15.10.07

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ


ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ


ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ


Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στη θάλασσα να βρίζεις την κάμαρα
που σε γέννησε και τον Ξέρξη
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα -
τα κεραμίδια θα γίνουνε τσιμέντο
τα ξύλα θα γίνουνε πέτρες
η αγάπη θα γίνει χρήμα.

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
Από το βιβλίο: κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα -
θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο την ίδια ώρα
θ’ αναστηθούμε.


Γιώργος Χρονάς, Τα αρχαία βρέφη, εκδόσεις Άκμων, 1980.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΚΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ

Επισκευαστική Ζώνη Περάματος
Στις έξι πάρα πέντε το πρωί
Τραγούδια αφιέρωνε ο θάνατος
Σε μία ψεύτρα κι άδικη ζωή

Στην ιχθυόσκαλα τα ψαροκάικα
Φαντάσματα που μπαίνουν στη σειρά
Σ’ αγάπησα και πόνεσα και κάηκα
Και σβήνω σαν τσιγάρο στα νερά

R
Ένα καράβι αλλιώτικο σου σκάλισα
Από ακριβό μαόνι κι από δρυ
Το έτριψα, το έβαψα, το γυάλισα
Μα που να έρθει απόψε να σε βρει

Επισκευαστική Ζώνη Περάματος
Και λίγο πριν να σπάσει το σκοινί
Σαν κορυφαία ενός αρχαίου δράματος
Η μοναξιά μου βγαίνει στη σκηνή

Με τον καπνό σου στέλνω πάλι σήματα
Απ’ το παλιό φουγάρο της ΔΕΗ
Και βλέπω να χορεύουνε στα κύματα
Της τρέλας μου οι αλλόκοτοι θεοί.

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

@ ανώνυμος: Καταπληκτικό. Όπως πάντα.