ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΕΣΣΕΡΑ

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια (από τη μεριά μας). Χρειάζονται μόνο έργα - και έργα στο ποδόσφαιρο είναι τα γκολ.

Αναρωτιέμαι. Η ομάδα που δεν μπόρεσε να κερδίσει σήμερα την Ξάνθη στην έδρα της, θα κατεβεί την Κυριακή στο Καραϊσκάκη για να νικήσει τον Θρύλο; Αυτό θα είναι όντως κατόρθωμα - εννοώ ότι θα είναι κατόρθωμα δικό μας. Τουλάχιστο τέσσερα! Είπαμε: έργα! Και στη μπάλλα έργα είναι τα γκολ.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΕΣΣΕΡΑ - με οποιαδήποτε σύνθεση και αν κατεβούμε. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ. Ο τύπος στην εικόνα τούς τα είχε βάλει και μάλιστα πολλές φορές. Τον λένε Γιώργο Σιδέρη - το γράφω για όσους δεν το ξέρουνε. Και για όσους το ξέρουν το επαναλμβάνω. Επανάληψις εστί μήτηρ πάσης μαθήσεως. Να μάθουνε όσοι δικοί μας δεν ξέρουν τον Σιδέρη, αλλά να μάθουν και οι Βάζελοι καλά αυτό που χρόνια ξέρουν από τα χρόνια όχι μόνο του Σιδέρη, αλλά του Γιάννη Βάζου και του Γιώργου Ανδριανόπουλου! Κι αυτοί τεσσάρες τους ρίχνανε... ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΕΣΣΕΡΑ λοιπόν!

ΤΡΕΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Διάβασα ότι οι παίχτες μας "φτιάχτηκαν" με τα λεκτικά και τραγουδιστικά καμώματα των Βάζελων στα αποδυτήριά τους και από τα πρωτοσέλιδα των φυλλάδων τους (τα πόσταρε κι η αφεντιά μου χτες). Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε. Να πληροφορηθούν οι δικοί μας το απύθμενο θράσος των άλλων. Κανονικά δεν θα ήταν αναγκαίο. Αλλά, έλα που τα παιδιά μας συνηθίζουν να το λησμονούν. Και από ό,τι έμαθα, το πληροφορήθηκαν. Για να ξέρουν τί πρέπει να κάνουν την Κυριακή στου Καραϊσκάκη.

Και για να κάνουμε τα πράγματα λιανά: οι δηλώσεις του συμπαθούς Σαλπιγγίδη για νίκη μέσα στο Καραϊσκάκη (στην πρώτη εικόνα) εδράζονται στη σφαίρα της φαντασίας και απηχούν ευσεβείς βαζελόποθους. Η δεύτερη δημοσιευόμενη εικόνα είναι πραγματική, περιληπτικώς λέγεται δε 10 στα 11 (και ένα δούρειο). Η τρίτη είκόνα δείχνει κάτι που εμείς οι Γαύροι γνωρίζουμε, ενώ οι κυριακάτικοι αντίπαλοί μας φαντάζονται (και βλέπουν στα πιο τρελά όνειρά τους). Αυτά.

Σήμερα περιμένουμε και την απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων για τον Νέρι Καστίγιο. Άντε να δούμε...

ΤΑ ΛΕΜΕ

Κανονικά δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Αρκεί στο ματς να επιστρατεύσουμε το πολεμικό πνεύμα του Γιώργη του Καραϊσκάκη. Για δείτε πόσο βλοσυρός κοιτάζει τα πρασινόφυλλα από κάτω του τί γράφουν! Κυριακή 4 Μαρτίου. Τα λέμε, παιδιά. Τα λέμε.

