21.2.07

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΙΒΑΛΝΤΟ




Κανονικά δεν χρειαζόταν να μιλήσει δημοσίως ο Ριβάλντο για το πόσο ιδιαίτερα αγαπάει τον Ολυμπιακό, για να το μάθουμε. Όλοι οι Ολυμπιακοί το γνωρίζουμε ήδη από τις πρώτες ημέρες του στην ομάδα μας. Από τότε που οι διάφοροι «αντικειμενικοί» και «εξυπνάκηδες» μιλούσαν για επικόλληση των τελευταίων του ενσήμων. Η επίσημη διαβεβαίωση εκ μέρους του Ριβάλντο απλώς τρανεύει αυτή τη γνώση μας και μας κάνει ακόμα πιο υπερήφανους, που η μεγάλη αυτή ποδοσφαιρική προσωπικότητα φοράει και τιμά την ερυθρόλευκη φανέλα.
Ο Ολυμπιακός είχε την τεράστια τύχη να τον υπηρετήσουν μεγάλοι αστέρες του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου, που ήσαν συνάμα και ολοκληρωμένες ανθρώπινες προσωπικότητες (λ.χ. Προτάσωφ, Καρεμπέ, Ριβάλντο). Οι άνθρωποι αυτοί διέθεσαν χάριν του ΟΣΦΠ μαζί με το αναμφισβήτητο ταλέντο τους και τη διάνοιά τους.
Η μεγαλύτερη διάνοια, ωστόσο, που ήρθε στην Ελλάδα είναι το δίχως άλλο ο Ριβάλντο. Ένας πλήρης αθλητής, με γκάμα τίτλων και διακρίσεων (ατομικών και συλλογικών), που ελάχιστοι μπορούν να σεμνύνονται ότι έχουν. Ήρθε ο Ρίμπο και ξεδίπλωσε, πάντως, τη διάνοιά του στα γήπεδα της πατρίδας μας, όχι μόνο διότι έτσι αισθανόταν αφ΄ εαυτού, αλλά και διότι συναισθάνθηκε πραγματικά για ποια ομάδα παίζει. Ο Ρίμπο αγάπησε τον Ολυμπιακό ως αθλητικό σωματείο και τον κόσμο του Ολυμπιακού ως αθλητικό κοινό, που είναι σε θέση να φτερώσει των ποδοσφαιριστών τα ποδάρια. Μα πάνω απ’ όλα αγάπησε -ακριβώς γιατί είναι σε θέση να το κάνει- τη διαλεκτική ενότητα που ορίζεται από το σύγκραμα αθλητικού συλλόγου και φίλαθλου κοινού.
Παλιότερα είχε δηλώσει -και διάφοροι τυχάρπαστοι αστειολόγοι των Μ.Μ.Ε. τον κορόιδεψαν– ότι ο Ολυμπιακός του γεννάει βαθύτερα συναισθήματα εν σχέσει προς τη Μπαρτσελόνα – την «εθνική», σημειωτέον, ομάδα της Καταλωνίας που είναι κάτι παραπάνω από αθλητικό σωματείο. Μια μεγάλη και αυτάρκης προσωπικότητα, όπως ο Ριβάλντο, όταν λέει κάτι το εννοεί. Και όταν πράττει κάτι, επίσης το εννοεί.
Δεν πρόκειται για επίπλαστη σεμνότητα. Αυτά είναι για τους δευτερότριτους που, ενώ πουλάνε μετριοφροσύνη, ξημεροβραδιάζονται μπροστά στα καθρεφτάκια τους και αυτοθαυμάζονται. Την ίδια ώρα ο Ρίμπο προπονείται. Μετά δε την προπόνηση παίρνει από το χέρι τον Καστίγιο, τον Μπόρχα, τον Παππά, τον Μενδρινό, τον Φακίνο και τους διδάσκει τα μυστικά της υπέρτατης τέχνης, της οποίας ο ίδιος είναι μέγας μαΐστορας και πρωθιερέας.
Ο Ριβάλντο μιλώντας με αγάπη για τον Ολυμπιακό αισθάνεται ως τον μυχό του είναι του ότι τιμά την ομάδα μας αλλά και τον εαυτό του, ακριβώς γιατί έχει ταυτιστεί αξεχώριστα με την ομάδα μας. Μακάρι να μείνει για πάντα στον Θρύλο. Εννοώ, και όταν θα κρεμάσει τα ανεκτίμητης αξίας αθλητικά του παπούτσια και παραδώσει στον διάδοχό του τη φανέλα με το νούμερο 10.

6 σχόλια:

Nemertes είπε...

