Ο Ριβάλντο είναι το ερυθρόλευκο πρόσωπο των ημερών. Άκουσα και διάβασα χίλιες σελίδες (που λέει ο λόγος) για τη στάση του από το Σάββατο το μεσημέρι και δώθε. Τα ξέρω όλα, και δεν πρόκειται να επαναλάβω τίποτε από αυτά. Να καταλάβετε, σύγγαυροι, κατάφερα να διαβάσω έως τέλους και το εμετικό σεντόνι του μπαρμπα-Μπαρμπή στον "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ". Οι αντοχές μου με εξέπληξαν. Γράφω, λοιπόν, τα ακόλουθα:
Δεδομένων όλων των πληροφοριών και γνωστού όντος ότι η Ελλάδα στο ποδόσφαιρο είναι ο προθάλαμος της κόλασης, εγώ, ως οπαδός του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς, είμαι με τον Ριβάλντο. Δεν με ενδιαφέρει πόσο δίκιο έχει αυτός και πόσο άδικο ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΟΣΦΠ ούτε πόσο άδικο έχει ο Ρίμπο και πόσο δίκιο ο κ. Κόκκαλης. Δεν είμουν ποτέ μπροστά στις "δουλειές" τους και αγνοώ παντάπασιν τους επαγγελματικούς διακανονισμούς τους. Ούτε με ρώτησαν ούτε με πληροφόρησαν σχετικώς. Και ούτε με ενδιέφερε να μάθω, όπως και δεν με ενδιαφέρει να μάθω. Το ποιός είναι ψεύτης και το ποίος είναι αχάριστο με αφήνει παγερότατα αδιάφορο. Των αναλογιών τηρουμένων, το αυτό ισχύει και για τους λοιπούς αθλητές του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς. Τα όποια αλισβερίσια τους αποτελούν θέματα δικά τους και του Δ.Σ. της Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρείας, το πλειψηφικό πακέττο μετοχών της οποίας ανήκει στον κ. Σωκράτη Κόκκαλη.
Χωρίς πολλά λόγια: Γιατί είμαι τότε με τον Ριβάλντο; Μήπως ηθελημένα μεροληπτώ; Όχι, καθόλου! Εγώ, ως γαύρος πενήντα χρόνια τώρα, πηγαίνω στο γήπεδο να δω να παίζει (και να νικά και να κατακτά τίτλους) η ομάδα των Ανδριανόπουλων, του Βάζου, του Μουράτη, του Σιδέρη, του Υβ, του Αναστόπουλου, του Καραπιάλη, του Ζιοβάννι, του Τζόρτζεβιτς. Ανέφερα ιερά ονόματα - ονόματα που με έκαναν ολυμπιακό και μου κραταίωσαν την πίστη σε αυτό που εκφράζει ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς ως ομάδα. Σ' αυτούς προσθέτω και το διαμάντι των διαμαντιών: τον Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα, τον επιλεγόμενο Ριβάλντο.
Κατέβαινα τις Κυριακές που παίζαμε στου Καραϊσκάκη και ήξερα ότι στην ομάδα, που λατρεύω, παίζει κάποιος ποδοσφαιριστής που χαίρεται να παίζει για μένα. Κάποιοι αυτό το λένε "επαγγελματισμό" - εγώ αρνούμαι να το δω έτσι, ακόμα και αν είναι. Όταν έβλεπα τον Ριβάλντο να παίζει στο γήπεδο δεν με ενδιέφερε η δουλειά του, όπως και αυτόν δεν τον ενδιέφερε τί δουλειά κάνει ο καθένας που τον επευφημούσε από καρδιάς στις κερκίδες. Και αυτός και εγώ είμασταν εκεί για να χαρούμε ποδόσφαιρο. Εγώ είμουν ευτυχισμένος που έβλεπα αυτόν τον μέγιστο καλλιτέχνη να μου προσφέρει εκ περιουσίας ακούραστα και αφειδώλευτα την τέχνη του. Αυτός είταν ευτυχισμένος που εγώ φώναζα το όνομά του ρυθμικά κάθε τόσο εκφράζοντας την απροσμέτρητη χαρά μου για αυτά που έβλεπα να γίνονται μπροστά στα μάτια μου στο τερραίν του Καραϊσκάκη. Μεταξύ εμού και εκείνου υπήρχε κοινωνία υψηλών συναισθημάτων, υπήρχε μέθεξη. Ιδού , η ultima ratio, ο ύπατος λόγος, για τον οποίον ως γαύρος ολυμπιακός οπαδός είμουν, είμαι και θα είμαι με τον Ρίμπο.
Σύγγαυροι, ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχω δει τον Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα, τον επιλεγόμενο Ριβάλντο, να παίζει φορώντας την ερυθρόλευκη φανέλλα του Ανδρέα Μουράτη.
11 σχόλια:
Κύριε καθηγητά, συμφωνώ με όλα όσα γράφετε στο άρθρο σας "Γαύροι Ολυμπιακοί για πάντα". Εννοείται πως πάνω από όλους και από όλα είναι η ομάδα, ή καλύτερα, η ιδέα του Ολυμπιακού. Ο λαός του Θρύλου, ο "πύρινος κόσμος", η δύναμή του, πρέπει να μείνει ενωμένος και να φωνάζει υπέρ της ομάδας. Εκεί ήθελα να καταλήξω και με το σχόλιο που έκανα προχθές. Ο Κόκκαλης, ο Ριβάλντο και οι λοιποί είναι περαστικοί, Αυτός που θα μείνει εις τον αιώνα τον άπαντα είναι ο Ολυμπιακός.