ΤΙΜΩΡΗΣΑΝ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΤΟΝ ΚΑΣΤΙΓΙΟ

Το είχα γράψει και στην αρχή της εβδομάδας, εκλεκτοί σύγγαυροι: πάνε να τιμωρήσουν τον Καστίγιο για να μην παίξει στις 4.3.2007 εναντίον της Βαζέλας. Όπερ και τελικώς εγένετο. Τον τρέμουν, φίλοι, τον Νέρι - και τον τρέμουν, ακριβώς διότι ξέρουν ότι έχει ολυμπιακή ψυχή. Αυτό φοβούνται οι αντίπαλοί μας, και πρώτοι από όλους οι "αιώνιοι": την ολυμπιακή ψυχή. Γι' αυτό και τόσα χρόνια έχουν οι εξωνημένοι κάλαμοί τους στημένο τον Νέρι στις φυλλάδες τους (: τον "αλήτη", τον "τσογλαναρά", το "κωλόπαιδο"...). Γιατί το κάνουν, αλλά και γιατί δεν θα κουραστούν να το κάνουν και στο μέλλον; Γιατί ξέρουν ότι ο Νέρι ξέρει σε ποιά ομάδα παίζει. Και βεβαίως το έχει κατ' επανάληψη αποδείξει - και δεν θα κουραστεί να το αποδεικνύει για πολλά χρόνια ακόμα. Ήδη στα 22 του χρόνια ο Νέρι Αλμπέρτο Καστίγιο μετράει 5 πρωταθλήματα 2 κύπελλα και 2 ντάμπλ. Κι έρχεται και το 6ο πρωτάθλημα. Στα 22 του χρόνια - το ξαναλέω. Για σκεφτείτε πόσους τίτλους έχει πάρει, ας πούμε, ο Γκούμας ή ο Λυμπερόπουλος;

Οι Βαζέλες ας το μάθουν, αν δεν το ξέρουν: με ή χωρίς τον Νέρι τούς περιμένει η μοίρα τους. Και είναι πολύ βαριά η μοίρα τους. Κισμέτ ασήκωτο...

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΔΙΑΒΑΖΩ την ακόλουθη λιτή καταχώριση στην επίσημη ιστοσελίδα του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς:

Σε συνέχεια των ποινικών διώξεων που άσκησαν οι Εισαγγελείς Πλημμελειοδικών και Εφετών Αθηνών κατά του Προέδρου της ΠΑΕ και της ΚΑΕ Ολυμπιακός κ. Σωκράτη Κόκκαλη για μια σειρά σοβαρών κατηγοριών εκδόθηκε το υπ΄αριθ. 3384/2006 αθωωτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών το οποίο είναι αμετάκλητο. Επισημαίνεται ότι στο ανωτέρω αθωωτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών κατέληξε η Ελληνική Δικαιοσύνη μετά από ενδελεχείς και αλλεπάλληλες έρευνες ελλήνων δικαστικών λειτουργών και δεκάδων οργανισμών, κοινοβουλίων και δικαστηρίων όλων των βαθμίδων στην Ελλάδα, Γερμανία, Ελβετία και Ρωσία, οι οποίες διήρκεσαν πέραν των επτά ετών.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ: Πού θα κρυφτούν, άραγε, όλοι εκείνοι οι ελεεινοί τύποι που εκραύγαζαν εναντίον του Σωκράτη Κόκκαλη επί έτη και έτη ζητώντας (ετσιθελικά) την καταδίκη του σε ποινές καθείρξεως για σειρά (δήθεν) κακουργηματικών πράξεων; Υπενθυμίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια διεκήρυσσαν με φωνήν Στέντορος την ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη τους στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Αι, λοιπόν, φιλαράκια, η Ελληνική Δικαιοσύνη απεφάνθη. Ναί, δυστυχώς για όλους εσάς η Ελληνική Δικαιοσύνη απεφάνθη.