Άκουσα στο ραφιόφωνο πρόσφατα ένα θέμα περί μεγάλων ποδοσφαιριστών. Αρκετοί λέει ποδοσφαριστές μεγάλων ομάδων που θα είναι ελεύθεροι το καλοκαίρι, ή θέλουν μεταγραφή, έχουν ήδη στείλει τα χαρτιά της διαθεσιμότητας τους στον Ολυμπιακό.
Όταν ο ρεπόρτερ ρώτησε γιατί δεν τα έχουν στείλει και σε άλλες ελληνικές ομάδες, πήρε την απάντηση "Γιατί ο Ολυμπιακός είναι η μόνη ομάδα που μπορεί να κάνει κάτι σοβαρό στην Ευρώπη!"

Άντε να δούμε πότε θα δούνε πρωτάθλημα οι αλλόθρησκοι. 2009 και βλέπουμε...

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Αγαπητή μου γαυροφίλη, δεν έχω (όπως άλλωστε και εσύ!) καμμία αγωνία να δω πότε θα δούν πρωτάθλημα οι αλλόθρησκοι! Θέλω να πεθάνω σε βαθύτατο γήρας (σχεδόν βιβλικός Μαθουσάλας) και μέχρι τότε (αλλά και πιό ύστερα!...) να μην υν πρωτάθλημα οι αλλόθρησκοι. Όπως πολύ καλά αντιλαμβάνεσαι, δεν με ενδιαφέρει καθόλου να έχει "ενδιαφέρον" (... για τους άλλους!...) το πρωτάθλημα Ελλάδος. Θέλω και διακαώς επιθυμώ να έχει ενδιαφέρον μόνο για μένα και για όλους τους γαύρους. Δεν είμαι αντικειμενικός. Ευτυχώς είμαι υποκειμενικός και περηφανεύομαι γι' αυτό.

τουκιθεμπλομ είπε...

Όταν ήρθε ο Ριβάλντο (στα 32 του) στον Ολυμπιακό κάτι συνάδελφοι με κοροϊδεύαν. Πόσων το χαμόγελο πάγωσε! Ο Ρίμπο είναι μέγας. Στην Βαρκελώνη οι Καταλανοί δεν τον αγάπησαν κι ας κράτησε ψηλά την ομάδα τους.
Μετά τη Μίλαν έπρεπε να είχε έρθει στον Ολυμπιακό. Το πρωτάθλημα του 2004 δε θα είχε χαθεί.

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Αγαπητέ ΤΟΥΚΙΘΕΜΠΛΟΜ, έχεις δίκιο. Το Πρωτάθλημα του 2004, όμως, χάθηκε, όπως χάθηκε, απλούστατα διότι "έπρεπε" να χαθεί. Κατόπιν, βέβαια, είναι εύκολο να βγαίνει ο οποιοσδήποτε κύριος Δούρος και να μας ζητάει συγγνώμη... Να τήν κάνουμε, δηλαδή, τί τη συγγνώμη του;... Θυμάμαι, όμως, και κάτι πράσινα παιδάκια στην ΤιΒί σαν τον Γκόντζο και τον Κοντό να χλευάζουν τον Ρίμπο και να επαινούν με χίλα εύγε τον διορατικό εκείνον ποδοσφαιράνθρωπο, κ. Αργύρη Μήτσου, που 'χε "λαλήσει" (όντως!) και είχε πει ότι ο Έκι κάνει για δύο Ριβάλντο. Και τους άκουγε το πράσινο ακροατήριο και συμφωνούσε (... με επιχειρήματα, μάλιστα). Miserabile visu atque auditu, που λένε και οι μορφωμένοι...

τουκιθεμπλομ είπε...

Τώρα το θυμήθηκα αυτό το τραγικό σχόλιο του Μήτσου... αν θυμάμαι κάτι είχει πει και κάποιος βαρήκοος Θεσσαλός υπουργός βαζελικών φρονημάτων... Θα έπρεπε να μαζέψομε τις δηλώσεις τους σε ένα κοτσανολόγιο με πράσινες σελίδες.

ΥΓ: Ίσως η απώλεια του τίτλου το 2004 να ενίσχυσε τα πρωταθλητικά αντανακλαστικά της ομάδας. Μπορούμε να το δούμε και σαν μία ευχάριστη παρένθεση.

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Όπερ σημαίνει, ΤΟΥΚΙΘΕΜΠΛΟΜ, ότι κάθε 7 δικά μας πρωταθλήματα θα πρέπει να προβλέψουμε κι ένα δούρειο για όλους τους άλλους (Όποιος προλάβει!).