ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Πρώτα μαζεύτηκαν οι προφήτες και οι ξερόλες – αυτοί που αυγουστιάτικα δίκαζαν τον Κόκκαλη με την κατηγορία ότι έχει καταντήσει εκεί που έχει καταντήσει τον Ολυμπιακό. Επ’ εσχάτων μαζεύτηκαν και οι γραφικοί: αυτοί που διατείνονται (κάθε χρόνο ακούραστα) ότι ο Ολυμπιακός κερδίζει τα αλλεπάλληλα πρωταθλήματα και όλους τους τίτλους του εν γένει με έξωθεν βοήθειες και αβάντες. Τελευταίοι εσιώπησαν και οι φωνασκούντες αντίπαλοί μας: είναι τόσο μεγάλη η απόσταση που μας χωρίζει, που –μεταφορικώς– ελάλησαν! Και είπαν ότι οι ποδοσφαιριστές τους είναι πριμαντόνες και μπαλαρίνες! Ως λάτρης της όπερας και του μπαλέτου τους διαβεβαιώ περί του αντιθέτου! Οι παίκτες του Θρύλου είναι στην πραγματικότητα «πριμαντόνες» και «μπαλαρίνες». Οι δικοί τους, όταν τραγουδούν, γκαρίζουν, και όταν χορεύουν, σέρνονται. Αυτά για την αποκατάσταση της αληθείας.
Ο Θρύλος είναι μέσα σε όλους τους στόχους του. Στο μεν εσωτερικό απειλεί να συντρίψει δικά του ρεκόρ απλησίαστα και από τον πιο τολμηρό νου, στο δε εξωτερικό έχει ήδη κάνει δύο εντυπωσιακές εμφανίσεις και φιλοδοξεί να τις διπλασιάσει.
Εκείνο, όμως, που τρομάζει πιο πολύ τους εδώ αντιπάλους μας είναι το ενδεχόμενο –που όσο περνούν τα χρόνια τείνει να γίνει απτή πραγματικότητα– πρώτα να ισοφαρίσει και έπειτα να σπάσει ο Θρύλος το δικό του γκραν σερί των επτά πρωταθλημάτων. Βλέπουν ότι στο λιμάνι μαζεύονται παικταράδες, ενώ στην υπόλοιπη επικράτεια παρατηρείται λειψανδρία, και τρελαίνονται. Από τον ερχόμενο Ιούνιο θα αφηνιάσουν πάλι. Θα αρχίσουν τις προφητείες, τις εμβριθείς αναλύσεις και τις κάθε είδους απίθανες συγκρίσεις. Και βεβαίως τις φωτογραφίσεις σε κότερα και πλεούμενα… – λες και δεν έχουν σπίτι!
Ας πούμε, όμως, και κάτι πιο πεζό, αλλά και χρήσιμο. Το ματς με τον Άρη έχει συμβολική σημασία, η δε νίκη είναι αναγκαία τόσο εν όψει του αγώνα με την Σαιντ Ετιέν όσο και εν όψει του αγώνα της 1ης Μαρτίου με τον ΠΑΟ. Μια άνετη νίκη επί των Θεσσαλονικέων αφενός δημιουργεί το καλύτερο δυνατό κλίμα για να αντιμετωπισθούν οι Γάλλοι χωρίς (τις γνωστές ενδοολυμπιακές και τις ύπουλες αντιολυμπιακές) μουρμούρες, και αφετέρου αποτελεί τον αναγκαίο κρίκο των συνεχόμενων νικών μέσα στο κάστρο μας, οπότε και θα μέλλει να αποδείξουμε στους αιωνίους αντιπάλους μας ότι στου Καραϊσκάκη ο Θρύλος «δεν παίζει»! Εκεί ο Θρύλος πατάει τους αντιπάλους του ή, όπως θα έλεγε και ο μέγας αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης (ευλογημένο το όνομά του), «τους χαλάει»!


Η Μισέλ Ροδρίγες είναι -φυσικά- δικιά μας!