ΧΟΥΑΝ ΧΙΛΒΕΡΤΟ ΦΟΥΝΕΣ - Μ Ε Γ Α Σ !

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΦΥΓΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΦΟΥΝΕΣ!

Αντιγράφω από το ιστολόγιο του σύγγαυρου Pesetero και από την Wikipedia:

Ο Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου του 1963 στο Σαν Λουΐς της Αργεντινής. Τα πρώτα του επαγγελματικά ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε σε ηλικία 18 ετών με τη φανέλα της Ουρακάν του Σαν Λουΐς το 1981, απ'την οποία μεταπήδησε στην Σαρμιέντο ντε Xουνίν την επόμενη χρονιά. Ακολουθούν δύο σύντομα περάσματα απ'τις Χόρχε Νιούμπερι και Χιμνάσια Υ Εσγκρίμα και το 1984 κάνει την πρώτη του καλή μεταγραφή, μεταπηδώντας στη Μιλιονάριος της Κολομβίας. Εκεί έμεινε για 2 σεζόν, "φτιάχνοντας όνομα" και πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις. Τότε ήταν που απέκτησε και το παρατσούκλι "El Bufalo" (ο βούβαλος), καθώς ο όγκος του και η απίστευτη δύναμη του - σε συνδυασμό με την εξαιρετική του τεχνική κατάρτιση - τον καθιστούσαν φόβο και τρόμο για τις αντίπαλες άμυνες. Την πρώτη του χρονιά στην Κολομβία βοήθησε την ομάδα του να τερματίσει στη 2η θέση και την επόμενη χρονιά "έκανε όργια", πετυχαίνοντας 33 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις!
Το 1986 η Ρίβερ Πλέϊτ κινήθηκε αστραπιαία και εξασφάλισε την υπογραφή του Φούνες και αυτός αντέμειψε την επιλογή των συμπατριωτών του με την κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες και του Κόπα Ιντερκοντινεντάλ. Στο Κόπα Λιμπερταδόρες μάλιστα, σκόραρε και στα δύο παιχνίδια : Τόσο στη νίκη με 2-1 στην Κολομβία επί της Αμέρικα Κάλι, όσο και στη ρεβάνς του Μπουένος Άϊρες (1-0). Όπως και στην περίπτωση του Ντιέγκο Αγκίρε, ο Κοσκωτάς έστειλε τους παρατρεχάμενους κλπ κλπ αλλά αυτή τη φορά, όντως είχαν πετύχει διάνα. Ακόμα και η εύπορη Ρίβερ Πλέϊτ δε μπορεί να αντισταθεί στην προσφορά του Κοσκωτά και ο 25χρονος Φούνες παίρνει το αεροπλάνο για να πατήσει για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Αποθέωση στο αεροδρόμιο και υποσχέσεις για πολλά γκολ απ'το Φούνες.
Ο Φούνες ανοίγει το λογαριασμό του στις 24/01/1988 στο 2-2 με τη Λάρισα στο ΟΑΚΑ (έκανε το 2-1 στο 54') και τον έκλεισε ένα χρόνο αργότερα, στις 22/01/1989 με τον Απόλλωνα Αθηνών (έκανε το 2-0 στο 75΄). Η κόντρα του με τον Γιάτσεκ Γκμοχ για τον τρόπο που του συμπεριφερόταν αλλά και για τις απάνθρωπες τακτικές προπόνησης τον είχε φτάσει στα όρια, ενώ και όσα είχαν προηγηθεί με το σκάνδαλο Κοσκωτά και την διοικητική ανισορροπία, έκαναν τον Αργεντινό να θέλει να φύγει απ'τον Ολυμπιακό. Ο κόσμος τον αποθέωσε στον αγώνα με τον Απόλλωνα Αθηνών και ο Φούνες συγκινημένος τον χαιρετούσε για τελευταία - κυριολεκτικά - φορά...
Επόμενος σταθμός του Φούνες η Γαλλία. Εκεί περίμενε καρτερικά να λυθεί το πρόβλημα με τη "μπλε κάρτα" του, καθώς ο Ολυμπιακός τον θεωρούσε λιποτάκτη και δε τον άφηνε ελεύθερο, αξιώνοντας κάποιο ποσό απ'την επικείμενη μεταγραφή. Τελικά τα προβλήματα λύθηκαν, ο Φούνες έμεινε ελεύθερος και υπέγραψε στη Γαλλική Νανσί για ένα εξάμηνο. Το ερχόμενο καλοκαίρι διαπραγματευόταν συμβόλαιο με την Νις και ενώ όλα είχαν ρυθμιστεί, ήρθαν οι ιατρικές εξετάσεις να γκρεμίσουν τον κόσμο γύρω του : Ο Φούνες, αυτό το τέρας φυσικής δύναμης, ο "βούβαλος του Σαν Λουΐς", είχε σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά του. Τόσο σοβαρό μάλιστα, που η ζωή του απειλούταν ανά πάσα στιγμή, αν συνέχιζε να αγωνίζεται. Στη Νις έμεινε μόνο λίγες εβδομάδες, πριν αναγκαστεί να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Γυρίζοντας στην Αργεντινή, αναζήτησε την τύχη του σε κάποια ομάδα της χώρας του. Αμέσως η Μπόκα Τζούνιορς ανταποκρίθηκε και του προσέφερε συμβόλαιο, το οποίο όμως ακύρωσε άμεσα μόλις βγήκαν οι ιατρικές εξετάσεις. Η Βελέζ Σάρσφιλντ, ασχέτως αν υπήρχε ή όχι πρόβλημα, έδωσε την ευκαιρία στον Φούνες να αγωνιστεί, όπερ και εγένετο. Το πρόβλημα του όμως τον είχε καταρρακώσει κυρίως ψυχικά και ποτέ δε θα ήταν πια ο ίδιος. Εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο το 1990, καθώς ήταν αδύνατον να συνεχίσει να αγωνίζεται.
Πρόλαβε να κάνει και 4 συμμετοχές με την εθνική Αργεντινής, ενώ οι Κολομβιανοί της Μιλιονάριος τον θεωρούν εως ένα απ'τους μύθους της ομάδας, ενώ και οι οπαδοί της Ρίβερ Πλέϊτ τον έχουν μέσα στα ινδάλματα τους χάρη στο γκολ που πέτυχε στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες. Παραθέτουμε τα 14 γκολ του αξέχαστου Χουάν με τη φανέλα του Ολυμπιακού :

