ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΠΟΕΛ 0-1

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΠΟΕΛ 0-1

 

Συγχαρητήρια στον ΑΠΟΕΛ για τη νίκη του. Διάφορα αθλητικά σάιτ γράφουν ότι ήμασταν καλοί, αλλά άτυχοι. Πάνω-κάτω το ίδιο είπε και ο προπονητής μας. Διαφωνώ. Ομάδα που δεν παράγει παιχνίδι, δεν είναι άτυχη – είναι ανίκανη. Εγώ είδα (για άλλη μια φορά) παίχτες με την ερυθρόλευκη φανέλα να μη μπορούν να ντριμπλάρουν, να μη μπορούν να σεντράρουν, να μη μπορούν να πάρουν κεφαλιά, να μη μπορούν να κερδίσουν κόντρα έξω από τις μεγάλες περιοχές. Είδα αμυντικούς να μη μπορούν να διώξουν τη μπάλα με μια πάσα της προκοπής. Είδα παίχτες, που ξέρουν αποδεδειγμένα μπάλα, να την έχουν «ξεχάσει» και να βολοδέρνουν στον αγωνιστικό χώρο. Είδα έναν Ολυμπιακό που δεν ζόρισε καθόλου τον ΑΠΟΕΛ. Μην ξεγελιόμαστε: ναι μεν υπήρχε η θέληση, αλλά μόνο με τη θέληση δεν κερδίζεται κανένας αγώνας. Χρειάζεται και να ξέρεις να βάζεις τη μπάλα στα δίχτυα. Κι αυτή μπαίνει κατά κανόνα μέσα,  όταν κοιτάς το τέρμα – όταν παίζεις μονίμως με την πλάτη γυρισμένη στο τέρμα, σε κάνει μια χαψιά ο αντίπαλος αμυντικός. Τί άλλο να πούμε…

ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΒΑΠΟΡΙΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΜΟΚΟΒΙΤΗΣ: ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΒΑΠΟΡΙΑ

Μουσική: ΑπόστολοςΚαλδάρας
Στίχοι: Σώτια Τσώτου

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ ΝΤΕ ΓΚΡΕΓΚΟΡΙ

FRANCESCO DE GREGORI

LA LEVA CALCISTICA DELLA CLASSE ’68

Mise il Cuore dentro alle scarpe e corse più veloce del vento..Sole sul tetto dei palazzi in costruzione,
Sole che batte sul campo di pallone
e terra e polvere che tira vento e poi magari piove

Nino cammina che sembra un uomo,
con le scarpette di gomma dura,
dodici anni e il cuore pieno di paura

Nino non aver paura di sbagliare un calcio di rigore,
non è mica da questi particolari che si giudica un giocatore,
un giocatore lo vedi dal coraggio, dall'altruismo
e dalla fantasia.
E chissà quanti ne hai visti e quanti ne vedrai di giocatori tristi
che non hanno vinto mai
ed hanno appeso le scarpe a qualche tipo di muro
e adesso ridono dentro al bar,
e sono innamorati da dieci anni
con una donna che non hanno amato mai
Chissà quanti ne hai veduti, chissà quanti ne vedrai

Nino capì fin dal primo momento,
l'allenatore sembrava contento
e allora
mise il cuore dentro alle scarpe
e corse più veloce del vento.
Prese un pallone che sembrava stregato,
accanto al piede rimaneva incollato,
entrò nell'area, tirò senza guardare
ed il portiere lo fece passare

Ah Nino non aver paura di tirare un calcio di rigore,
non è mica da questi particolari che si giudica un giocatore,
un giocatore lo vedi dal Coraggio, dall'Altruismo e dalla Fantasia

ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ;

ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Μια ήττα στο ποδόσφαιρο είναι πάντα μέσα στις «λογικές» πιθανότητες, ακόμα και όταν παίζει μια «μεγάλη» ομάδα με μια «μη-ομάδα», που κάνει συνεχώς  καθυστερήσεις με ψευτοτραυματισμούς των παικτών της και όλα τα παρόμοια, μην τυχόν και της κάτσει η τύχη της ισοπαλίας (κατά κανόνα 0-0) ή μήπως γίνει καμμιά στραβή και πάρει τους τρείς βαθμούς. Αυτό, ναι, μπορεί να γίνει. Αλλά τη νίκη στην ΑΕ Λάρισα σήμερα την πρόσφερε ο Ολυμπιακός. Κυριολεκτικά: το γκολ της νίκης της ΑΕΛ στο 92΄ ήταν φιλική προσφορά της άμυνας του Ολυμπιακού. Ο Βιάνα παραχώρησε αβίαστα (διάβαζε χαζοχαρούμενα) ένα αράουτ, στο μελέ που έγινε στη μεγάλη περιοχή μας οι δεσποινίδες της οπισθοφυλακής κοιταζόντουσαν, εξέταζαν τα νύχια τους αν έχει στεγνώσει το μανό, έστρωναν τα καλσόν τους μην είχαν ζάρες – τέτοια ωραία πράγματα…

Πλην του Καμπιάσο και του Μιλιβόγεβιτς κανείς άλλος δεν δικαιολόγησε όχι την παρουσία του στο γήπεδο, αλλά την ύπαρξη του στον Θρύλο. Κάποιοι ποδοσφαιριστές της ομάδας μας δεν είναι ποδοσφαιριστές – και, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι για την ομάδα μας. Παιχτάκια της σειράς είναι, ανίκανοι να κόψουν και να πασάρουν. Όποτε επιχειρούν να σεντράρουν, σκοτώνουν τους αντίπαλους αμυντικούς. Όποτε πάνε να κοντρολάρουν τη μπάλλα, θέλουν ένα ελεύθερο χωράφι. Τέρμα δεν βλέπουν. Να μπουκάρουν δεν μπορούν. Να ντριμπλάρουν δεν μπορούν. Να πάρουν κεφαλιά δεν μπορούν.

