ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΑΡΘΙΛΑΣΟ ΔΕ ΛΑ ΒΕΓΑ

GARCILASO DE LA VEGA


[Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΞΥΠΝΑΕΙ]

Η ελπίδα μέσα μου για μια στιγμή ξυπνάει·
κατάκοπη κατόπιν χέρια-πόδια σέρνει
και του ληθάργου αφήνεται· κι ευθύς ως γέρνει,
σηκώνεται η απελπισιά που τυραννάει

σκληρά. Καρδιά μου, εσύ, καημένη, πώς πονάει
η εναλλαγή καλού-κακού και πώς σε φέρνει
στων άκρων τα άκρα;! Βάλε δύναμη όσο παίρνει
ν’ αντέξεις – ξέρεις πως την τρικυμία ακλουθάει η

γαλήνη πάντα. Δύναμη έτσι θε να πάρω
κι εγώ, και μάλιστα όση πρέπει, για να σπάσω
στα δυό με δυό μπουνιές βουνό ή να βγώ μπροστά

απ’ ό,τι εμπόδιο ή φυλακή να βρω το Χάρο
να τον νικήσω, τί είσαι Ε σ ύ όντως ν’ αποδείξω:
ιδέα γυμνή ή γυνή με σάρκα και οστά.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Η εικονιζόμενη ονομάζεται Valeria Mazza και είναι φίλη του ιστολογίου.