11.10.07

TUTTO ROSSO... ROSSISSIMO




ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΩΡΓΟΣ


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΜΑΓΝΗΤΗΣ


Δε θυμάμαι τελευταία να μ’ αγκάλιασες
Μες στα χέρια μου πεθαίνουνε οι θάλασσες
Με ρωτάνε οι βοριάδες τι σου έλεγα
Δε τους λέω και μ' αφήνουν μεσοπέλαγα

Τα σεντόνια μου τρελάθηκαν που λείπεις
Το κορμί σου ένας κόκκινος μαγνήτης
Κράτησε με στη ζωή σου, κράτησε με
Και στα βάθη της καρδιάς σου κλείδωσε με

Δε θυμάμαι τελευταία να γελάσαμε
Κι απ’ την άνοιξη καθόλου δεν περάσαμε
Αν ζητήσουνε τα βράδια σου συνάντηση
Στο λαιμό σου έχω γράψει την απάντηση


Μουσική στους στίχους του γαύρου Γιώργου Κλεφτογιώργου έχει γράψει ο Φίλιππος Πλιάτσικας. Το τραγούδι ερμηνεύουν ντουέτο ο συνθέτης με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Η κόκκινη κυρία, που μας γελάει από την εικόνα, είναι η Μαρία Μπέλλο - και βεβαίως είναι "μπέλλα".

Παραπονέθηκε φίλος ότι "παραπρασίνισε" το μπλογκ τις τελευταίες μέρες. Προς αποκατάστασιν της τάξεως, λοιπόν, το κοκκινίζουμε υπέροχα, με στίχους και με ένα ωραίο κορίτσι.

Από τους "πράσινους" μας αρέσει μονάχα ο ... Verdi!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σε συνέντευξή του ο γαύρος Κλεφτογιώργος στον Πρωταθλητή και σε ερώτηση αν θα έστηνε ποτέ μια κοπέλα για χάρη του Ολυμπιακού είχε απαντήσει: Να με συγχωρεί ο Θρύλος, τον αγαπάω, τον εκτιμάω, αλλά τέτοιες μαλακίες δεν κάνω. Για μένα αυτός είναι ο χαρακτήρας ενός πραγματικού φιλάθλου του Ολυμπιακού

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

@ άγνωστος ποιητής: Και τί θες να κάνω εγώ τώρα; Να σου πω ότι εγώ έκανα (ή / και θα έκανα) τέτοιες μαλακίες; Αι, ναι, και τις έκανα και θα τις ξαναέκανα! Οι γκόμενες είναι εκατομμύρια, ο Θρύλος είναι ΜΟΝΟ ένας. Εσύ, poeta, από τη μεριά σου, κάνε ό,τι θέλεις - λες και θα μου δώσεις λογαριασμό ή θα μου πάρεις την άδεια...

Θεόδωρος Α.Πέππας είπε...

Ποτέ δεν έστησα κοπέλα Την πήγαινα στο γήπεδο ή δεν κανόνιζα ποτέ ραντεβού μέρα αγώνα! Δεν έτυχαν και γάμοι ενώ έπαιζε ο Ολυμπιακός; Ποτέ δεν έστησα κανεναν Ηξεραν ότι δεν θα πάω!

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Είναι και αυτό μία "προληπτική" λύση, Θόδωρε. Εγώ, που είμαι εν γένει αμπλαούμπλας, δεν μπορώ να προκαθορίζω τα πράγματα. Προκαθορίζω όμως τη στάση μου. Προέχει ο Θρύλος, ιδίως δε απέναντι στις γκόμενες... λες και θα χαθεί, τάχα, ποτέ το καλούπι (άντε, τώρα, να βγει κανένας να με πει "φαλλοκρατικό γουρούνι" ή "σεξιστή"! Είμαι, απλώς και μόνον, ολυμπιακό γουρούνι και θρυλιστής.