ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ

Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΤΑΣΟ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ ΚΑΙ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ


ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά
Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά
και γλυκιά απαντοχή
αχ, το σπιτάκι μας,
κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός
Μα όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι
ξεφαντώναν τα παιδιά
αχ, το σπιτάκι μας,
κι αυτό είχε καρδιά

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί


**************************



Σύνορα Πειραιώς και Δραπετσώνας



Το φουγάρο από το παλιό κτίριο της ΔΕΗ



Ουζερί στη Δραπετσώνα



Παράθυρο στη Δραπετσώνα



Καλώδια στη Δραπετσώνα



ΑΓΕΤ



Τα εργοστάσια χημικών προϊόντων και λιπασμάτων



Η Δραπετσώνα στα προκατοχικά χρόνια



Η Δραπετσώνα γίνεται το 1951 δήμος - ιδού και το σκουπιδιάρικο



Παλιά Δραπετσώνα



Η Δραπετσώνα στα 1930



Παλιά Δραπετσώνα



Στη Δραπετσώνα