ΕΛΑΤΕ, ΕΛΑΤΕ! ... ΣΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

Ενώ ο Βάζελος δεν κατάφερε να κάνει απολύτως τίποτα μέσα στο γήπεδο απέναντι στο απερίγραπτο τσίρκο της Λανς (τί κρίμα, αλήθεια, για την ομάδα του γλυκού εκείνου βαζελοκτόνου της δεκαετίας του '70, του Ρομαίν Αργυρούδη, να αναλώνεται ενενήντα λεπτά σε πασίτσες πίσω και πλάγια και σε τσαλιμάκια!) οι κακόμοιροι οπαδοί του φώναζαν -από το 88΄ ώς το 94΄- στις κερκίδες του ΟΑΚΑ ένα σύνθημα περίεργο: να μας κάνουνε κάτι οι παίχτες του ΠΑΟ (τα αρχικά του συνθήματος: Γ Τ Π Τ Ο !). Πωπώ κακά λόγια! Πιπέρι στο στόμα, παλιόπαιδα! Όμως, εν τάξει, ρε πράσινα παιδιά - στα λόγια (και στις ιαχές) όλα γίνονται. Όπως, βεβαίως, και στη φαντασία σας την αχαλίνωτη... Μόνο που το ζητούμενο είναι να υπάρχουν και οι σχετικές πράξεις. Εμείς σας περιμένουμε στις 4 Μαρτίου στου Καραϊσκάκη. Ελάτε, ελάτε! Σας περιμένουμε, καλοί μας πελάτες. Σας περιμένουμε μ' ένα φιλί (και με μπόλικα γκολ). Ελάτε, ελάτε!
Πολυαγαπημένοι μου Βάζελοι, σας χαρίζω από καρδιάς κι ένα γαλλικό ποιηματάκι, που έχω μεταφράσει, για να δείτε πόσο πολύ σας αγαπάω.

PAUL ELUARD


Μ’ ΕΝΑ ΦΙΛΙ


Μέρα το σπίτι νύχτα ο δρόμος
Οι πλανόδιοι παίζουνε
Μουζικάντηδες σβήνουνε τη γαλήνη
Συννεφιασμένος ο ουρανός μα βλέπουμε ξάστερα

Η λάμπα έχει γεμίσει απ’ τα μάτια μας
Την κοιλάδα μας κατοικούμε
Τους τοίχους μας τ’ άνθη μας τον ήλιο μας
Τα χρώματα και το φως μας

Η πρωτεύουσα του ήλιου
Κατ’ εικόνα είναι ημών των ιδίων
Μέσα δε στο καταφύγιο των τοίχων μας
Η πόρτα μας είναι των ανθρώπων η πόρτα