24/01/1988 (Πρωτάθλημα, 16η Αγωνιστική) - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΛΑΡΙΣΑ 2-2 (54ο λεπτό, 2-1)
10/02/1988 (Κύπελλο, Φάση "16") - ΑΕΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-3 (76ο λεπτό, 1-3)
14/02/1988 (Πρωτάθλημα, 19η Αγωνιστική) - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΒΕΡΟΙΑ 2-0 (88ο λεπτό, 2-0)
13/03/1988 (Πρωτάθλημα, 23η Αγωνιστική) - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΕΘΝΙΚΟΣ 4-1 (22ο λεπτό 1-0, 26ο λεπτό 2-0)
27/03/1988 (Πρωτάθλημα, 25η Αγωνιστική) - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΟΚ 2-1 (15ο λεπτό, 1-0)
30/03/1988 (Κύπελλο, Ημιτελικός) - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΟΦΗ 3-0 (4ο λεπτό 1-0, 41ο λεπτό 2-0)
24/04/1988 (Πρωτάθλημα, 28η Αγωνιστική) - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΡΗΣ 2-1 (56ο λεπτό, 1-0)
08/05/1988 (Κύπελλο, ΤΕΛΙΚΟΣ) - ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2-2 (57ο λεπτό 1-1, 96ο λεπτό 1-2)
28/08/1988 (Κύπελλο, Προκριματική Φάση Α' Γύρος) - ΚΑΒΑΛΑ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2 (55ο λεπτό, 1-1)
04/09/1988 (Κύπελλο, Προκριματική Φάση "64") - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - SKODA ΞΑΝΘΗ 3-1 (48ο λεπτό, 2-1)
22/01/1989 (Πρωτάθλημα, 16η Αγωνιστική) - ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΘΗΝΩΝ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-2 (75ο λεπτό, 0-2)

Το απόλυτο highlight της καριέρας του στον Ολυμπιακό σημειώθηκε στον αγώνα κυπέλλου με την ΑΕΚ της 10/02/1988 (1-3) στη Ν.Φιλαδέλφεια. Ο Φούνες διεκδικεί με το Μανωλά ένα διώξιμο προς την περιοχή της ΑΕΚ. Ο Φούνες φεύγει αρκετά πίσω απ'τη σέντρα, κερδίζει στο σπριντ το Μανωλά, ο οποίος τον αρπάζει απ'τη φανέλα και τον τραβάει. Ο "βούβαλος" δε καταλαβαίνει τίποτα όμως και συνεχίζει να τρέχει, σέρνοντας κυριολεκτικά το Μανωλά από πίσω του! Λίγο αργότερα, στο 76ο λεπτό του αγώνα, πετύχαινε ο ίδιος το 3ο γκολ του Ολυμπιακού και γονάτιζε μπροστά στην "21".
Ο Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες πέθανε σε ηλικία 29 μόλις ετών, στις 12/01/1992 από ανακοπή καρδιάς. Εις μνήμην του, το στάδιο του Σαν Λουΐς μετονομάστηκε από Estadio de San Luis σε Estadio Juan Gilberto Funes. Αντίο Χουάν, θα σε θυμόμαστε για πάντα...


