τον αγαπώ –τον Κόκκαλη, εννοώ–, με βαθύτατη θλίψη μου γράφω τις παρακάτω αράδες.
Μας είπε ότι «κουράστηκε». Από τί, αλήθεια; Από το να διοικεί το μεγαλύτερο «μαγαζί» στην Ελλάδα – μαγαζί που, σημειωτέον, είναι δικό του περιουσιακό στοιχείο;
Μας είπε ότι «σιχάθηκε». Ποιούς, αλήθεια; Εμάς, που με το πάθος, την τρέλα, τα κολλήματα, την αρρώστια, την καύλα και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φαντασθεί τού «κρατάμε ανοιχτό και όρθιο το μαγαζί τόσα και τόσα χρόνια», διότι πάμε και πληρώνουμε το πάθος, την τρέλα, τα κολλήματα, την αρρώστια, την καύλα και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φαντασθεί; Δεν μπήκαμε ποτέ δωρεάν. Δεν είμαστε τζαμπατζήδες. Από το υστέρημά μας βάζουμε όσα βάζουμε και είμαστε εκεί. Πάντα εκεί. Αμετακίνητοι και φανατικοί. Εν τάξει, τον Ολυμπιακό υποστηρίζουμε, αλλά δεν ξεχνάμε και ποιανού μαγαζί είναι ο Ολυμπιακός – διότι μόνο κουτόχορτο δεν τρώμε.
Μήπως ήθελε να πει ότι σιχάθηκε τα μαστουρωμένα κωλόπαιδα που τον βρίζουνε και του σπάνε το μαγαζί, επειδή (για λόγους που μόνο αυτός ξέρει) τους έκοψε (όσο τους τον έκοψε, δηλαδή) τον λουφέ; Μα αυτός τους είχε χρόνια τώρα κάνει αποκλειστικούς συνομιλητές του. Με αυτούς μίλαγε μέχρι και πριν δύο εβδομάδες για τη –μη χέσω!…– «σωτηρία του Ολυμπιακού». Αυτοί του έχουνε «γαμήσει» την «ευρωπαϊκή εικόνα» του Ολυμπιακού, που, σημειωτέον, είναι δικό του περιουσιακό στοιχείο (και το ξαναλέμε, ακριβώς για να μην ξεχνιόμαστε). Είμαστε εντελώς ανυπόληπτοι στην Ευρώπη και μας έχει ξεσκίσει το διαιτητικό κορακάτο (εννοείται κατόπιν εντολής της ΟΥΕΦΑ), και ο Σωκράτης Κόκκαλης συνομιλεί με τις λέρες που του καταστρέφουν το μαγαζί, το οποίο εμείς οι άλλοι αγόγγυστα στηρίζουμε πληρώνοντας επί έτη και έτη.
Μας έστειλε και ένα τελεσίγραφο που λέει κάτι για «14 Ιουνίου και μετά να αναλάβει άλλος». Και θέλει να τον πάρουμε στα σοβαρά και να τον πιστέψουμε;! Ειλικρινώς, σύγγαυροι, ντρέπομαι που μιλάω έτσι για έναν σπουδαίο ηγέτη –για τον αναντιλέκτως κορυφαίο ηγέτη όλων των εποχών του Θρύλου–, αλλά αυτός με σπρώχνει να το κάνω. Μου φαίνεται ότι ήγγικεν η ώρα να μείνει πραγματικά μόνος ο Κόκκαλης, διότι όλα μπορούμε να τα συγχωρήσουμε εμείς οι Γαύροι, αλλά τον ωμό εκβιασμό (και μάλιστα από άνθρωπο δικό μας, από τον δικαιωματικά πρώτον τη τάξει Γαύρο) ποτέ! Δεν το έχουμε σε τίποτα να μαζευόμαστε έξω από το Καραϊσκάκη την ώρα που θα παίζει η ομάδα μας μέσα, και να φωνάζουμε υπέρ του Θρύλου (μην έχοντας αγοράσει ούτε ένα εισιτήριο), αλλά και να μην αγοράζουμε ούτε ένα φιστίκι από τα μαγαζιά κάτω από τις κερκίδες. Θα δεις τότε, αγαπητέ Σωκράτη (κι εσύ, κακόμοιρε real estate Λαυρεντιάδη) πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος!