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΙΒΑΛΝΤΟ

Κανονικά δεν χρειαζόταν να μιλήσει δημοσίως ο Ριβάλντο για το πόσο ιδιαίτερα αγαπάει τον Ολυμπιακό, για να το μάθουμε. Όλοι οι Ολυμπιακοί το γνωρίζουμε ήδη από τις πρώτες ημέρες του στην ομάδα μας. Από τότε που οι διάφοροι «αντικειμενικοί» και «εξυπνάκηδες» μιλούσαν για επικόλληση των τελευταίων του ενσήμων. Η επίσημη διαβεβαίωση εκ μέρους του Ριβάλντο απλώς τρανεύει αυτή τη γνώση μας και μας κάνει ακόμα πιο υπερήφανους, που η μεγάλη αυτή ποδοσφαιρική προσωπικότητα φοράει και τιμά την ερυθρόλευκη φανέλα.
Ο Ολυμπιακός είχε την τεράστια τύχη να τον υπηρετήσουν μεγάλοι αστέρες του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου, που ήσαν συνάμα και ολοκληρωμένες ανθρώπινες προσωπικότητες (λ.χ. Προτάσωφ, Καρεμπέ, Ριβάλντο). Οι άνθρωποι αυτοί διέθεσαν χάριν του ΟΣΦΠ μαζί με το αναμφισβήτητο ταλέντο τους και τη διάνοιά τους.
Η μεγαλύτερη διάνοια, ωστόσο, που ήρθε στην Ελλάδα είναι το δίχως άλλο ο Ριβάλντο. Ένας πλήρης αθλητής, με γκάμα τίτλων και διακρίσεων (ατομικών και συλλογικών), που ελάχιστοι μπορούν να σεμνύνονται ότι έχουν. Ήρθε ο Ρίμπο και ξεδίπλωσε, πάντως, τη διάνοιά του στα γήπεδα της πατρίδας μας, όχι μόνο διότι έτσι αισθανόταν αφ΄ εαυτού, αλλά και διότι συναισθάνθηκε πραγματικά για ποια ομάδα παίζει. Ο Ρίμπο αγάπησε τον Ολυμπιακό ως αθλητικό σωματείο και τον κόσμο του Ολυμπιακού ως αθλητικό κοινό, που είναι σε θέση να φτερώσει των ποδοσφαιριστών τα ποδάρια. Μα πάνω απ’ όλα αγάπησε -ακριβώς γιατί είναι σε θέση να το κάνει- τη διαλεκτική ενότητα που ορίζεται από το σύγκραμα αθλητικού συλλόγου και φίλαθλου κοινού.
Παλιότερα είχε δηλώσει -και διάφοροι τυχάρπαστοι αστειολόγοι των Μ.Μ.Ε. τον κορόιδεψαν– ότι ο Ολυμπιακός του γεννάει βαθύτερα συναισθήματα εν σχέσει προς τη Μπαρτσελόνα – την «εθνική», σημειωτέον, ομάδα της Καταλωνίας που είναι κάτι παραπάνω από αθλητικό σωματείο. Μια μεγάλη και αυτάρκης προσωπικότητα, όπως ο Ριβάλντο, όταν λέει κάτι το εννοεί. Και όταν πράττει κάτι, επίσης το εννοεί.