************

Juan Gilberto Funes (March 8, 1963-January 11, 1992), nicknamed "El Búfalo" (The Buffalo) was an Argentinian football player. He was born in the province of San Luis, Argentina. Known for his physical type of play, he was the terror of any defensive player he ever faced.
He was a vital part of the 1986 River Plate team that won the Copa Libertadores for the first time, in which he score a goal in the first match in Colombia, which River won by the score of 2-1 and at home in Buenos Aires, for the 1-0 victory against America de Cali[1]. Ironically, this wasn't the first time Colombian teams and fans saw his moves: in the glory days of the Colombian league in the 1980s, Funes played for Millonarios -the team with the most championships in Colombia-, where he simply "schooled" other forwards with his opportunistic technique and his attitude.
He first played football for local club Huracan, then Estudiantes de La Plata, Sarmiento de Junin, Jorge Newbery and Gimnasia y Esgrima de Mendoza, and then for Millonarios Bogotá in 1984. In that year, his team became runner-up of Colombia, and the following year he achieved a record of 33 goals in a single season.
After Colombia, he moved to Greece and played for Olympiacos. With the Piraeus club Funes scored some very important goals (2 goals in the 1988 Greek Cup semifinal against OFI FC, etc.).
After Olympiacos, he went to France and played for AS Nancy and Nantes, but because of health problem he stopped his career in Europe.
He returned to his homeland for second time, but sadly he was rejected by Boca Juniors due to his illness. But this did not end his professional career, he joined Velez Sarsfield. However, his health forced him to retire shortly afterwards. He died of a heart attack on January 12, 1992 and a few years later until today the Estadio de San Luis carries his name.
He is considered today one of the great legends of the Millonarios of Bogotá where is one of their greatest idols and the River Plate fans remember his goals in the Copa Libertadores Final.
During his career, Funes was capped 4 times by the Argentina National Team.

****************

Se inició en Huracán de San Luis en su ciudad natal, paso luego por Sarmiento de Junín, Jorge Newbery y Gimnasia y Esgrima de Mendoza.
A mediados de 1984 es transferido al Millonarios de Bogotá, año en que fue Subcampeón del Fútbol Profesional Colombiano y marcó los goles 2.999 y 3.000 en la Historia del Club, quedando en los registros historicos de la institución, donde empezaron a conocerlo como el "Bufalo de San Luis".
Al año siguiente solo marco 1 gol en el Torneo Apertura y 2 en la Copa Libertadores de 1985, pero se destapó increíblemente en la segunda parte del año. Anotó 15 goles en el Torneo Finalización y 17 en el Octogonal Final (en solo 14 fechas), siendo el maximo anotador en finales del Fútbol Profesional Colombiano en la historia y consiguiendo el record de 32 goles en un solo semestre, toda una marca para el fútbol de Colombia. A pesar de toda la ventaja que dio anotando solo 1 gol en el primer semestre, con los 32 que anoto en el segundo, logro terminar como segundo de la tabla de goleadores del Campeonato de 1985, quedando a un gol de obtener el Botin de Oro como máximo goleador, consiguiendo el Botin de Plata. En total en Millonarios marco 55 goles.
De ahí fue vendido en el segundo semestre de 1986 a su país al River Plate de Buenos Aires donde consiguió una Copa Libertadores venciendo al América de Cali y la Copa Intercontinental, luego de vencer al equipo rumano Steaua Bucarest en Tokio.
Fue llamado a la Selección de fútbol de Argentina para la Copa América de 1987 y los amistosos previos a la Campeonato Mundial de Italia 1990, aunque no fue convocado para este ultimo.
Pasó por el Olympiakos de Grecia en 1987 y 1988. En Francia en 1988 y 1989 milito en el Nantes y Niza donde le descubieron un problema cardíaco que le impidió seguir su carrera en Europa. Volvió a su tierra por segunda vez, donde se anuncio su vinculación a Boca Juniors, pero debio ser descartado debido a su enfermedad. Pero esto no le impidió seguir su carrera como profesional en Vélez Sársfield, aunque posteriormente debio retirarse definitivamente.
Murió en 1992 y es considerado hoy una de las mayores leyendas del Millonarios de Bogotá donde es uno de sus más grandes ídolos y siempre recordado en River Plate por ser artífice de haber conseguido la esquiva Copa Libertadores que el equipo de Nuñez buscó durante 26 años y haber marcado 2 goles en las finales contra América de Cali.
Héctor Veira, técnico de Funes en River Plate lo definió así:
"Era un contragolpeador feroz. Cuando arrancaba en velocidad se hacía prácticamente incontenible. Y si se le daba un cachito en el área, te mataba".


****************

Συζήτηση με τον γιό του Φούνες στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΛΑΝΗΤΗ:
http://www.redplanet.gr/html/ent/492/ent.249492.asp.