ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ή ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΟΜΟΛΟ

JORGE INIESTA

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΟΜΟΛΟ

Ο δον Χοσέ Σαφρίδο, gentilhombre βέρος

ισπανοκρής – σαν τον Ελ Γκρέκο (μη γαμήσω!)

απ’ των Φαιάκων κίνησε την όλβια νήσο

και στη Σταμπούλ ευρέθηκε εντελώς ακαίρως.

Την τουρκική αγνοούσε – και αγνοεί εισέτι·

κι απ’ τη μηχανική μετάφραση γκουγκλάρει

τί θέλει στον Χασάν να πεί που ’ν’ παλληκάρι

(μη χέσω!) και τον έχει για πιστό υπηρέτη.

Και τον Χοσέ ο Χασάν καθοδηγεί τον δούλο

που τον ονόμασε Γιουσούφ, και γιουσουφάκι

στο δώμα του τον έκλεισε με σαρικάκι

στην κεφαλή και του σβουράει τα βαφανκούλο

και τα σιχτίρια, κάθε που από τις ζοχάδες

εντός του συννεφιάζει επιζητών τη gloria

που (transit) δεν του στέκει. Και ο Γιουσούφ τα ζόρια

τ’ αφεντικού του γράφει σε σεντονιάδες

(τί τύχη και τί πεπρωμένο!) στον κομπιούτερ

και τ’ αποστέλλει στους all users της Κερκύρας

θαρρώντας πως τις βουρδουλιές που τρώει της μοίρας

έτσι απαλαίνει. Γι’ άλογό του έχει ένα σκούτερ

(ιππότης γαρ ανανογιέται): δον Κιχώτης

μοντέρνος, αφελής· σαν κείνονε απ’ τη Μάντσα

και τούτος όνειρα λεπτά, καθώς φαγιάντσα,

συνθέτει, πλην δεν τον κατανοεί η ανθρωπότης.

«Γιουσούφ, Γιουσούφ!» ωρύεται ο Χασάν ο γίγας,

κι ο δον Χοσέ (: το γιουσουφάκι) δώσ’ του τρέχει

και με μανία ιερή που τόνε διακατέχει

τον κόσμο χέζει τόσο, όσο και ο κώλος μύγας.

Μυγιάζεται, ξιππιέται, ζει μες στη θολούρα

κι έχει ανεμόμυλους (molinos virtuales)

να κατακτήσει. Μα έρχονται βροχή οι ροχάλες

και τόνε λούζουν, διότι η μαζική κουλτούρα,

που σεντονιάζει, μπαγιάτεψε και δεν πωλείται

πια όχι στους Κορφούς, μα ούτε στα μεμέτια,

γι’ αυτό και ο κυρ-Χασάν τον βάζει μερεμέτια

να κάνει σε λεκάνες – και ικανοποιείται.

Μπιντέδες, καμπινέδες ο Γιουσούφ θα τρέξει

να καθαρίσει του αφεντός του με τη γλώσσα·

μα κι αν απ’ τα λογισμικά γνωρίζει τόσα,

δεν έχει ακόμα μάθει τουρκικά ούτε λέξη.

Γι’ αυτό και καταρτίζει σώματα κειμένων

για τον Χοσέ ο Χασάν, μπας και τόνε ξεστραβώσει,

για να μην είν’ μες στη θολούρα του την τόση

το πιο γελοίο εκ των γελοίων υποκειμένων.

Διότι, αν στο Παλαμήδι πήζει ο γιός του Μάζη

(μοιραίος κατά Βάρναλην), ουδόλως πρέπει

το γιουσουφάκι του Χασάν σταμπούλτια έπη

να εμπνεύσει, πού ούτε ο νους του Θερβαντές δεν βάζει.

Μετάφραση: Λευτέρης Καρυωτακάκις.