Δεν πρόκειται για επίπλαστη σεμνότητα. Αυτά είναι για τους δευτερότριτους που, ενώ πουλάνε μετριοφροσύνη, ξημεροβραδιάζονται μπροστά στα καθρεφτάκια τους και αυτοθαυμάζονται. Την ίδια ώρα ο Ρίμπο προπονείται. Μετά δε την προπόνηση παίρνει από το χέρι τον Καστίγιο, τον Μπόρχα, τον Παππά, τον Μενδρινό, τον Φακίνο και τους διδάσκει τα μυστικά της υπέρτατης τέχνης, της οποίας ο ίδιος είναι μέγας μαΐστορας και πρωθιερέας.
Ο Ριβάλντο μιλώντας με αγάπη για τον Ολυμπιακό αισθάνεται ως τον μυχό του είναι του ότι τιμά την ομάδα μας αλλά και τον εαυτό του, ακριβώς γιατί έχει ταυτιστεί αξεχώριστα με την ομάδα μας. Μακάρι να μείνει για πάντα στον Θρύλο. Εννοώ, και όταν θα κρεμάσει τα ανεκτίμητης αξίας αθλητικά του παπούτσια και παραδώσει στον διάδοχό του τη φανέλα με το νούμερο 10.

ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ, ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ

Τί ωραία μέρα σήμερα, φίλοι σύγγαυροι! Διαβάζεις τα πράσινα φύλλα κι αισθάνεσαι μιαν αγαλλίαση: "Εχουμε φοβερή ομάδα" - λένε- "που έρριξε 4άρα στην ΑΕΚ, και μετά τη σεβάστηκε τηρώντας του κανόνες του fair play" και "Εμπρός να συντρίψουμε και τη Λανς στο καμίνι του ΟΑΚΑ!". Εμένα μου αρέσουν πολύ όλα αυτά. Με φτιάχνουν όσο δεν φαντάζεστε. Μου καλλιεργούν δε γλυκύτατες προσδοκίες. Τέτοια θέλω να γράφουν οι φυλλάδες τους. Σας θυμίζω σχετικώς και τί γράφανε πριν τον αγώνα μας στο μπάσκετ: κάτι για 35 πόντους διαφορά κ.τ.ό. Πράσινα άλογα και πράσσειν άλογα, που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Οι κίτρινες φυλλάδες, πάλι, τα χώνουν στον... Ντεμίνιο (όνομα και πράγμα: στον Μικρό Ντέμη). Ούτε λίγο ούτε πολύ γράφουν ότι μετά τη βαζελοτεσσάρα τούς τελείωσε το άλλοθι της διαιτησίας. Δεν χωράει αμφιβολία ότι τις γραφίδες που σέρνουν τα λόγια αυτά τις κρατούν, φίλοι σύγγαυροι, εκπρόσωποι από το ατελέστερο είδος πρωτοπιθήκων. Μέσα σε μιά νύχτα ξεχάστηκαν τα πάντα: η ομαδάρα του Κονέ (!), η σοφία του Φερέρ (!!), η ομάδα-μοντέλο του Ντέμη (!!!). Κίτρινα φύλλα του φθινοπώρου, παραμονές της άνοιξης (άμα τω ήρι αρχομένω, που έγραφε και ο Θουκυδίδης)
Γι' αυτό σας λέω, ωραία μέρα σήμερα. Καλημέρα σε όλους.