Αντί, σύγγαυροι, να βγει ο πρόεδρος Κόκκαλης και να μας πει πειραιώτικα και ολυμπιακά να ξεχάσουμε μεταγραφές και τα τοιαύτα, βγήκε εντελώς ύπουλα και εκβιαστικά να μας καταστήσει συνυπεύθυνους για τα μαύρα χάλια που έχει το μαγαζί του λόγω της δικής του αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς. Όσο δε για τις δραματικές προσκλήσεις και τις απεγνωσμένες επικλήσεις στα φιλολυμπιακά αισθήματα διαφόρων πλουσίων / ματσωμένων / λεφτάδων / παραλήδων και δενξερωγωτί, να πάει να τις πουλήσει αλλού, εκεί που περνάνε. Όχι στους Γαύρους, διότι ο «γαύρος», σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, είναι «ο οργών προς συνουσίαν», που σημαίνει ότι κοινώς ο Γαύρος «γαμάει» και «ξεσκίζει», και αλίμονο σε όποιον πέσει στην οργή και στη μανία των Γαύρων! (Και για να συνεννοούμαστε: των Γαύρων, όχι των τσουκαλάδων του αρκουδομαγκισμού και του ποντικοκουραδισμού).
Κι από κοντά και ο Βαγέλης Μαρινάκης… Μπορεί, σύγγαυροι, αυτά που δήλωσε προχθές να μιλάνε στο θυμοειδές του αγνού ολυμπιακού οπαδού, αλλά –συγγνώμη– όχι μόνο δεν είναι σοβαρά, αλλά δίνουν και πάτημα από πάνω στον Κόκκαλη να γίνει (χωρίς, μάλιστα, συντρέχοντα λόγο) ήρωας. Φίλε και σύγγαυρε Βαγγέλη, έργα, και όχι λόγια! Η σοβαρότητα αποδεικνύεται με έργα και μόνο με έργα. Τα λόγια είναι τζάμπα και πετούν στον αέρα, κι άντε πιάστα. Τα έργα τα βλέπει ο κόσμος και τα εκτιμά.
Οι οιωνοί και για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό είναι κακοί, σύγγαυροι. Είναι κυριολεκτικώς απαίσιοι. Και μην ξεχνάμε ότι ο πάτος είναι παρακάτω!
Ξεκινώ από τον ερασιτεχνικό Ολυμπιακό, όπου παρατηρούμε την αλλοπρόσαλλη «πολιτική» του Γιάννη Συγγελίδη να έχει φέρει την ομάδα μας –αν και πρωταγωνίστρια και κατακτήτρια τίτλων– στα όρια της ανυποληψίας και στο χείλος της αβύσσου. Οι πάντες είναι απλήρωτοι και αγωνίζονται χάριν του ονόματος και της τιμής της ομάδας μας, πράγμα καθαυτό μεν συγκινητικό, αλλά καθόλου μα καθόλου τιμητικό για τον γίγαντα του ελληνικού αθλητισμού. Δυστυχώς ο κ. Συγγελίδης αποδεικνύεται πολύ κατώτερος όχι μόνο των περιστάσεων, αλλά και αυτού ακόμη του ελαχίστου αναμενομένου και –δυστυχώς– καθίσταται επικίνδυνος, μιας και η παντελής απραξία του σε συνδυασμό με την στεντορείως βοώσα άγνοιά του οδηγούν στον όλεθρο όλα τα ερασιτεχνικά τμήματα του Συνδέσμου μας, τμήματα που μας έχουν κάνει περήφανους ως ολυμπιακούς και που τα αγαπάμε όσο και τα τμήματα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ – ούτε κατά μια γραμμή λιγότερο.