Όσους αποχωρούν από την ομάδα πρέπει να τους σεβόμαστε και να τους θυμόμαστε πάντα για την προσφορά τους. Και είναι γνωστό ότι ο λαός του Θρύλου δεν ξεχνά. Πόσο μάλλον τον Ριβάλντο που είναι παγκόσμιος αστέρας. Τον αγαπάμε και δε θα τον ξεχάσουμε ποτέ και θα μιλούν γι αυτόν και οι νεότερες γενιές όπως μιλάμε εμείς τώρα για τους Ανδριανοπουλέους, τον Βάζο, τον Ρωσσίδη και όλους τους άλλους. Τα κατορθώματά τους έχουν περάσει στο DNA μας.
Όσο για αυτούς που μένουν, πρέπει να τους στηρίζουμε και να τους τραβάμε το αυτί όποτε χρειάζεται. Κόσμια όμως. Σίγουρα, ο πρόεδρος δε φέρθηκε σωστά στο θέμα του Ρίμπο. Σίγουρα έχει κάνει πολλά λάθη τα τελευταία χρόνια, αλλά αξίζει πιστεύω να δούμε τις επόμενες κινήσεις του. Και έχω την εντύπωση ότι το φετινό καλοκαίρι θα είναι γεμάτο συγκινήσεις.
Πάντως αγωνιστικά νομίζω ότι θα οφελήσει την ομάδα η φυγή του Ρίμπο και κανονικά θα πρέπει να σταματήσει και ο Τζόλε. Θα πρέπει βέβαια να δούμε και ποιοι θα έρθουν στη θέση τους.
Τελειώνω, λοιπόν, κι εγώ με ζητωκραυγές: Ζήτω ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, Ζήτω η ΠΑΕ Ολυμπιακός, Ζήτω ο Ολυμπιακός του χθες, του σήμερα και του αύριο, Ζήτω ο ενιαίος, αδιαίρετος, μεγάλος και τρανός Ολυμπιακός!
@ Βαγγέλης: Ζήτω ο ενιαίος, αδιαίρετος, μεγάλος και τρανός Ολυμπιακός!
Τη φανέλα του Μουράτη φόραγε; Δεν είχε δικιά του ο άνθρωπος;
Ο Ριβάλντο ομολογουμένως πρόσφερε πολλά στον Ολυμπιακό αγωνιστικά αλλά και σε επίπεδο prestige. Τον χαρήκαμε όσο τίποτα άλλο στην 'άνυδρη' από ταλέντο ποδοσφαιρική εποχή που διανύει η ομάδα μας και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εμένα όμως δεν μ' ενδιαφέρει αν ο Ριβάλντο συνεχίζει στον Ολυμπιακό ή όχι. Αυτό μάλλον είναι το έσχατο σε σημασία και κατά τη γνώμη μου το αγωνιστικό μέρος ανήκει δικαιωματικά στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ και στο τεχνικό επιτελείο.
Η έντονη αποστροφή μου προς τη Διοίκηση αφορά στο χειρισμό της υπόθεσης. Αυτή είναι η ουσία, αυτό με θίγει ως φίλαθλο, Ολυμπιακό, και σε τελική ανάλυση ως σκεπτόμενο άνθρωπο. Η αντιμετώπιση του επαγγελματία ποδοσφαιριστή Ριβάλντο συνιστά κατάφωρη παραβίαση της αξιοπρέπειας που οφείλει να επιδεικνύει όποιος εκπροσωπεί -έστω και μέσα από επιχειρηματικού τύπου επιλογές- τον Ολυμπιακό, την ιστορία του, την υπόστασή του.
Η περίπτωση του Ριβάλντο αποτελεί απλώς την κορυφή του παγόβουνου. Προηγήθηκαν πολλές ανάλογες συμπεριφορές στο παρελθόν (Ιωαννίδης, Λουτσιάνο, Καρεμπέ, Μπάγεβιτς, κ.ά.) για τις οποίες οι περισσότεροι από μας σωπάσαμε. Σιγήσαμε επίσης επί χρόνια για την ευνοϊκή μεταχείριση του κ. Μπαρμπή, που μας πρόσφερε άφθονη κακογουστιά και ηλίθια ιδεολογήματα, όσο και για την απροκάλυπτη προβολή διαφόρων Ολυμπιακάρων που παρήλαυναν καθημερινά από το τηλεοπτικό Magic συναγωνιζόμενοι στο να πτωχύνουν την αγάπη μας για το ΘΡΥΛΟ. Χάρη στο Ριβάλντο και τη με ωμό τρόπο εκ μέρους του δημοσιοποίηση του προβλήματος της ανάλγητης εξουσίας που λέγεται Κόκκαλης, αρκετοί επιτέλους ευαισθητοποιηθήκαμε. Γιατί η ΠΑΕ μπορεί να ανήκει στον κ. Κόκκαλη -σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα-, αλλά η ιστορία, οι αρχές και οι αξίες που μας συνδέουν διαχρονικά με τον Ολυμπιακό ανήκουν σε όλους μας. Κι αυτά προσβλήθηκαν με τη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη.
@ φίλιππος καβαλλάρης: Αλογοβάστα Κονσεϊσάου, ηρέμησε γιατί θαν τ' ακούσεις!
@ kordopatis: Δεν διαφωνώ σε τίποτα. Καλημέρα. Όντως: το ότι είμαστε ολυμπιακοί το οφείλουμε στην ιστορία, τις αρχές και τις αξίες που μας συνδέουν διαχρονικά με τον Ολυμπιακό και που ανήκουν σε όλους μας.
Δημοσίευση σχολίου