ΠΟΛΛΑ ΓΚΟΛ

Τί ακριβώς έκανε χτες ο Νέρι Καστίγιο και αποβλήθηκε από τον αγώνα, και μάλιστα κατ' ευθείαν με κόκκινη κάρτα; Δεν έκανε απολύτως τίποτα (εκτός του ότι έβαλε ένα υπέροχο γκολ)! Αποβλήθηκε μόνο και μόνο για να μην κάνει κάτι στον Βάζελο σε δύο Κυριακές. Αυτή είναι η μία και σωστή απάντηση.
Και όποιος αφελής αναρωτηθεί και πει ότι οι Βάζελοι είναι έντεκα βαθμούς πίσω από τον Θρύλο, οπότε ό,τι και αν συμβεί σε δύο Κυριακές, πάλι η διαφορά ανάμεσα στους δύο αντιπάλους θα είναι τεράστια, δεν έχει πάρει χαμπάρι το έξής, ότι: Ποτέ δεν ησυχάζει η ευμέθοδη Βαζέλα και με τίποτα. Εμείς απλώς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου... με τα τσαρούχια.
Τέλος πάντων. Ας κάνουμε αυτό που 82 χρόνια ξέρουμε καλά και να το κάνουμε και πώς γίνεται: Νίκες. Νίκες και μόνο νίκες μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου. Στις 4 Μαρτίου δε, νίκη με τεράστιο σκορ. Να πέσουνε πολλά γκολ στο Καραϊσκάκη. Να χάσει η Βαζέλα το μέτρημα και να φύγει απ' το τερραίν όχι απλώς φορτωμένη, αλλά κατακατσιασμένη. Καλή βδομάδα, σύγγαυροι.

ΘΕΛΕΤΕ ΑΛΛΟΥΣ ΣΑΡΑΝΤΑ!

Καλημέρα, σύγγαυροι. Ωραία Κυριακή σήμερα, συνέχεια ενός υπέροχου Σαββάτου.

Έχουμε και λέμε: Τους έχει γίνει μεγάλος καημός των Βάζελων εκείνο το 73-38. Θα μου πείτε: "Ξεχνιούνται αυτά τα πράγματα; Και να θέλεις ακόμα, δεν μπορείς!".
Όλη τη βδομάδα φαγώθηκαν. Είχαν επιστρατεύσει σύμπασα τη δημοσιογραφική αντιολυμπιακή οικογένεια και λεοντάριζαν δια των γραφίδων και των μικροφώνων του ραδιοφώνου και της τηλοψίας: "Θα χώσουμε τους Πειραιώτες στα καλάθια!... Θα συντρίψουμε τον ΟΣΦΠ με 35 πόντους διαφορά!..."
Και ήρθε η ώρα η καλή, σύγγαυροι, και κατέβηκαν στο γηπεδό τους, το κατάμεστο ΟΑΚΑ, για να μας συντρίψουν... Είμασταν όμως και εμείς εκεί: σοβαροί, δωρικοί, ετοιμοπόλεμοι. Κι έγινε ο αγώνας. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Δεν το θυμάμαι ακριβώς, αλλά για να μας νικήσουν με 35 πόντους διαφορά, πρέπει να φροντίζουν -βάζοντάς μας στα καλάθια- να μας βάλουν ακόμη 40 πόντους!
Τί ωραίο σαββατόβραδο, φίλοι σύγγαυροι, στο ΟΑΚΑ! Για χάρη των Βάζελων, που πάντα με εμπνέουν, κάθησα μετά τον αγώνα και μετέφρασα ένα ποίημα του Φιλίπ Σουπώ. Τους το αφιερώνω. Εξ άλλου -το λένε και οι γιατροί- ο υπερρεαλισμός ωφελεί τα μέγιστα την υγεία (ακούς εκεί;: Θα μας νικήσουν με 35 πόντους πόντους διαφορά!... Κι εμείς πού θα είμαστε, ρε βαζελόπαιδα; Σε άλλο γήπεδο;!...) Ας απολαύσουμε όλοι το ποιημάτιο!