Αλήθεια, σύγγαυροι, τί ακριβώς προσφέρει στον Θρύλο ο κ. Συγγελίδης, ώστε να είναι πρόεδρος του ερασιτεχνικού Ολυμπιακού; Αυτό που κάνει –δηλαδή το τίποτα– μπορεί να το κάνει ο οιοσδήποτε, και δεν υπερβάλλω καθόλου. Βέβαια το τίποτα του κ. Συγγελίδη είναι ακόμη χειρότερο από το τίποτα ενός οποιουδήποτε άλλου, ακριβώς διότι το δικό του τίποτα είναι απτό και εφιαλτικά πραγματικό (και το ζούμε στο πετσί μας όλοι όσοι είμαστε ολυμπιακοί), ενώ του οποιουδήποτε άλλου είναι απλώς εικαζόμενο και, ως εκ τούτου, εντελώς ακίνδυνο.
Ειλικρινώς αναζητείται και δεν ανευρίσκεται ούτε μία σοβαρή ιδέα του προέδρου Συγγελίδη χάριν του συμφέροντος του ερασιτεχνικού Ολυμπιακού. Και μην πει κανείς για τις χρυσές, ασημένιες και μπρούτζινες κάρτες, που λάνσαρε στην πιάτσα σα λιλιά για ζουλουκάφρους, διότι ούτε από επιτυχία εστέφη το εγχείρημά του (απούλητες τις έχει, και όσες επούλησε πήγαν «συστημένες» στους αγοραστές τους), ούτε αυτά τα λαϊφσταϋλιτζίδικα καμώματα ταιριάζουν στο πειραιώτικο ολυμπιακό ήθος, πράγμα που αποδεικνύεται και από το ότι έμειναν τελικώς απούλητες. Ο Ολυμπιακός είναι Μάρκος, δεν είναι Φοίβος – άντε, γιατί το ξεφτιλίσατε τελείως κάποιοι «ολυμπιακάρες».
Για το καυτό θέμα των μελών τί έκανε; Κολυμβητήριο θα αποκτήσουμε ποτέ; Ομάδες βόλλεϋ και πόλο θα έχουμε του χρόνου;
Οι οιωνοί για τον ερασιτεχνικό Ολυμπιακό είναι κακοί, σύγγαυροι. Είναι κυριολεκτικώς απαίσιοι.
Για το επαγγελματικό τμήμα του μπάσκετ δεν θέλω να γράψω τίποτα. Έχουμε άκρως σημαντικούς και κρισιμότατους για την ιστορία μας αγώνες μπροστά μας. Ούτε εκεί πάνε τα πράγματα καλά. Στο Παρίσι –όλοι το γνωρίζουν πια– γίνανε «σημεία και τέρατα». Αλλά μέχρις εδώ για σήμερα.
Στο ποδόσφαιρο έχουμε –λέει– «πιάσει πάτο». Αμ, δε! Ο πάτος, σύγγαυροι, είναι παρακάτω! Λυπάμαι που θα το επαναλάβω, αλλά ο πάτος, σύγγαυροι, είναι παρακάτω!
Ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν διδάσκεται από τα εγκληματικά λάθη του – αυτό είναι ηλίου φαεινότερον. Αλλά και ο λύκος το μαλλί αλλάζει, όχι το μυαλό. Επειδή ειλικρινώς τον αγαπώ –τον Κόκκαλη, εννοώ–, με βαθύτατη θλίψη μου γράφω τις παρακάτω αράδες.
Μας είπε ότι «κουράστηκε». Από τί, αλήθεια; Από το να διοικεί το μεγαλύτερο «μαγαζί» στην Ελλάδα – μαγαζί που, σημειωτέον, είναι δικό του περιουσιακό στοιχείο;
Μας είπε ότι «σιχάθηκε». Ποιούς, αλήθεια; Εμάς, που με το πάθος, την τρέλα, τα κολλήματα, την αρρώστια, την καύλα και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φαντασθεί τού «κρατάμε ανοιχτό και όρθιο το μαγαζί τόσα και τόσα χρόνια», διότι πάμε και πληρώνουμε το πάθος, την τρέλα, τα κολλήματα, την αρρώστια, την καύλα και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φαντασθεί; Δεν μπήκαμε ποτέ δωρεάν. Δεν είμαστε τζαμπατζήδες. Από το υστέρημά μας βάζουμε όσα βάζουμε και είμαστε εκεί. Πάντα εκεί. Αμετακίνητοι και φανατικοί. Εν τάξει, τον Ολυμπιακό υποστηρίζουμε, αλλά δεν ξεχνάμε και ποιανού μαγαζί είναι ο Ολυμπιακός – διότι μόνο κουτόχορτο δεν τρώμε.
