ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΤΖΟΛΕ ΓΙΓΑΝΤΑ! ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΜΕΓΑΛΕ ΑΡΧΗΓΕ!
Μπήκες μέσα στο δεύτερο ημίχρονο και ΔΙΔΑΞΕΣ για τελευταία (φευ...) φορά την τέχνη του αρχηγού. Φεύγεις με άλλον έναν τίτλο. Μένει για πάντα το παράδειγμά σου. Όπως λέμε για τον Ολυμπιακό των Ανδριανόπουλων, του Βάζου, του Μουράτη, του Σιδέρη, του Αναστόπουλου... θα λέμε και για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΟΥ ΤΖΩΡΤΖΕΒΙΤΣ.
16 σχόλια:
Δεν κοιμάται κανείς απόψε. Θρύλε μας τρέλανες εντελώς!!!
@ Βαγγέλης: ΖΗΤΩ Ο ΘΡΥΛΟΣ!
Δεν θα σου φανει παράξενο που δακρυσα βλέποντας τον Τζόλε, μπροστά μας στον γυρο του θριάμβου Φευγει, αλλά φεύγει με άλλο ενα Κυπελλο, άλλο ενα νταμπλ, και αρχηγός Παντοτεινός
Α, και ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!
@ Θεόδωρος Α. Πέππας: Και ποιός δεν δάκρυσε, Θόδωρε! Μέγας αρχηγός. Νέος Ρωσσίδης.
Και γω συγκινηθηκα απιστευτα οταν περνουσε μπροστα μου ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΤΡΑΝΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΠΡΕΝΤΡΑΓΚ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ... Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΤΙΤΛΩΝ...
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ 12 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ, 5 ΚΥΠΕΛΛΑ ΚΑΙ 5 ΝΤΑΜΠΛ.
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΡΧΗΓΕ ΜΟΥ.
ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΛΑ ΜΕ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΥΠΕΛΛΟ... ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ 17 ΚΟΥΠΕΣ...
Πως να ξεπληρώσεις τέτοιες χαρές; Γιώργο, καλού κακού ας μας συστήσει ο σύγγαυρος Θεόδωρος και κάποιον καρδιολόγο...
ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;
ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ Ο ΤΖΟΛΕ.
Αν είχε βάλει και το πέναλτυ θα μιλάγαμε για το ιδανικό τελείωμα. Δεν πειράζει όμως, διότι το τελείωσε ένας άλλος πανάξιος αρχηγός, ο Νικοπολίδης. Με πειραιώτικη μαγκιά και παντελόνια, με λεβεντιά και αυτοπεποίθηση....
Αλήθεια, θυμάστε πως ήταν ο Νικοπολίδης όταν έπαιζε στον βάζελο; Πότε θα πειστεί ο κόσμος ότι οι παίκτες στον Ολυμπιακό δεν μεταμορφώνονται τυχαία; Πότε;;;
Θάνος Πέππας: Φεύγει με... υπερκούπωση!
@ Χρίστος Ψιτ: Θα σου πω εγώ! Τον ξάδερφο του Θόδωρου, τον Χριστόφορο Ολύμπιο, κάτοικο Σταδίου Καραϊσκάκη παιδιόθεν!
@ Νίκος Μαυρωνάς: Διασπείρεις συνειδητά τον τρόμο. Σε καταγγέλλω!
@ Hades: Ο τερματοφύλακας του Θρύλου Αντώνης Νικοπολίδης δεν έπαιξε ποτέ στον ΠΑΟ. Ήταν άλλος, που του έμοιαζε και είχε το ίδιο ονοματεπώνυμο. Απλή σύμπτωση.
Αντωνη, Ψυχάρα, Ολυμπιακάρα!
Μμμμ... αν και καταλαβαίνω τι εννοείς, φίλε Γιώργο, θα διαφωνήσω. Οι εμφανίσεις του Αντώνη έχουν ακόμη μεγαλύτερη αξία ακριβώς επειδή έπαιζε στον βάζελο. Ακριβώς επειδή θυμόμαστε όλοι πως ήταν τότε και πως είναι τώρα. Όπου σημειωτέον, εμείς δεν το κλέψαμε όπως εκ συνηθείου κάνουν άλλοι μπας και κάνουν ομάδα.
Τον είχαν, τον απέρριψαν και τον αγκαλιάσαμε όπως του άξιζε.
Μπορεί να έχουμε κι εμείς τα κωλύματά μας ενίοτε, αλλά κομπλεξάρες δεν είμαστε.
Είδα το μάτς μαζί με άλλα 300 ακόμα αδέλφια σε ελληνικη καφετέρεια στο Βερολίνο.
Η επι 5 ώρες ορθοστασία, η εξέλιξη του μάτς, η προσμονή,η κουραση, τα νεύρα, η πικρα της Παρασκευής, η παρανοϊκή σκέψη οτι κάποιο αρρωστημένο μυαλό μπορει σκηνοθέτησε ενα σαββατοκύριακο βγαλμένο απο τους χειροτερους γαύρικους εφιάλτες. Ολα αυτα πολλαπλασιασμένα από την απόσταση που χωρίζει το ΟΑΚΑ με το Βερολίνο, πολλαπλασιασμένα απο την ηλεκτρισμένη ψυχολογικη κατάσταση αλλων 300 ατόμων που ζούνε τις ίδιες καταστάστεις με εσένα, με οδήγησαν σε ενα νευρικό γέλιο και δάκρυα οταν ο Αντωνης έβαλε το τελευταιο πέναλτι.
ΟΛη η πίκρα του ημιτελικού, η αγωνια και η προσμονη εβδομάδων για αυτο το ταξίδι, η καζουρα απο τους βάζελους...ολα ήταν ένα καζανι που έβραζε και έσκασε με ενα λυτρωτικο τρόπο με την κατάκτηση του κυπέλλου. Οταν δε ο Τζολε σήκωσε εμφανεστατα συγκινημενος το κύπελλο, ένιωσα σαν να άδειασα απο συναισθήματα.... Ηθέλα να πανηγυρισω αλλά δεν υπήρχε ουτε φωνη να βγεί ουτε ικμάδα δύναμης σηκωθώ από την καρέκλα μου....
Τέτοιο ποταμό συναισθημάτων , μόνο ο Θρύλος ξέρει να προσφέρει... Ήταν σαν να πεθάνα και να αναστήθηκα μονομιάς...γιατι ο Ολυμπιακος είναι η ζωή η ίδια
Δημοσίευση σχολίου