PHILIPPE SOUPAULT


ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ


Να μάθω πρέπει να γελώ
με τον μουντό καιρό τη μπόρα.
Γιατί να κλαίω αλήθεια σήμερα
που απαλοχρυσαφολάμπει ο ήλιος;
Των φίλων αύριο ξημερώνει η γιορτή
των βατραχιών και των ορνέων
μανιταριών τε και σαλιάγκων.
Μη λησμονήσουμε όμως τα έντομα
τα μυγάκια ναι και τις παπαδίτσες.
Και μόλις σκάσει μεσημέρι
το ουράνιο θα περιμένω νά ’ρθει τόξο
μαβί λουλακί γαλαζοπράσινο
κίτρινο πορτοκαλί και κόκκινο
να παίξουμε κουτσό κι αμάδες
οι δυό μας εμείς στον αυλόγυρο.


Κι ένα ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εμείς την 35άρα τούς την είχαμε χώσει σε τελικό των πλέι-οφ κάτι μέρες μετά την εκ μέρους τους κατάκτηση / κλοπή του Κυπέλλου Ευρώπης - και το είχαμε κάνει για να τους δείξουμε ποιό ήταν το πραγματικό αφεντικό στο μπάσκετ τότε.

ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ

Αγαπητοί σύγγαυροι,
βαίνομεν ολοταχώς πλησίστιοι προς την κατάκτηση του δέκατου Πρωταθλήματος στα τελευταία έντεκα χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε ότι χάσαμε ένα, το 2004, διότι ξεγελαστήκαμε και μπάσαμε στα τείχη μας τον Δούρειο Ίππο των Ακατονόμαστων. Ας είναι! Δεν είναι, άλλωστε, της παρούσης στιγμής το θέμα αυτό.
Έχουμε απόλυτη ανάγκη τους (συνεχείς) τίτλους. Μην ξεγελαστεί ποτέ κανείς και πεί ότι δεν μας ενδιαφέρουν και ότι δεν μας λένε τίποτε πιά. Όποιος το λέει δεν κάνει απλώς λάθος - εγκληματεί!
Κατά τα λεγόμενα "πέτρινα χρόνια" δεν ήταν η ομάδα μας -όπως διάφοροι καλοθελητές ή παραχαράκτες της αθλητικής ιστορίας λένε και γράφουνε- για τα μπάζα. Κάθε άλλο. Νικούσαμε σχεδόν πάντα στα ντέρμπυ, και χάναμε (για χίλιους γνωστούς λόγους) στα λιμά. Ακόμα βλέπω στον ύπνο μου τον -μετέπειτα για κάμποσα χρόνια δικό μας- Ντανιέλ Μπατίστα να μας βάζει γκολ στο 90' στη Ρόδο και να μας "κλέβουνε" (με το "έτσι θέλω") το Πρωτάθλημα. Εφιάλτης!
Καλομάθαμε ή / και κακομάθαμε στους συνεχείς τίτλους και τάχα δεν μας νοιάζει πια; Είμαστε, δηλαδή, ψυχικώς έτοιμοι να ξανακούσουμε τον αρχαίο Ρινγκοκαπετάνιο ή τους επιγόνους του Τζιγκεραίους να τραγουδούν στις πράσινες γιορτές "Ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά"; Και δεν μου λέτε, ρε μάγκες σύγγαυροι, πιστεύει έστω και ένας από εμάς ότι ή διαπραχθείσα τότε ύβρις του Ρινγκοκαπετάνιου έχει ήδη καθαρθεί; Εγώ πάντως πιστεύω πως όχι, και το φωνάζω με όλη μου τη φωνή! Πενήντα τίτλους Πρωταθλήματος πρέπει να πάρουμε στη σειρά για να καθαρθεί, κι εμείς (δυστυχώς) σταματήσαμε (για ποικίλους λόγους) στους εφτά, και ξαναπιάσαμε από την αρχή, ευρισκόμενοι προ του τρίτου. Μένουν άλλοι σαρανταεφτά, σύγγαυροι! Και πάλι βλέπουμε! Διότι τα πράσινα παιδιά μπορεί να περιπέσουν και σε άλλες ύβρεις, οπότε πρέπει εμείς να αυξάνουμε τον αριθμό των κατακτηθησόμενων τίτλων για να επέλθει μια κάποια ισορροπία.
Δεν κάνω πλάκα. Και δεν κάνω πλάκα, διότι έχω μια αρχή, στην οποία πιστεύω ακράδαντα: ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Και όσοι -ιδιαίτερα οι νεώτεροι στην ηλικία οπαδοί του Συνδέσμου μας- δεν γνωρίζουν για το πέτρινο παρελθόν (τόσο της δεκαετίας του '60 όσο και των χρόνων 1988-1996) καλό είναι να ρωτήσουν και να μάθουν, για να μην πάθουν, όπως πάθαμε εμείς.
Μόνο τίτλους! - αυτό είναι το σύνθημά μας. Τίτλους παντού! Θα μου πείτε: μα μόνο στην Ελλάδα; Είπαμε: παντού! Προς το παρόν δε μόνο στην Ελλάδα, πλην όμως σάρωσε τους τίτλους, Θρύλε, στην Ελλάδα, για να δικαιούσαι να συμμετέχεις και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και να μπορείς να τους διεκδικήσεις και ενδεχομένως να τους κατακτήσεις. Αν δεν πάρεις τίτλους στην Ελλάδα, πώς θα παίξεις έξω για τα μεγάλα τρόπαια;
Φίλοι σύγγαυροι, δεν έχουμε κορεσθεί από τίτλους. Σε αυτό δεν είμαστε γαύροι - είμαστε, αληθώς ειπείν, καρχαρίες. Αλλά επειδή και ως καρχαρίες είμαστε γαύροι, τουτέστιν υπερήφανοι, θέλουμε πάντα όλους τους τίτλους. Από τους αθλητές του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς δεν ζητάμε τίποτε άλλο, παρά όλους τους τίτλους. Αυτοί θα κατακτούν τα τρόπαια στο τερραίν και εμείς θα είμαστε οι ανυποχώρητοι συμπαραστάτες τους στις κερκίδες του Γηπέδου "Γεώργιος Καραϊσκάκης".

