ΣΑΚΟΣ ΑΠΟΡΗΜΑΤΩΝ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ

ΣΑΚΟΣ ΑΠΟΡΗΜΑΤΩΝ

Γιατί δεν έχει ο χρόνος διαφυγές;
Τί γήπεδο για κάφρους είναι αυτό που όλοι φρακάρουνε
Σε μια πορτούλα προς το μέλλον; Η έξοδος
Κατάσπαρτη απ’ τα πτώματα των ποδοπατημένων. Θύρα Εφτά.
Εικάζεται πως το παιχνίδι παίζεται στις πύλες – τα υπόλοιπα
Είναι μονάχα πρόσχημα
Μια προκαταβολή της μάχης. (Τί ανάλογο
Με τους μοιραίους εκδρομείς
Στις εκατόμβες του γουήκ εντ;). Ας επανέλθουμε.
Το σώμα σπούδασε ποτέ του αθανασία;
Ηχώ τα όχι που επιστρέφουνε. Χοντρό
Της φρίκης παίγνιο
Σα να πετάς γατιά σε κλούβα λεόντων. Γιατί επιτρέπουνε
Τέτοια θεάματα σε βλέμματα παιδιών; (Αλλά το νείκος
Μήπως κι αυτό δεν είναι παίγνιο
Για νήπιο πνεύμα;). Και το αναγκαίο της κίνησης;
Ει διήρηται το εόν, κινείται,
Μας λέει ο Μέλισσος. Κινούμενο δε ούκ αν είη.
Δεν το κατάλαβα καλά. Εγώ στο θάνατο
Δεν πάω διαιρεμένος; Στην έξοδο και στο κλουβί
διαιρεμένος - ή μην απόλλυται
Ο κόσμος μετ’ εμού; Λέτε να γίνει καμιά πλάκα
Και απερχόμενος
Να πάρω κι όση αιωνιότητα απομένει;

Ιδού το απόρημα.

Από το βιβλίο: Αντώνης Φωστιέρης, «Ποίηση, 1970-2005», Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2008, σελ. 236.