Μήπως ήθελε να πει ότι σιχάθηκε τα μαστουρωμένα κωλόπαιδα που τον βρίζουνε και του σπάνε το μαγαζί, επειδή (για λόγους που μόνο αυτός ξέρει) τους έκοψε (όσο τους τον έκοψε, δηλαδή) τον λουφέ; Μα αυτός τους είχε χρόνια τώρα κάνει αποκλειστικούς συνομιλητές του. Με αυτούς μίλαγε μέχρι και πριν δύο εβδομάδες για τη –μη χέσω!…– «σωτηρία του Ολυμπιακού». Αυτοί του έχουνε «γαμήσει» την «ευρωπαϊκή εικόνα» του Ολυμπιακού, που, σημειωτέον, είναι δικό του περιουσιακό στοιχείο (και το ξαναλέμε, ακριβώς για να μην ξεχνιόμαστε). Είμαστε εντελώς ανυπόληπτοι στην Ευρώπη και μας έχει ξεσκίσει το διαιτητικό κορακάτο (εννοείται κατόπιν εντολής της ΟΥΕΦΑ), και ο Σωκράτης Κόκκαλης συνομιλεί με τις λέρες που του καταστρέφουν το μαγαζί, το οποίο εμείς οι άλλοι αγόγγυστα στηρίζουμε πληρώνοντας επί έτη και έτη.
Μας έστειλε και ένα τελεσίγραφο που λέει κάτι για «14 Ιουνίου και μετά να αναλάβει άλλος». Και θέλει να τον πάρουμε στα σοβαρά και να τον πιστέψουμε;! Ειλικρινώς, σύγγαυροι, ντρέπομαι που μιλάω έτσι για έναν σπουδαίο ηγέτη –για τον αναντιλέκτως κορυφαίο ηγέτη όλων των εποχών του Θρύλου–, αλλά αυτός με σπρώχνει να το κάνω. Μου φαίνεται ότι ήγγικεν η ώρα να μείνει πραγματικά μόνος ο Κόκκαλης, διότι όλα μπορούμε να τα συγχωρήσουμε εμείς οι Γαύροι, αλλά τον ωμό εκβιασμό (και μάλιστα από άνθρωπο δικό μας, από τον δικαιωματικά πρώτον τη τάξει Γαύρο) ποτέ! Δεν το έχουμε σε τίποτα να μαζευόμαστε έξω από το Καραϊσκάκη την ώρα που θα παίζει η ομάδα μας μέσα, και να φωνάζουμε υπέρ του Θρύλου (μην έχοντας αγοράσει ούτε ένα εισιτήριο), αλλά και να μην αγοράζουμε ούτε ένα φιστίκι από τα μαγαζιά κάτω από τις κερκίδες. Θα δεις τότε, αγαπητέ Σωκράτη (κι εσύ, κακόμοιρε real estate Λαυρεντιάδη) πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος!
Αντί, σύγγαυροι, να βγει ο πρόεδρος Κόκκαλης και να μας πει πειραιώτικα και ολυμπιακά να ξεχάσουμε μεταγραφές και τα τοιαύτα, βγήκε εντελώς ύπουλα και εκβιαστικά να μας καταστήσει συνυπεύθυνους για τα μαύρα χάλια που έχει το μαγαζί του λόγω της δικής του αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς. Όσο δε για τις δραματικές προσκλήσεις και τις απεγνωσμένες επικλήσεις στα φιλολυμπιακά αισθήματα διαφόρων πλουσίων / ματσωμένων / λεφτάδων / παραλήδων και δενξερωγωτί, να πάει να τις πουλήσει αλλού, εκεί που περνάνε. Όχι στους Γαύρους, διότι ο «γαύρος», σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, είναι «ο οργών προς συνουσίαν», που σημαίνει ότι κοινώς ο Γαύρος «γαμάει» και «ξεσκίζει», και αλίμονο σε όποιον πέσει στην οργή και στη μανία των Γαύρων! (Και για να συνεννοούμαστε: των Γαύρων, όχι των τσουκαλάδων του αρκουδομαγκισμού και του ποντικοκουραδισμού).
