ΝΑ ΞΑΝΑΧΤΙΣΤΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

ΝΑ ΞΑΝΑΧΤΙΣΤΕΙ Ο ΟΙΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Επί επτά έτη ο Ολυμπιακός και επί της διοικήσεως του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη κατακτούσε με σχετική άνεση το Πρωτάθλημα, η δε κατάκτηση αυτή συνοδευόταν από την εξ ίσου άνετη κατάκτηση και του Κυπέλου. Η όγδοη χρονιά –αυτή που τελείωσε πρόσφατα– ήταν καταστροφική. Και «καταστροφική» δεν είναι εν προκειμένω μόνο η αποτυχία στην κατάκτηση κάποιου τίτλου, αλλά η συνολική (δηλαδή: όχι μόνο η αγωνιστική) εμφάνιση της ομάδας μας. Ο Ολυμπιακός στην τελευταία αγωνιστική περίοδο «δεν βλεπόταν» – και όχι μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά και γενικώς.

Για τους βιαστικούς αναγνώστες θα γράψω ότι αποκλειστικός υπεύθυνος αυτού του «δεν βλεπόταν» είναι ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης. Και για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις, επαναλαμβάνω: αποκλειστικός υπεύθυνος του ότι ο Ολυμπιακός φέτος «δεν βλεπόταν» είναι ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης. Α! να μην ξεχάσω να γράψω και το άλλο: για τις κατακτήσεις όλων των τίτλων κατά τα τελευταία χρόνια, αποκλειστικός υπεύθυνος είναι, ομοίως, ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης. Επαναλαμβάνω, για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις: ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης είναι αυτός που ευθύνεται για την κατάκτηση τόσο πολλών τίτλων από τον Ολυμπιακό κατά τα τελευταία οκτώ έτη. Κατόπιν τούτων κρίνω ότι μπορώ να συνεχίσω και να γράψω τη γνώμη μου (και μόνο τη γνώμη μου) για το τί προσέλαβα εγώ, ως οπαδός του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς, από όσα έγιναν στην αγαπημένη μου ομάδα (που την παρακολουθώ από κοντά και κάθε μέρα εδώ και 55 συναπτά έτη) κατά τη λήξασα αγωνιστική περίοδο. Τη γράφω δε με κάθε συντομία.

1.      Τη φανέλα του Ολυμπιακού κλήθηκαν να τη φορέσουν αθλητές μειωμένου ποδοσφαιρικού κύρους – τόσο πολύ μειωμένου, μάλιστα, που κοντά στα ξερά, που ήσαν αυτοί οι ίδιοι, κάηκαν και τα ελάχιστα χλωρά, που υπήρχαν στην ομάδα.

2.      Τους αθλητές αυτούς τους φόρτωσαν στην ομάδα άθλιοι μανατζαραίοι και ανίκανοι ανιχνευτές. Δηλαδή: δεν τους πήγα εγώ (ούτε κανείς οπαδός) στον Θρύλο.

3.      Αυτό έγινε, επειδή ο Ολυμπιακός έχει καταντήσει κέντρο διερχομένων – και το χειρότερο όλων, επειδή νομίζει ότι έχει γίνει η ελληνική «Πόρτο» ή η ελληνική «Λυών».

4.      Η αγωνιστική ανυπαρξία των παραδοσιακών αντιπάλων μας (συνοδευόμενη από την εντελώς αήθη δικαιολογία ότι για την ανικανότητά τους αυτή φταίει κάποια μεταφυσική «Παράγκα») μας ξεγέλασε και δεν μπορέσαμε να δούμε ότι κάθε χρόνο κατακτούσαμε μεν τίτλους, αλλά «παικτικώς» πέφταμε συνεχώς μια-μία τις κατηγορίες. Δεν χρειάζονται πολλά παραδείγματα. Κάποτε «κράζαμε» τον Τοροσίδη και τον Χολέβα, γιατί τους θεωρούσαμε λίγους για τον Θρύλο. Ας μη θυμηθώ ποιοί τους διαδέχτηκαν. Κι εκεί που νικούσαμε σαν σε αγώνες ρουτίνας τη Ντόρτμουντ και την Άρσεναλ, φτάσαμε να σκάμε για να ξεπεράσουμε κάτι Αρόουκα και κάτι Γιουνγκ Μπόις.

5.      Η ευχέρεια στην κατάκτηση των τίτλων τόνωσε άρρωστα την υπερηφάνειά μας και την μετέτρεψε σε αλαζονεία. Ξεχάσαμε εντελώς ότι στο σήμα μας ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος είναι σεμνός και ότι η κεφαλή του είναι ελαφρώς γερμένη.

6.      Δεν φανταστήκαμε (επειδή ακριβώς δεν προνοήσαμε) ότι οι αντίπαλοί μας θα ενισχυθούν, θα δυναμώσουν, θα θελήσουν να μας γκρεμίσουν. Και θα προσπαθήσουν να το κάνουν με τον τρόπο που νόμιζαν ότι το είχαμε πετύχει εμείς: δημιουργώντας, δηλαδή, «παράγκα»… την «καμμένη» τους παράγκα. Τη γελοιότητά τους τη διαπιστώνουμε όλοι: οι μεν δικέφαλοι σκοτώνονται μεταξύ τους, οι δε τριφυλλοφόροι είναι στο χείλος της διάλυσης.

