14.7.07

ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΚΑΡΕΜΠΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!...





Επέτειος σήμερα της Γαλλικής Επανάστασης, κι εμείς -εκτός, εννοείται- του Ροβεσπιέρου θυμηθήκαμε και τον Κριστιάν Καρεμπέ.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σωστή αφιέρωση. Γενναίος, αλλά κι αφοσιωμένος, επιτυχημένος αλλά και συνειδητοποιημένος. Και, πρέπει να πώ, ένα από τα συνθήματα της Θυρας 7, που αυτόματα επικρότησα και συνέχισα. Πρώτο επίσημο ματς στο Νέο Καραϊσκάκη, φώναζαν το όνομα του Τζόρτζεβιτς, του .., του..από τους παρόντες και ξαφνικά ακούστηκε "Καρεμπέ, Καρεμπέ, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ" Δίκαιο, πρέπον, αρμόζον και αληθέστατο. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ

Ανώνυμος είπε...

Α, και αφού άδειασα και μια φιάλη ερυθρού Syrah (δεν νομίζω ότι το βιβλίο της Παλαιάς Διαθηκης Σοφία Σειράχ έχει ετυμολογική συνάφεια) έγραψα και το χρονικό του πρώτου τελικού κυπέλλου μας, 14-7-1965 που έζησα από κοντά. Κοντά στο ραδιόφωνό μου-και τον Στάθη Γαβάκη, εννοώ! Αλλά κερδίσαμε! Και μάλιστα τον Παναθηναϊκό

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Νά 'σαι καλά, Θόδωρε. Όντως αξέχαστος (με την καλή και όχι την μακάβρια έννοια του όρου) ο Κριστιάν. Ο οίνος οδηγεί ενίοτε στη σοφία - όχι του Σειράχ, αλλά γενικώς...

Ανώνυμος είπε...

Αυτός ήταν παίκτης και κύριος μαζί. Μας τίμησε η παρουσία του, μας ανέβασε το image, μας δίδαξε επαγγελματισμό.
Και αθεόφοβος συν τοις άλλοις. Συνταξιδεύουμε κατά σύμπτωση κατακαλόκαιρο για Βενετία μέσω Ρώμης. Αεροδρόμιο Fumicino. Ψωνίζει της Adriana (όχι της Μαραγκού, βέβαια!) στο duty free. Περνάει πίσω του μια γλυκύτατη υπάλληλος του αεροδρομίου (κλασσική μελαχροινή Ιταλίδα) και ο Χριστιανός στρίβει το κεφάλι του 90ο για να δει τον κ... της. Δίπλα του η Τσέχα κοιτάζει αμέριμνη τα δαχτυλίδια. Το είχε πει και διδάξει ο Βάρναλης. "Η ωραιότερη γυναίκα; Του γείτονα!"

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

@ kordopatis: Σωστός ο Κριστιάν σε όλα του - και μερακλής.Διόρθωση: η τσέχα του είναι σλοβάκα.
"Ολάκερη φύλλον συκής" που θά 'λεγε κι ο μπαρμπα-Κώστας ο Βάρναλης, δίνοντας έτσι τον μετωνυμικό ορισμό τής -με το συμπάθιο, σύγγαυροι- "μουνάρας".