Κι από κοντά και ο Βαγέλης Μαρινάκης… Μπορεί, σύγγαυροι, αυτά που δήλωσε προχθές να μιλάνε στο θυμοειδές του αγνού ολυμπιακού οπαδού, αλλά –συγγνώμη– όχι μόνο δεν είναι σοβαρά, αλλά δίνουν και πάτημα από πάνω στον Κόκκαλη να γίνει (χωρίς, μάλιστα, συντρέχοντα λόγο) ήρωας. Φίλε και σύγγαυρε Βαγγέλη, έργα, και όχι λόγια! Η σοβαρότητα αποδεικνύεται με έργα και μόνο με έργα. Τα λόγια είναι τζάμπα και πετούν στον αέρα, κι άντε πιάστα. Τα έργα τα βλέπει ο κόσμος και τα εκτιμά.
Οι οιωνοί και για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό είναι κακοί, σύγγαυροι. Είναι κυριολεκτικώς απαίσιοι. Και μην ξεχνάμε ότι ο πάτος είναι παρακάτω!
Ο πίνακας στην κεφαλή του κειμένου έχει τίτλο Red Painting και είναι του Gus Cummins.
10 σχόλια:
Εύγε Γιώργο για το ξέσπασμα. Ξεχειλίζει από τον πόνο, την οργή, την αγωνία του αυθεντικού γαύρου, που έχει ταυτίσει την Ολυμπιακή Ιδέα με ότι πιο καθαρό και ανιδιοτελές έχει απομείνει σε πολλούς από εμάς. Αυτή η ύπουλη «συνυπευθυνότητα» που είναι η σημαία των καιρών για κάποιους αδίστακτους απατεώνες της πολιτικής, δεν μπορεί να γίνει άλλοθι για τις ανεπάρκειες των κουμανταδόρων του Θρύλου μας. Να είσαι σίγουρος ότι τα γραφούμενά σου εκφράζουν με αυθεντικό τρόπο και τον δικό μας πόνο, την οργή και την αγωνία μας. Χαίρε!
Γιώργο μου, προσυπογράφω με χέρια και πόδια.
Για τον ερασιτέχνη έχω να απευθύνω ένα ερώτημα: πρόσφατα ακούσαμε τον κύριο Συγγελίδη να αναλύει τα μεγαλόπνοα σχέδια περί κολυμβητηρίου, προσθέτωντας μάλιστα ότι το "μαγαζί" θα το χτίσει ο ερασιτέχνης. Και ερωτώ: με τι λεφτά; Όταν αδυνατείς να πληρώσεις τους παίκτες πως θα πληρώσεις τη δόση του δανείου; Κι αν από την άλλη εννοεί ότι θα βρει χρηματοδότες-ιδιώτες, γιατί τότε αδυνατεί να τους βρει ως συμπαίκτες;
Δεν απέχει πολύ η περσινή χρονιά που πάλι τέτοιες μέρες εξαπολύαμε μύδρους κατά του. Και πέρσυ τα ίδια είχαμε. Μόνο που πέρσυ οι παίκτες και οι κολυμβητές τον εμπιστεύτηκαν. Φέτος θα κάνουν το ίδιο; Δύσκολο το βλέπω.
Λέμε από την άλλη ότι οι παίκτες είναι ψυχάρες και παίζουν κυριολεκτικώς για τη φανέλα και την πάρτη τους. Και ποια είναι η ανταμοιβή που τους προσφέρουμε γι'αυτό; Η απαξίωση; ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΟ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ;;;;;
Οι δηλώσεις Δεληγιάννη μετά τον τελικό κυπέλλου δεν ήταν εκβιασμός, ούτε ανακοίνωση τετελεσμένων. Δραματική έκκληση ήταν ότι τους έχουν αφήσει στην ομίρα τους. Και τι είπε ο κύριςο Συγγελίδης; Έκανε έκκληση μέσω τύπου σε γαύρους -επιφανείς τε και μη- να συνδράμουν οικονομικά. Τελικά έχουν γίνει της μόδας οι εφημερίδες. Μήπως να διοργανώσουμε κι εμείς καμιά συνέντευξη τύπου; Εξάλλου όλοι το κάνουν: ο Μαρινάκης, ο Συγγελίδης...
