Για τον πρώτο ύμνο που έγραψα για τον Ολυμπιακό, όλα ξεκίνησαν από τον εκλεκτό μου φίλο, συνεργάτη και μεγάλο λαϊκό ερμηνευτή, Στράτο Διονυσίου. Ήταν νύχτα της 19ης προς 20ή Σεπτεμβρίου 1963. Η ομάδα του Ολυμπιακού επέστρεφε από την Κωνσταντινούπολη, όπου στο στάδιο Μιτάτ-Πασά κέρδισε τη βουλγαρική Λέφσκυ με 1-0, με κεφαλιά του Στεφανάκου, και κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο. Στο αεροδρόμιο του Ελληνικού εκείνη τη νύχτα έγινε χαλασμός. Είχαν κατέβει περισσότεροι από 5.000 ερυθρόλευκοι οπαδοί, για να υποδεχθούν την ομάδα τους. Και από το Ελληνικό όλος αυτός ο κόσμος ακολούθησε εν πομπή με τα πόδια (!) τους παίχτες στον Πειραιά. Ανάμεσα στους χιλιάδες οπαδούς του Ολυμπιακού ήταν ο Στράτος Διονυσίου με έναν κοινό μας φίλο, τον Τάκη Λαζόπουλο. Όταν τελείωσε η μεταμεσονύχτια φιέστα, ο Διονυσίου και ο Λαζόπουλος ήρθαν στο σπίτι μου, στο Χαϊδάρι. Ξύπνησα τη γυναίκα μου, τη Μαρίτσα, να μας φτιάξει καφέδες, να πιούμε. Οι δύο φίλοι μου μιλούσαν για τους θριάμβους του Ολυμπιακού εναντίον ξένων ομάδων. Άρχισα να γράφω τα πρώτα λόγια. Ξεκρέμασα το μπουζούκι από την κουζίνα και σκάλισα τις χορδές. Τα λόγια που έγραψα εκείνη τη στιγμή ήταν το Ολυμπί- Ολυμπί- Ολυμπιακέ / Φλαμένγκο, Λέφσκυ νίκησες, Σάντος και Ζαγκλεμπιέ. Ψιθύρισα μια γρήγορη μελωδία, όπως μου ήρθε τότε, έγραψα και τα υπόλοιπα λόγια και μέχρι να ξημερώσει το είχα γράψει σε μια ταινία μαγνητοφώνου. Πρωί-πρωί τηλεφώνησα στον πρόεδρο της εταιρείας Οντεόν - Παρλοφών, τον Μίνωα Μάτσα, και του είπα: "Κύριε Μάτσα, απόψε όλη τη νύχτα έφτιαξα ένα τραγούδι-ύμνο για τον Ολυμπιακό, ύστερα απ' αυτό το ντελίριο που έγινε στο αεροδρόμιο". "Να το ακούσω", ήταν η απάντηση του Μάτσα. Άνοιξα το μαγνητόφωνο, πλησίασα το ακουστικό του τηλεφώνου και, όταν τελείωσε, ο Μάτσας μου είπε: "Φέρ' το αμέσως τώρα και σε δύο ώρες το γράφεις με την ορχήστρα σου στο στούντιο". Έτσι έγινε. Και μέσα σε λίγες ώρες ο Ύμνος του Ολυμπιακού ήταν έτοιμος. 'Έγινε μεγάλη επιτυχία, τον τραγουδούσαν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού στις επόμενες δεκαετίες.
Σχόλιο: Υπέροχο είναι, αλλά το καλύτερο όλων είναι εκείνο το "Ξύπνησα τη γυναίκα μου, τη Μαρίτσα, να μας φτιάξει καφέδες, να πιούμε."!
5 σχόλια:
Είχα την εντύπωση ότι ο Στράτος Διονυσίου, ήταν Βάζελος, ίσως λόγω των παιδιών του που είναι γνωστοί Παναθηναϊκοί.
Εκτός και αν ήταν και ο ίδιος, αλλά ήταν από τους αντικειμενικούς Πράσινους, και πανηγύριζε νίκες Ελληνικής ομάδας.
@ Γερόγαυρος: Ο Στράτος Διονυσίου ήταν δηλωμένος ΠΑΟΚτζής. Οι γιοί του είναι παναθηναϊκοί.
Καλημέρα Γιώργο. Τα κατάφερες πάλι να με ταρακουνήσεις. Αυτό το δισκάκι είχε κυριολεκτικά λιώσει απ` το πολύ παίξιμο στο γραμμόφωνο του ραφτάδικου του πατέρα μου. Κάθε που τέλειωνε η κυριακάτικη αναμετάδοση του αγώνα, χάναμε ή κερδίζαμε, έπρεπε να ακουστεί στη διαπασών ο Περπινιάδης. Κι όταν του έλεγαν του μαστρο-Ιορδάνη,(κάποιες ελάχιστες φορές μετρημένες στα δάχτυλα) "μα καλά, αφού χάσατε, τι το βάζεις;" Απαντούσε: "Εμεις και στη χαρά και στη λύπη μας πάντα θα τραγουδάμε". Να είσαι πάντα καλά.
@ φυρί-φυρί: Ωραίος ο μαστρο-Ιορδάνης. έτσι είμαστε εμείς οι γαύροι, σαν τον πατέρα σου. Χαίρε.
-τι μου θυμισες γιωργο μου!!!
το ακουγα στο καφενειο απο χωνι μεγαφωνο στο χωριο μου, παιδακι, και φανταζομουνα ποσο μεγαλη ομαδα ητανε..ημουνα πολυ περηφανος θυμαμαι..μεγαλη επιτυχια τοτε...
Δημοσίευση σχολίου