ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ

Αγαπητοί σύγγαυροι,
βαίνομεν ολοταχώς πλησίστιοι προς την κατάκτηση του δέκατου Πρωταθλήματος στα τελευταία έντεκα χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε ότι χάσαμε ένα, το 2004, διότι ξεγελαστήκαμε και μπάσαμε στα τείχη μας τον Δούρειο Ίππο των Ακατονόμαστων. Ας είναι! Δεν είναι, άλλωστε, της παρούσης στιγμής το θέμα αυτό.
Έχουμε απόλυτη ανάγκη τους (συνεχείς) τίτλους. Μην ξεγελαστεί ποτέ κανείς και πεί ότι δεν μας ενδιαφέρουν και ότι δεν μας λένε τίποτε πιά. Όποιος το λέει δεν κάνει απλώς λάθος - εγκληματεί!
Κατά τα λεγόμενα "πέτρινα χρόνια" δεν ήταν η ομάδα μας -όπως διάφοροι καλοθελητές ή παραχαράκτες της αθλητικής ιστορίας λένε και γράφουνε- για τα μπάζα. Κάθε άλλο. Νικούσαμε σχεδόν πάντα στα ντέρμπυ, και χάναμε (για χίλιους γνωστούς λόγους) στα λιμά. Ακόμα βλέπω στον ύπνο μου τον -μετέπειτα για κάμποσα χρόνια δικό μας- Ντανιέλ Μπατίστα να μας βάζει γκολ στο 90' στη Ρόδο και να μας "κλέβουνε" (με το "έτσι θέλω") το Πρωτάθλημα. Εφιάλτης!
Καλομάθαμε ή / και κακομάθαμε στους συνεχείς τίτλους και τάχα δεν μας νοιάζει πια; Είμαστε, δηλαδή, ψυχικώς έτοιμοι να ξανακούσουμε τον αρχαίο Ρινγκοκαπετάνιο ή τους επιγόνους του Τζιγκεραίους να τραγουδούν στις πράσινες γιορτές "Ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά"; Και δεν μου λέτε, ρε μάγκες σύγγαυροι, πιστεύει έστω και ένας από εμάς ότι ή διαπραχθείσα τότε ύβρις του Ρινγκοκαπετάνιου έχει ήδη καθαρθεί; Εγώ πάντως πιστεύω πως όχι, και το φωνάζω με όλη μου τη φωνή! Πενήντα τίτλους Πρωταθλήματος πρέπει να πάρουμε στη σειρά για να καθαρθεί, κι εμείς (δυστυχώς) σταματήσαμε (για ποικίλους λόγους) στους εφτά, και ξαναπιάσαμε από την αρχή, ευρισκόμενοι προ του τρίτου. Μένουν άλλοι σαρανταεφτά, σύγγαυροι! Και πάλι βλέπουμε! Διότι τα πράσινα παιδιά μπορεί να περιπέσουν και σε άλλες ύβρεις, οπότε πρέπει εμείς να αυξάνουμε τον αριθμό των κατακτηθησόμενων τίτλων για να επέλθει μια κάποια ισορροπία.
Δεν κάνω πλάκα. Και δεν κάνω πλάκα, διότι έχω μια αρχή, στην οποία πιστεύω ακράδαντα: ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Και όσοι -ιδιαίτερα οι νεώτεροι στην ηλικία οπαδοί του Συνδέσμου μας- δεν γνωρίζουν για το πέτρινο παρελθόν (τόσο της δεκαετίας του '60 όσο και των χρόνων 1988-1996) καλό είναι να ρωτήσουν και να μάθουν, για να μην πάθουν, όπως πάθαμε εμείς.
Μόνο τίτλους! - αυτό είναι το σύνθημά μας. Τίτλους παντού! Θα μου πείτε: μα μόνο στην Ελλάδα; Είπαμε: παντού! Προς το παρόν δε μόνο στην Ελλάδα, πλην όμως σάρωσε τους τίτλους, Θρύλε, στην Ελλάδα, για να δικαιούσαι να συμμετέχεις και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και να μπορείς να τους διεκδικήσεις και ενδεχομένως να τους κατακτήσεις. Αν δεν πάρεις τίτλους στην Ελλάδα, πώς θα παίξεις έξω για τα μεγάλα τρόπαια;
Φίλοι σύγγαυροι, δεν έχουμε κορεσθεί από τίτλους. Σε αυτό δεν είμαστε γαύροι - είμαστε, αληθώς ειπείν, καρχαρίες. Αλλά επειδή και ως καρχαρίες είμαστε γαύροι, τουτέστιν υπερήφανοι, θέλουμε πάντα όλους τους τίτλους. Από τους αθλητές του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς δεν ζητάμε τίποτε άλλο, παρά όλους τους τίτλους. Αυτοί θα κατακτούν τα τρόπαια στο τερραίν και εμείς θα είμαστε οι ανυποχώρητοι συμπαραστάτες τους στις κερκίδες του Γηπέδου "Γεώργιος Καραϊσκάκης".