Ή μήπως το πρόβλημα του ερασιτέχνη είναι τα 60 ευρώ των μελών; Τα οποία μέλη παρεμπιπτόντως γιατί έχουν πέσει στις 18 χιλιάδες; Δεν υπάρχει ένας σοβαρός άνθρωπος εκεί μέσα που να μπορεί ν'αφουγκραστεί τον κόσμο; Που να μπορεί να καταλάβει γιατί έχει γυρίσει την πλάτη του στο όλο εγχείρημα; Μια ζωή από το υστέρημά μας βάζαμε λεφτά -ορθότατα το επισημαίνεις- και δεν θα βάλουμε τα 60 ευρώ από το υστέρημά μας; Γιατί όμως δεν τσούλησε; Να απαυθύνουν εκκλήσεις και να κάνουν εκδηλώσεις για εγγραφές ξέρουν. Να αναλύσουν τα γεγονότα, δεν το ξέρουν, μήτε το κατέχουν.
Ερασιτέχνης; Ποιος ερασιτέχνης; Υφίσταται; Εδώ υπήρχε η σκέψη να μην δηλωθεί συμμετοχή για το κύπελλο πρωταθλητριών, κάτι που τελικώς έγινε κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή. Ο λόγος; Ότι δεν υπάρχουν λεφτά; Και τι με νοιάζει ρε; Να τσακιστούν να βρουν, ας κόψουν τον λαιμό τους, ας πάνε να γίνουν ζώντες δωρητές οργάνων για να μαζέψουν. Εν ανάγκει ας βγουν και ρεφενέ στον δρόμο με βιολιά κι ακορντεόν, ας πουλήσουν κουλούρια. Αυτοί έφεραν την ομάδα σε αυτήν την κατάσταση, αυτοί είναι υποχρεωμένοι να βρουν και τη λύση και δη άμεσα. Τι άλλαξε από πέρσυ που τα ξαναλέγαμε; Τίποτε. Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος και δεν άλλαξε τίποτε απολύτως. Δεν είναι αυτό αισχρότις; Εκτός αν η λύση έχει βρεθεί μέσω του ξεπουλήματος. Ως ενδεικτικό παράδειγμα θα αναφέρω τον Δημήτρη Τζούριτς, που είναι το μέλλον του ελληνικού βόλεϋ και συνάμα από τους σταθερά καλύτερούς μας παίκτες. Η μισή Ιταλία τον θέλει, αυτός έχει εκφράσει την επιθυμία να μείνει, κι εμείς το σκεφτόμαστε. Έτσι θα κατέβει η ομάδα (σε κάθε άθλημα) του χρόνου; Προερχόμενη από αποδεσμεύσεις προκειμένου να λύσει το πρόβλημα μέσω μειώσεως του προϋπολογισμού; Θα τους πάρει ο διάολος και θα τους σηκώσει.