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Αγαπητοί -όπου γης- Γαύροι, σας καλωσορίζω στο ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ: ένα μπλογκ που φτιάχτηκε αποκλειστικά για Γαύρους.
Βεβαίως και δεν απαγορεύεται η πρόσβαση σε κανέναν (αυτό δα έλειπε...), πλην όμως καλό θα ήταν για όσους δεν είναι γαύροι να αυτοσυγκρατούνται και να μη γράφουν εδώ. Αν τυχόν, όμως, ο πειρασμός τους να αφήσουν εγγράφως τα ηλεκτρονικά τους ίχνη είναι ισχυρότερος από τη δύναμη της αυτοσυγκράτησης μέσα τους, να ξέρουν ότι -ό,τι και αν γράψουν!- θα έχουν ήδη γίνει γαύροι. Αυτό, άλλωσε, σημαίνει το ΜΟΝΟ ΓΑΥΡΟΙ! κάτω από την επωνυμία του μπλογκ και δεν επιδέχεται άλλη ερμηνεία. Λειτουργεί, με άλλα λόγια, και ως κολυμβήθρα το μπλογκ ετούτο, όπου όσοι "τυφλοί" μπουν και βαφτισθούν θα αναβλέψουν (οι δε "νεκροί", που τυχόν θα κομισθούν εδώ για ταφή, ασφαλώς και θα αναστηθούν...)
Τις απόψεις του για τον Ολυμπιακό Σύνδεσμο Φιλάθλων Πειραιώς μπορεί να τις καταθέτει ελεύθερα εδώ ο καθένας. Δεκτή είναι η καλόπιστη -οσοδήποτε σκληρή- κριτική, κατά παντός μάλιστα στρεφόμενη. Το μπλογκ αυτό δεν εξαρτάται από κανέναν ούτε δίνει αναφορά σε κανέναν, ο δε ένας και μοναδικός λόγος της δημιουργίας και, κατ' επέκταση, της ύπαρξής του είναι η άνευ ορίων και άνευ όρων αγάπη για τον Ολυμπιακό Σύνδεσμο Φιλάθλων Πειραιώς και τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο που κοσμεί τις περιβολές των αγωνιζόμενων αθλητών του. Μόνο αγάπη... μόνο έρωτας για τον Θρύλο - τίποτε άλλο... απολύτως τίποτε άλλο! Στην αγάπη και στον έρωτα χωράει, βέβαια, και ο πόνος, και η πίκρα, και το παράπονο, και η γκρίνια, και η μουρμούρα, και όλα τα συναφή. Καμμιά φορά χωράει και η οργή. Και είναι όλα τους δεκτά. Εκείνα, ωστόσο, που δεν χωρούν -και συνιστούν απαράδεκτο περιεχόμενο λόγου- είναι οι πάσης φύσεως ύβρεις, οι βλασφημίες και τα χυδαιολογήματα, γι' αυτό και θα διαγράφονται πάραυτα.
Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς δεν είναι ένα απλό αθλητικό σωματείο. Εκφράζεται μεν νομικώς με τη μορφή του Συνδέσμου Φιλάθλων, αλλά έχει ξεπεράσει τα όρια της έδρας του, του Πειραιά, και έχει απλωθεί σε ολόκληρη την οικουμένη, και συνιστά αληθές κοινωνικό φαινόμενο, καθώς αγκαλιάζει κάτω από το ερυθρό και το λευκό χρώμα της σημαίας του πάνω από τους μισούς Έλληνες (οι υπόλοιποι είναι, ως γνωστόν, αντιολυμπιακοί). Ο Ολυμπιακός αποτελεί, μάλιστα, υψηλότατη βαθμίδα του πολιτισμού, στην οποία μετέχουμε όλοι όσοι ασπαζόμαστε τις αρχές του, που ανάγονται στη λαϊκότητα της καταγωγής του και το ολυμπιακό ευ αγωνίζεσθαι σε όλα τα αθλήματα. Γι' αυτό και στο μπλογκ αυτό δεν έχουν θέση ο ρατσισμός και ο φασισμός, καθότι απόλυτες αρνήσεις του πολιτισμού.
Το ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ κοινωνεί με υπερηφάνεια της μεγαλειώδους ιστορίας του Θρύλου, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ερυθρόλευκου φίλαθλου κοινού και υποστηρίζει αδιαπραγμάτευτα και απροσωπόληπτα τον Ολυμπιακό Σύνδεσμο Φιλάθλων Πειραιώς.
Εδώ είμαστε, σύγγαυροι!... Και τα λέμε!

ΚΑΛΕΣΜΑ

Γαύροι όλου του κόσμου, ενωθείτε!
Σε λίγο περισσότερα ερυθρόλευκα.