Ναι, έχω νεύρα! Πολλά νεύρα! Αλλά όχι από την ήττα. Μια ήττα μπορεί να έλθει πάντοτε, από τον οποιονδήποτε αντίπαλο – το είπαμε. Το να μην είσαι στο γήπεδο, ΑΥΤΟ δεν αντέχεται. Το να φορούν την φανέλλα του Θρύλου –έστω και αυτή την από πάσης απόψεως άθλια γκρίζα– διάφοροι άσχετοι υποκρινόμενοι τους ποδοσφαιριστές, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ.

Και να έρχεται στο τέλος ο προπονητής μας και να λέει: «Ήταν ένα παιχνίδι δύσκολο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το 0-0 θα ήταν πιο δίκαιο. Ωστόσο,  πρέπει να δεχθούμε την ήττα και να συγχαρούμε τον αντίπαλο». Την ΑΕΛ, βεβαίως, να τη συγχαρούμε. Μπράβο της! Την ομάδα μας τί να την κάνουμε;

ΑΕ ΛΑΡΙΣΑ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0

ΑΕ ΛΑΡΙΣΑ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-0

Ηττηθήκαμε με γκολ του Γκόλια στο 92΄. Δεν υπήρχαμε στο γήπεδο...

ΗΡΑΚΛΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2

ΗΡΑΚΛΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2

Δεν παίξαμε καθόλου καλά. Τα γκολ μας ο Τσόρι Ντομίνκες και ο Ιντέγε. Φάσεις και γκολ εδώ.

ΓΙΑΝΓΚ ΜΠΟΫΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-1

ΓΙΑΝΓΚ ΜΠΟΫΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-1

Με γκολ του Καμπιάσο στο 42. Καλή αρχή.

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΑ ΠΡΟΧΤΕΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΖΩΤΟΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑΝΝΙΩΤΙΚΑ, α΄

Ο ουρανός πεσμένος
   λίγο πιο κάτω απ’ τις κορφές των λόφων.
Ολόγυρα αγέρωχα βουνά τ’ απίστομα
   στου νερού το γειτόνεμα.

Η Πολιτεία
με το παλιό ρολόι στην ώρα του
οικόσημα Δωριέων και Μολοσσών
τόξα καμάρες και της ψυχής η πέτρα
να σου γραπώνει το μάτι –
μπακίρια να βομβούν
        χορεύοντας
            γύφτοι οργανοπαίχτες άνεμοι
νερά κρουστά υποχθόνια
χιλιοειπωμένες λέξεις δυσκολοπρόφερτες.

Βρέχει μεθυστικά· κι είναι τόσο ωραία
η θλίψη τεταμένη μέσα μου.
Άγριες με κυνηγάνε τριανταφυλλιές
και τα αρώματα φτάνουν λυτρωτικά
εδώ που ανέτειλε με κινήσεις
   νωχελικές ανατολίτικες
   Σελήνη μισοφέγγαρη αμφίστομη
φορτωμένη εικονίσματα ανεξάλειπτα
   εύσκια πολλά δισκοπότηρα
και σώπασαν οι χαριτωμένες βρύσες
   και οι οιμωγές.

Τα χρυσοχοεία τα πλημμύριζε γαλήνη
ωραιοσύνη που κατέβαζε ο αέρας της Πίνδου
παιδιά κι εγγόνια της πίκρας λιθόκτιστα
με ρέμβη ψυχής και απολεσθέντα χειρόγραφα.

Μνήμη μελωδική. Παραμυθένια λήθη.

Λάμιες τρίβουν βασιλικό στα χέρια τους
υφαίνουν μοιρολόι σιγανό
αντάρα βαμβακερή χνούδι των άστρων.

Το ασήμι νήμα γίνεται ακάνθινο βραχιόλι.

Και το Μιτσικέλι αντιμετώπον
—ρόδο σωριασμένο στον ουρανό—
γεράκια να φέρνει που αενάως κωπηλατούν
και ακοίμητα ακινητούν στον χρυσάνθεμο άνεμο.

Από το βιβλίο: Απόστολος Ζώτος, «Αμύθητα χέρια», Εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα1999, σελ. 24-25.

ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ

Στο Καραϊσκάκη, στη νίκη μας επί της Βέροιας με 6-1.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΒΕΡΟΙΑ 6-1

Με τρία γκολ του Ιντέγιε και από ένα των Σεμπά, Ελιονούσι και Μιλιβόγεβιτς νικήσαμε τη Βέροια με 6-1. Καλή μπάλλα με ωραία γκολ (εδώ).