Σχετικά με το ποδόσφαιρο τώρα: δυστυχώς απεδείχθη στην πράξη ότι ο Κόκκαλης δεν γνωρίζει ιστορία, εκτός αν ηθελημένα επέλεξε να αγνοήσει το ότι οι Πραιτωριανοί νομοτελειακά στρέφονται πάντοτε κατά του Καίσαρος. Έτσι και τα καφροκωλόπαιδα που νομίζουν ότι Ολυμπιακούς τους κάνει ένα κασκόλ και ένα σύνθημα. Κι ως προς τα λάθη του Κόκκαλη, να πω και κάτι αιρετικό; Δεν πάει στο διάολο, όλοι κάνουν λάθη και λίγοι είναι αυτοί που μαθαίνουν απ'αυτά. Εδώ όμως μιλάμε ότι χτυπήσαμε ιστορικό λίμιτ απ σε "ποιότητα" λαθών. Και τα λάθη δεν είναι τόσο εντός του αγωνιστικού χώρου, όπου ακόμη κι ένας λάθος προπονητής διορθώνεται με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Αυτοί που έχει δίπλα του ο Κόκκαλης είναι το μεγαλύτερο λάθος. Πρώτα αυτοί, και μετά ο κόσμος, για τον οποίον ο ίδιος ο Κόκκαλης επέλεξε να μείνει μακρυά. Δεν το κατάλαβα, γιατί να μπω εγω στο ίδιο καζάνι με τους κάφρους της 7 (και όχι μόνο); Και να δεχθώ ότι ο Κόκκαλης έχει και τις πάμπολλες επιχειρήσεις και ασχολίες του και δεν προλάβαινε ν'ασχοληθεί με πολλά πράγματα. Αυτοί που έχει δίπλα είναι τόσο άχρηστοι που δεν μπορούσαν καν ν'αναλύσουν τα πιο απλά δεδομένα; Είμαστε μερικά εκατομμύρια και μόλις οι 85000 έγιναν μέλη. Αυτή η βαρύγδουπη πόρτα δεν είπε σε κανέναν τίποτε; Μόνο φαντάσματα για διαιτησίες ξέρουν να βλέπουν εκεί μέσα και να αξιολογούν παίκτες από το Φούτμπολ Μάνατζερ και το πλέη στέησιον;
Διότι κατάπως ορθότατα είπες ότι το τίποτε του κυρίου Συγγελίδη είναι χειρότερο και απείρως πιο επικίνδυνο από το δικό μας τίποτε, για την ΠΑΕ αυτό ισχύει εις το εκατονταπλάσιον. Και ένας λόγος διά τούτο είναι ότι ότι εκεί έχουμε πολλά τίποτε μαζεμένα: το τίποτες του κυρίου Χρυσικόπουλου, το τίποτε του κυρίου Θεοδωρίδη (μπαμπά), το τίποτε του κυρίου Θεοδωρίδη (τζέη άρ) και πάει λέγοντας. Εσχάτως έχουμε και το τίποτε του κυρίου Λαυρεντιάδη, ο οποίος ΤΟΛΜΗΣΕ στον εντός έδρας αγώνα με την Ξάνθη να υποσχεθεί πριμ σε περίπτωση νίκης και δεν υπήρξε ένας ενδοδιοικητικός να τον πλακώσει στις σφαλιάρες μέχρι το επόμενο πρωϊ. Και ίσως να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των μαθηματικών όπου πολλά τίποτε προστιθέμενα κάνουν πλην... κάμποσο. Ένα επικίνδυοα και γεωμετρικά αυξανόμενο και διογκούμενο "πλην κάμποσο".
Να ξεκαθαρίσω κάτι: κατανοώ απόλυτα την πικρία του Κόκκαλη. Ο άνθρωπος αυτός βλέπει αυτούς που ευεργέτησε να στρέφονται εναντίον του με ενίοτε χυδαίο κιόλας τρόπο. Θα έπρεπε να έχει εκφράσει την πικρία του όμως και για τις δικές του ενέργειες. Διότι ήταν ηθελημένη απόφαση η επιλογή των μερικών χιλιάδων από τα μερικά εκατομμύρια.
Αναφορικά δε με τα περί αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, έχω ξαναπεί ότι η εκτίμησή μου είναι πως ο Κόκκαλης ούτε προτίθεται, ούτε θέλει να πουλήσει. Απλά χάριν των ολίγων κάφρων θα μας ψήσει το ψάρι στα χείλη όλων. Και μεταξύ άλλων θα αποδείξει ότι σοβαροί ενδιαφερόμενοι δεν υπάρχουν για την ομάδα. Και εν προκειμένω πλήρως ασόβαρος είναι και ο Μαρινάκης με τον τρόπο που επιχειρεί (ξανά) να κάνει μπάσιμο στα διοικητικά. Μήπως θέλει ο κύριος Μαρινάκης να του πληρώσουμε εμείς κιόλας το μερίδιό του; Τι αστειότητες είναι αυτές; Τι ΠΑΠΑΡΙΕΣ; Αφού τα λεφτά που βάζεις στην ομάδα τα ξεχνάς καθ'όσον ιδέα και κάτι μαγικό, γιατί δεν μας λέει πόσα έχει βάλει στο βόλεϋ, όπου κατά πως όλα δείχνουν ο Μίλκοβιτς φεύγει προς Τουρκία;
Μάλλον ένα από τα πολλά που έχουμε λησμονήσει είναι πως το κουτόχορτο είναι το σήμα της φανέλας των από 'κει. Ουδέποτε το μασήσαμε κι ούτε πρόκειται να το πράξουμε ποτέ.
