PAUL ELUARD
JARDIN PERDU 
              à Lise
Deharme 
Ce jardin donnait sur la mer 
Gorge d'oeillet 
Il imitait le bruit de l'eau 
On sous-entendait la forêt 
Son coeur débitait l'air du large 
En massifs calmes 
Ses fleurs montaient à pas de feuilles 
Vers les racines du jour tendre 
Ce jardin donnait sur la terre 
Ses caresses pesaient si peu 
Que des allées en jaillissaient 
D'elles-mêmes à chaque instant 
Une gamme de perspectives 
S'offrait aux courants de la vu 
Et le soleil couleur d'avril 
Animait un ciel végétal.
Ο πίνακας είναι του Μαρκ Σαγκάλ και επιγράφεται "Ένας χαμένος κήπος". Ακολουθεί μετάφραση του ποιήματος:
Ο πίνακας είναι του Μαρκ Σαγκάλ και επιγράφεται "Ένας χαμένος κήπος". Ακολουθεί μετάφραση του ποιήματος:
ΑΠΟΛΕΣΘΕΙΣ ΚΗΠΟΣ
Στην Λιζ Ντεάρμ
Ο κήπος έβλεπε στη θάλασσα
Λαιμός γαρούφαλλα όλος
Του νερού το πάφλασμα έκανε
Κι έλεγες πως κρυφακούς το δάσος
Τον πελαγίσιο εχρέωνε αγέρα η καρδιά του
Με νηνεμίες συμπαγείς ατόφυες
Τ’ άνθη του ανέβαιναν με βήμα φυλλωσιάς
Προς τις ρίζες της παντρύφερης ημέρας
Ο κήπος έβλεπε στη στέρεα γη
Ανεπαισθήτως οι θωπείες του βαραίναν
Τις αλέες με το ανάβλυσμά τους
Μόνες τους κάθε στιγμή και ώρα
Μια διαπασών προοπτικές
Στα ρεύματα της θέας προσφερότανε
Κι ο ήλιος ένα χρώμα απριλιανό
Τα εύφορα εμψύχωνε ουράνια.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Στην Λιζ Ντεάρμ
Ο κήπος έβλεπε στη θάλασσα
Λαιμός γαρούφαλλα όλος
Του νερού το πάφλασμα έκανε
Κι έλεγες πως κρυφακούς το δάσος
Τον πελαγίσιο εχρέωνε αγέρα η καρδιά του
Με νηνεμίες συμπαγείς ατόφυες
Τ’ άνθη του ανέβαιναν με βήμα φυλλωσιάς
Προς τις ρίζες της παντρύφερης ημέρας
Ο κήπος έβλεπε στη στέρεα γη
Ανεπαισθήτως οι θωπείες του βαραίναν
Τις αλέες με το ανάβλυσμά τους
Μόνες τους κάθε στιγμή και ώρα
Μια διαπασών προοπτικές
Στα ρεύματα της θέας προσφερότανε
Κι ο ήλιος ένα χρώμα απριλιανό
Τα εύφορα εμψύχωνε ουράνια.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 
 
 
 
 
 
 
3 σχόλια:
Ευχαριστώ (και το ..βουτάω!) Δεν το ήξερα Βέβαια, ακόμα και ο Χαίντελ το "έκανε" (με την ..ανερυθρίαστη ρήση "Μετετρέπω τα βότσαλα των άλλων σε διαμάντια"!) ακόμα και ο Μπράμς και ο Verdi(Una Caro Nome)"χρησιμοποιούν ένα θέμα του Μότσαρτ-άσε πιά τον Μάνο Αλλά, η μόνη κρίση που μπορεί να γίνει είναι εκ του αποτελέσματος Και δεδικαίωνται άπαντες-καίτοι ζουν (αιώνια)
@ Θεόδωρος Α. Πέππας: Έχει κάνει και άλλα "τέτοια" ο Ελύτης - και ΔΕΝ είναι καθόλου μεμπτό. Άσε που είναι καλύτερα από το... "πρωτότυπο"!
KAI o Eλύτης! Και ο Βιργίλιος, νομίζω!
Δημοσίευση σχολίου