ερυθρολευκο μετεριζι: ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ - ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ

17.5.10

ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ - ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ

Θόδωρος και Θάνος Πέππας, Χρήστος Πιπίνης και η αφεντιά μου μαζί με άλλους... 8000! Πολλοί ήμασταν...

5 σχόλια:

Θεόδωρος Α.Πέππας είπε...: Μέρες της αρμύρας
κι ο ήλιος πάντα εκεί, πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά
και τ' αρμενάκια
που ελοξοδρόμησαν
και χάσανε την Μπαρμπαριά.
Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα το μαύρο ψάρι
έρχεται, φεύγει, μικραίνουν οι κύκλοι του.
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί.
Μεγάλωσαν τα γένια μας
η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί
γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου
μη φαγωθούμε μεταξύ μας.

[Μαρκοπουλος Στιχοι: Κ.Χ.Μυρης]; 17/5/10, 12:27 π.μ.
Γιωργος Κεντρωτης είπε...: @ Θεόδωρος Α. Πέππας: Αισιόδοξο σε... ακούω / διαβάζω.; 17/5/10, 12:30 π.μ.
kokkinos είπε...: Καλημέρα (πρόωρα έστω) σύντροφε. Σε παρακολουθώ πάντα, αλλά μόλις σήμερα οδηγήθηκα στην επικοινωνία. Ξέρεις στην κρίση αναπτύσσεται η αλληλεγγύη κλπ.
Λοιπόν στην αγάπη για τον Ολυμπιακό δεν μπορεί να υπάρχουν κατευθυντήριες οδηγίες. Δεν μπορώ να πάω στο γήπεδο γιατί πλέον με καταλαμβάνει θλίψη. Γιατί δεν θέλω να με κυριεύσει η απέχθεια για ό,τι λάτρεψα από παιδί. Και τέλος, το σημαντικότερο, επειδή κυριολεκτικά νιώθω ανίσχυρος μπρος στη δύναμη και την ευχέρεια του ιδιοκτήτη και των δορυφόρων του να με εξαπατούν ασυστόλως. Στην πλάτη μου, την πλάτη σου, τις πλάτες μας. Για την ψυχολογική μου ισορροπία παλεύω να εκλογικεύω την ήττα, τις αποτυχίες, τη διοικητική αναλγησία. Όλο και περισσότερο απομακρύνομαι. Νιώθω απόγνωση.; 17/5/10, 1:24 π.μ.
Γιωργος Κεντρωτης είπε...: @ kokkiknos: Δεν είσαι ο μόνος, και αυτά που λες τα έχω ακούσει (και εν πολλοίς συμμεριστεί) και από άλλους, τυων οποίων η ολυμπιακοφροσύνη δεν τίθεται εν αμφιβόλω. Έχω νιώσει και εγώ εξαπατημένος, αλλά υποτάσσω (για εμένα πάντοτε μιλάω) τα όσα υφίσταμαι στην αγάπη μου για τον Θρύλο, που δεν έχει σβήσει ποτέ. Νά 'σαι καλά, σύντροφε.; 17/5/10, 7:44 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Ότι μεγάλωσαν τα γένια σας, φαίνεται. Τώρα αν αλλοιώτεψε η ψυχή... θεός κι η ψυχή μας, αγριεμένο σκυλί πάντως δεν βλέπω, ουτε καν μια φωτογραφία του Ντάγκλας, όσο για τα μακεδονίτικα πουλια και τ' αριανάκια, ΄΄η αυτά λοξοδρόμησαν ή εμείς στραβά αρμενίζουμε.
... Παραμονεύοντας τον πόρφυρα, τον μαύρο γαύρο
Χίλια μίλια κύματα μακριά απ' τον Κόκκαλη; 17/5/10, 9:06 π.μ.