7.      Η δημόσια εικόνα μας είναι άθλια. Αποδειχθήκαμε ανίκανοι να υποστηρίξουμε ό,τι επί έτη και έτη πετύχαμε. Δεν μας παίζουν πια στην Ευρώπη – μας θεωρούν εντελώς καμένο χαρτί. Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά το πράγμα έχει ήδη δείξει τι μέλλει γενέσθαι.

8.      Να το πω χοντρά: επικοινωνιακά είμαστε στο ναδίρ, ανακατεύοντας τον φάντη με το ρετσινόλαδο. Ιδού ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: δεν πάνε μαζί τα «Χάρβαρντ» και οι «Καραπαπάδες». Το ένα αναιρεί το άλλο, οποιαδήποτε και αν είναι η σειρά.

9.      Η «προεδρολαγνεία» γεννάει την «προεδραπέχθεια». Χρειάζεται να προσθέσω τίποτε άλλο εδώ;

10.  Ο κ. Μαρινάκης (και όχι «ο Βαγγέλας») δεν ξέρει, άραγε, ότι στον εσμό των κολάκων, που βομβίζει γύρω του, συμπεριλαμβάνονται και παράγοντες που τον λοιδορούσαν και τον υπονόμευαν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν; Το ξέρω εγώ («ο απέξω») και δεν το ξέρει αυτός («ο πληρώνων και απομέσα»); Οι όποιες παρέες του και οι όποιοι σύμβουλοί του που τον συμβουλεύουν (κατά τα ίδια τα λεγόμενά του) να κάνει ό,τι κάνει πόσες φορές τον έχουν συμβουλεύσει εσφαλμένα; Γιατί τους διατηρεί; Γιατί τους κρατάει;

11.  Πόσο υποτιμητικό είναι για τον κ. Μαρινάκη, τον Πρόεδρο του Συνδέσμου μας, να δηλώνει δημοσίως ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές τον έπεισαν να απολύσει τον Τάκη Λεμονή – όχι τον οποιονδήποτε χθεσινό παραγοντίσκο της αρπαχτής, αλλά τον Τάκη Λεμονή, αίμα εκ του αίματος και σάρκα εκ της σαρκός του Θρύλου;! Όταν οι όποιοι «καρσελάδες» και «οφόηδες» βαραίνουν εν τοις πράγμασι πιο πολύ από την ίδια την ιστορία μας, αναρωτιόμαστε ακόμα γιατί καταντήσαμε να «μη βλεπόμαστε»;

12.  Όταν ο ίδιος ο κ. Μαρινάκης, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου μας, δηλώνει, γραπτώς μάλιστα, ότι τα «κωλόχαρτα» έχουν μεγαλύτερη αξία από τους αθλητές που ο ίδιος προσέλαβε και χρυσοπληρώνει, τότε έχουμε φτάσει (και όχι μόνο επικοινωνιακά) στην πάτο της αβύσσου. Όχι – αυτό δεν είναι αυτοκριτική. Αυτό είναι δήλωση αποτυχίας – γιατί έτσι την εκλαμβάνουν οι αντίπαλοί μας.

Φέτος η ομάδα μας δεν ήταν στο πρωτάθλημα – ήταν αλλού… ναι, ήταν αλλού! Ας αφήσουμε την αισχρή περίπτωση της απόλυσης του Λεμονή (που απολύθηκε, έχοντάς μας πρώτους στη βαθμολογία και κοουτσάροντας αυτό το συνονθύλευμα ποδοσφαιριστών που οι συντριπτικώς περισσότεροί τους δεν κάνουν ούτε για αναπληρωματικοί στον Πλατανιά), και ας θυμηθούμε τούτο μόνο, το ανατριχιαστικό: στην αρχή της χρονιάς διάφοροι συμβουλάτορες και δημοσιογραφούντες ήθελαν να διώξουν τον Ανσαριφάρντ, τον πρώτο σκόρερ μας και έναν από τους ελάχιστους που φοράνε τη φανέλα μας και ξέρουν μπάλα.

Φίλοι σύγγαυροι, γνώμη μου είναι ότι όλα τα καλά της ομάδας μας τα πιστώνεται ο κ. Μαρινάκης. Ο κ. Μαρινάκης, όμως, χρεώνεται και όλα τα κακά. Στο χέρι του κ. Μαρινάκη είναι να ξαναχτίσει τον Ολυμπιακό, που έχει γκρεμιστεί – που έχει γκρεμιστεί από μέσα. Περιττεύει να το γράψω, αλλά θα το γράψω. Ο κ. Μαρινάκης είναι αποδεδειγμένα ολυμπιακός – ως οπαδός. Αυτό δεν αλλάζει, και δεν θα αλλάξει ποτέ. Επειδή, όμως, τυχαίνει να είναι και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, πρέπει να το αποδεικνύει κάθε στιγμή και ώρα! Να το αποδεικνύει δε κάθε στιγμή και ώρα όχι ως οπαδός του Ολυμπιακού, αλλά ως ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός.