ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΠΟΕΛ 0-1

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΠΟΕΛ 0-1

 

Συγχαρητήρια στον ΑΠΟΕΛ για τη νίκη του. Διάφορα αθλητικά σάιτ γράφουν ότι ήμασταν καλοί, αλλά άτυχοι. Πάνω-κάτω το ίδιο είπε και ο προπονητής μας. Διαφωνώ. Ομάδα που δεν παράγει παιχνίδι, δεν είναι άτυχη – είναι ανίκανη. Εγώ είδα (για άλλη μια φορά) παίχτες με την ερυθρόλευκη φανέλα να μη μπορούν να ντριμπλάρουν, να μη μπορούν να σεντράρουν, να μη μπορούν να πάρουν κεφαλιά, να μη μπορούν να κερδίσουν κόντρα έξω από τις μεγάλες περιοχές. Είδα αμυντικούς να μη μπορούν να διώξουν τη μπάλα με μια πάσα της προκοπής. Είδα παίχτες, που ξέρουν αποδεδειγμένα μπάλα, να την έχουν «ξεχάσει» και να βολοδέρνουν στον αγωνιστικό χώρο. Είδα έναν Ολυμπιακό που δεν ζόρισε καθόλου τον ΑΠΟΕΛ. Μην ξεγελιόμαστε: ναι μεν υπήρχε η θέληση, αλλά μόνο με τη θέληση δεν κερδίζεται κανένας αγώνας. Χρειάζεται και να ξέρεις να βάζεις τη μπάλα στα δίχτυα. Κι αυτή μπαίνει κατά κανόνα μέσα,  όταν κοιτάς το τέρμα – όταν παίζεις μονίμως με την πλάτη γυρισμένη στο τέρμα, σε κάνει μια χαψιά ο αντίπαλος αμυντικός. Τί άλλο να πούμε…