Και μου κάνει τεράστια εντύπωση που όλοι δείχνουν να το έχουν λησμονήσει. Εκτός αν κάποιοι έχουν κατά νου να ολοκληρώσουν το έργο που "κάποιοι" άφησαν μισό περί το 88, και να μας καταντήσουν να αποτελούμεθα από "ολυμπιακάρες" που σφάζονται μεταξύ τους για... το καλό του συλλόγου, όπως οι από 'κει με τους οποίους γελάμε ασταμάτητα.
Πολύ φοβάμαι, σύγγαυρε, ότι έτσι όπως πάμε θα φτάσουμε σε σημείο να μην είμαστε ούτε καν Φοίβος, παρά κάποιος τελειωμένους σαν εκείνουν που τραγουδάνε στην Πάνια. Για Μάρκος, ούτε λόγος φυσικά.
Διότι -και θλίβομαι που το σημειώνω- αλλά κάποιοι έχουν ξεχάσει ότι Ολυμπιακός ΣΦΠ σημαίνει "άλλα" πράγματα.
Σύγγαυροι συγγνώμη για το έντονο ύφος μου, αλλά μ'έχει πιάσει το πειραιώτικο.
@ Φυρί-φυρί & Hades: χαίρομαι που τα λόγια μου σας βρίσκουν σύμφωνους. Δεν είχα, άλλωστε, αμφιβολία. Σας χαιρετώ.
Το διάβασα τρεις φορές ελπίζοντας να βρω έστω και μιά λεξη που να είχε υπερβολή, ανακρίβεια, λάθος, ασύγνωστη σκληρότητα Δυστυχώς δεν βρήκα ούτε μία Αν μίλαγε ο Εφηβος του σήματος αυτά θάλεγε
@ Θεόδωρος Α. Πέππας: Σ' ευχαριστώ πολύ, Θόδωρε.
1ο τον Συγγελίδη τον θυμάμαι να αλλάζει διαφημιστική εταιρία κάθε εξάμηνο για να μην πληρώσει την προηγούμενη, τώρα θα πληρώσει; Κάποιοι άνθρωποι είναι γνωστοί και γνωστά αυτά που περιμένεις απ' αυτούς.
2ο Ο Κόκκαλης δεν έχει κάνει λάθη, ούτε εγκληματικά, ούτε αθελά του. Ότι κάνει είναι απόλυτα συνειδητό. Λάθη έκαναν όσοι τον πίστευαν ή του συγχωρούσαν τα χονδροειδή ψέμματα που μας σερβίρει εδώ και χρόνια (και αυτό φέρνει κάπως σε συνυπευθυνότητα). Το λάθος του βέβαια είναι να νομίζει ότι μπορεί να συνεχίζει να μας κοροϊδεύει με γρίφους, δήθεν κούραση και αηδιάσματα. Κανείς δεν κουράζεται να κονομάει, αντίθετα εμείς κουραστήκαμε να περιμένουμε χρόνια να γίνει κάτι και να μη γίνεται. Να περιμένουμε να περιμένουμε και στο τέλος να ξέρουμε με βεβαιότητα πως θα ακουσθεί η μαγική φράση: Ο Ολυμπιακός αποσύρει το ενδιαφέρον του. Όταν μας βγει και μας η κούραση και αποσύρουμε το ενδιαφέρον μας (στον Κόκκαλη και όχι στον Θρύλο) τ'οτε θα καταλάβει κι Ο Σωκράτης την κούραση να περιμένει, να περιμένει, να περιμένει από τους οπαδούς και να μη γίνεται τίποτα
Περιμένω και ελπίζω ότι τελικά κάτι
καλό θα βγει από όλο αυτό το χαμό.
Δημοσίευση σχολίου