6.3.07

ΔΥΟ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ



Δεν χρειάζεται να μασήσουμε τα λόγια μας. Εμείς υποστηρίζουμε τον Ολυμπιακό, και τα αυτοκαλοπιάσματα και οι ψευδοπαρηγορίες δεν μας ταιριάζουν καθόλου μα καθόλου. Αφήνω που όχι μόνο είναι τζάμπα, αλλά και βλάπτουν ανεπανόρθωτα την υγεία της ομάδας μας. Στο ντέρμπυ της Κυριακής ήμασταν, δυστυχώς, απαράδεκτοι. Εντελώς απαράδεκτοι, μάλιστα, αν θέλουμε να ακριβολογούμε! Δεν είμαι ισοπεδωτικός, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι δεν κάναμε απολύτως τίποτα για να κυριαρχήσουμε επί του αιωνίου και –μην κρυβόμαστε– μοναδικού μας αντιπάλου στην Ελλάδα. Έτσι ήρθε η ήττα.
Η ήττα είναι κακό. Χειρότερες, όμως, είναι η απογοήτευση και η πίκρα που συνεπιφέρει το αποτέλεσμά της. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είμαστε πικραμένοι, όχι ακριβώς γιατί ηττήθηκε η ομάδα μας, αλλά γιατί δεν έκανε(σχεδόν) τίποτα για να νικήσει. Πετάξαμε κυριολεκτικώς στα σκουπίδια μια μοναδική (και ενδεχομένως μη επαναδοθησόμενη στο εγγύς μέλλον) ευκαιρία να συντρίψουμε τον ΠΑΟ. Ο κόσμος του Θρύλου αυτό απαιτούσε: τη συντριβή του ΠΑΟ. Δεν χρειάζεται να γράψω όλους τους λόγους: οι πιο πολλοί είναι ιστορικώς γνωστοί, και συμποσούνται στο ότι ο Ολυμπιακός οφείλει να παίζει έτσι, ώστε να νικά τον Παναθηναϊκό. Θα σταθώ σε δύο λόγους μόνο.
Κατά πρώτον, έπρεπε να συντρίψουμε τον ΠΑΟ για να ανανεώσουμε και πανηγυρικά –όχι μόνο με την επικείμενη κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή– ποιο είναι το αληθινό αφεντικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ποιοι είναι οι θλιβεροί λογάδες με τα ντιβιντιά. Ολιγωρήσαμε, επιδείξαμε ωχαδερφισμό, αφήσαμε τον αγώνα στη ροή και στην τύχη του. Δείχναμε να μας «αρκεί» η ισοπαλία. Γι’ αυτό και χάσαμε.
Και κατά δεύτερον, έπρεπε να συντρίψουμε τον αιώνιο αντίπαλό μας για να διασκεδάσουμε με τα ίδια μας τα έργα τις γελοίες φήμες ότι το παιχνίδι τού το είχαμε «δώσει» για να βγει στο Τσάμπιονς Ληγκ. Αυτά μεν, προκειμένου περί του Ολυμπιακού, δεν συμβαίνουν ποτέ (αυτό εμείς οι ολυμπιακοί το ξέρουμε), οι φήμες ωστόσο που διασπείρονται μάς αμαυρώνουν το γόητρο, αν δεν έχουμε λάβει πρόνοια να τις εξαλείψουμε. Και με δυο-τρεις χαμένες ευκαιρίες δεν μπορείς να σβήσεις το κακό. Όταν χάνεις, μάλιστα, στο τέλος, το κακό όντως δεν υποφέρεται.
Τώρα δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα του αυτάρεσκου εφησυχασμού, ότι τάχα δεν έγινε και τίποτα με την ήττα μας, αφού -ούτως ή άλλως- θα πάρουμε το πρωτάθλημα. Ναι, ρε σύγγαυροι, άλλα πείτε μου, σας παρακαλώ: Τι να το κάνω που έχουμε καλύτερη ομάδα, όταν δεν το αποδεικνύουμε εμπράκτως; Τι με ενδιαφέρει, αλήθεια, αν ο ΠΑΟ –αυτό το άθλιο συνονθύλευμα κλωτσοσκουφικής ατεχνίας– κάνει μπαμ ότι δεν έχει μέλλον; Εμένα, που είμαι γαύρος, με νοιάζει τί κάνει και τί δεν κάνει η δικιά μου ομάδα, που θέλω να είναι πάντα έτοιμη από καιρό και ετοιμοπόλεμη ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσει νικηφόρα τον ιστορικό της αντίπαλο. Τα άλλα όλα περιττεύουν.
Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ισοπεδωτικός. Είμαστε καλύτεροι και το πρωτάθλημα θα το κατακτήσουμε. Η πίκρα και η απογοήτευση για την απώλεια της ευκαιρίας να συντρίψουμε τον ΠΑΟ μένουν, και μας πληγώνουν. Εννοώ, πληγώνουν όλους όσοι είμαστε ολυμπιακοί.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραία η Lorena Forteza, αλλά βάλτε και καμια ξανθιά!

Ανώνυμος είπε...

Φωτογραφία δεν έχει σήμερα;

Ανώνυμος είπε...

Καλά, Ισπανίδες προτάσσουμε στο blog ; Δεν μας έφτανε ο Μουνιόθ;

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

@ ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΣ: Έχασες νέε, η Λορένα είναι κολομβιανή. Γι' αυτό θα σου βάλω φωτογραφία αύριο τον Χόρχε. Και δεν θέλω αηδίες, αι;! Άντε θα σου βάλω και την Τάσα. Αύριο όμως. Και κάτι ακόμα: από τον Μουνιόθ προτιμώ το μουνιΟΘΕΝκαιΑΝπρόερχεται. Τα σέβη μου στη σύζυγο.

Ανώνυμος είπε...

Αρκετά νομίζω ότι ασχοληθήκαμε με τους πελάτες. Ήρθαν στο Καραϊσκάκη, έπεξαν πιο αμυντικά και από τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, και πήραν με το γνωστό τους φάρδος μία νίκη που θα τους βοηθήσει να διεκδικήσουν με αξιώσεις τη ΔΕΥΤΕΡΗ θέση.
Δε θα λέμε τα ίδια συνέχεια. Πάμε για τον επόμενο αγώνα με την Καλαμαριά βραχυπρόθεσμα, αλλά (και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία) και να φτιάξουμε ακόμα καλύτερη ομάδα για το επόμενο Champions League μακροπρόθεσμα.
Ας μην ασχοληθούμε άλλο με τους ανάξιους λόγου. Αυτό το blog, νομίζω, είναι αφιερωμένο στο μεγαλείο του Ολυμπιακού και όχι στο να μιλάμε για τους στερημένους.
Διαβάζω ότι ο Ανατολάκης ζήτησε συγνώμη για το λάθος του. Δεν πειράζει, ρε Γιώργαρε. Η προσφορά σου στο Θρύλο έχει εκτιμηθεί. Όλη η ομάδα δεν έπαιξε καλά άλλωστε.
Ευχαριστώ για τον τίτλο του βιβλίου κ. Κεντρωτή. Θα το παραγγείλω. Εν τω μεταξύ, διαβάζω το "45 χρόνια...". Είναι απολαυστικό. Must για όλους τους γαύρους.

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Νά 'σαι καλά, Βαγγέλη. ΧΑΙΡΕ.