Ενώ ο Βάζελος δεν κατάφερε να κάνει απολύτως τίποτα μέσα στο γήπεδο απέναντι στο απερίγραπτο τσίρκο της Λανς (τί κρίμα, αλήθεια, για την ομάδα του γλυκού εκείνου βαζελοκτόνου της δεκαετίας του '70, του Ρομαίν Αργυρούδη, να αναλώνεται ενενήντα λεπτά σε πασίτσες πίσω και πλάγια και σε τσαλιμάκια!) οι κακόμοιροι οπαδοί του φώναζαν -από το 88΄ ώς το 94΄- στις κερκίδες του ΟΑΚΑ ένα σύνθημα περίεργο: να μας κάνουνε κάτι οι παίχτες του ΠΑΟ (τα αρχικά του συνθήματος: Γ Τ Π Τ Ο !). Πωπώ κακά λόγια! Πιπέρι στο στόμα, παλιόπαιδα! Όμως, εν τάξει, ρε πράσινα παιδιά - στα λόγια (και στις ιαχές) όλα γίνονται. Όπως, βεβαίως, και στη φαντασία σας την αχαλίνωτη... Μόνο που το ζητούμενο είναι να υπάρχουν και οι σχετικές πράξεις. Εμείς σας περιμένουμε στις 4 Μαρτίου στου Καραϊσκάκη. Ελάτε, ελάτε! Σας περιμένουμε, καλοί μας πελάτες. Σας περιμένουμε μ' ένα φιλί (και με μπόλικα γκολ). Ελάτε, ελάτε!
Πολυαγαπημένοι μου Βάζελοι, σας χαρίζω από καρδιάς κι ένα γαλλικό ποιηματάκι, που έχω μεταφράσει, για να δείτε πόσο πολύ σας αγαπάω.
PAUL ELUARD
Μ’ ΕΝΑ ΦΙΛΙ
Μέρα το σπίτι νύχτα ο δρόμος
Οι πλανόδιοι παίζουνε
Μουζικάντηδες σβήνουνε τη γαλήνη
Συννεφιασμένος ο ουρανός μα βλέπουμε ξάστερα
Η λάμπα έχει γεμίσει απ’ τα μάτια μας
Την κοιλάδα μας κατοικούμε
Τους τοίχους μας τ’ άνθη μας τον ήλιο μας
Τα χρώματα και το φως μας
Η πρωτεύουσα του ήλιου
Κατ’ εικόνα είναι ημών των ιδίων
Μέσα δε στο καταφύγιο των τοίχων μας
Η πόρτα μας είναι των ανθρώπων η πόρτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου