Το να ηττηθείς ως Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό δεν είναι ντροπή. Μπορεί να φέρνει στενοχώρια, αλλά ντροπή δεν είναι. Προϋποτίθεται ότι έχεις αγωνιστεί, έχεις δώσει το άπαν των δυνάμεών σου, αλλά έχασες. Αυτό μπορεί να συμβεί. ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ. Αν η ήττα σου οφείλεται στην ανωτερότητα του αντιπάλου σου, μπράβο στον αντίπαλο – δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να το παραδεχθούμε και να το φωνάξουμε. Αν η ήττα σου οφείλεται σε διαιτητικά λάθη, τα επικαλείσαι μόνο, όταν έχεις βγάλει αίμα στη φανέλλα και έχεις ποτίσει με τον ιδρώτα σου το χορτάρι ή το παρκέ του αγώνα. Διαφορετικά το βουλώνεις. ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να μιλάς.
Τί έγινε χτες στον αγώνα μπάσκετ, όπου ο ΠΑΟ μάς νίκησε με 79-70. Ξεκινήσαμε άθλια – ούτε ξέραμε πούπατάγμαε και πού βρισκόμασταν. Σαν τα παρλικαά κάναμε. Οι προδιαγραφές της συντριβής μας βοούσαν και συνέθλιβαν και την ακοή κουφού. Ω του θαύματος, ο ΠΑΟ παθαίνει μπλακάουτ, κι εμείς το εκμεταλλευόμαστε. 12 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα η διαφορά μας είχε φτάσει στους 14 πόντους. Εκεί οι διαιτητές έδρασαν με τον γνωστό τοις πάσι αισχρό τρόπο. Το είδαν όσοι έχουν μάτια και καταλαβαίνουν τους χοντρικούς κανόνες του μπάσκετ. Οι Πράσινοι πήραν 5 πόντους δωρεάν και μία αποβολή. Αλλά η διαφορά είχε φτάσει στους 14. Τί έγινε; Τί δεν έγινε;
Και το τί έγινε και το τί δεν έγινε είναι γνωστά. Η διαιτησία έσπρωξε μεν τον ΠΑΟ, αλλά το ματς το έχασε ο Ολυμπιακός, διότι, από τη στιγμή οπού η διαφορά πήγε στους 14 πόντους, η ομάδα μας θυμήθηκε τον άθλιο εαυτό της του πρώτου δεκαλέπτου. Πώς να νικήσεις, λοιπόν; Απλώς δίνεις την ευκαιρία στα γκρίζα κοράκια να σε αποτελειώσουν. Αλλά, δεν φταίνε τα κοράκια. ΕΣΥ φταίς, διότι ΕΣΥ τους έδωσες το πάτημα και το δικαίωμα.
Αυτά ισχύουν και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, και λιγότερο στο βόλλεϋ.
Ο γαύρος οπαδός δεν γουστάρει κλαψομουνιάσματα περί διαιτησίας. Τί γουστάρει ο γαύρος οπαδός;
Ο γαύρος οπαδός γουστάρει να έχει, φέρ’ ειπείν, απέναντί του την ΑΕΚ στον περισυνό τελικό του Κυπέλλου και με τον Κάκκο στη σύνθεσή της. Πήραμε έστω και ένα αράουτ από τον Κάκκο; ΟΧΙ! Ξεσκίσαμε την ΑΕΚ και με εννέα παίχτες; ΝΑΙ! Αυτό θέλει ο γαύρος.
Ο γαύρος οπαδός γουστάρει να έχει, πάλι, την ΑΕΚ απέναντί του στον «τελικό» του πρωταθλήματος του 2002, με τον αλήστου μνήμης Βασσάρα να οργιάζει εις βάρος μας. 4-3, το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό θέλει ο γαύρος.
Ο γαύρος οπαδός γουστάρει να έχει τον ΠΑΟ απέναντί του στον προημιτελικό του Κυπέλλου στις 16 Φεβρουαρίου 2008 με τον Κάκκο να συμπληρώνει τη δωδεκάδα του ΠΑΟ. Και να τους ρίχνει και των δώδεκα τέσσερα (4) γκολάκια. Αυτό θέλει ο γαύρος.
Στο μπάσκετ –λέμε– μας την έχουν στημένη. Το ξέρουμε, δηλαδή. Το παραδεχόμαστε. Το ομολογούμε ότι γνωρίζουμε ότι μας την έχουνε στημένη τα κοράκια. Αι, και τί κάνουμε, για να μη μας την έχουνε στημένη; ΤΙΠΟΤΑ! Τίποτα δεν κάνουμε. Απλώς μετά από κάθε εξευτελιστική ήττα κλαψομουνιαζόμαστε με τη διαιτησία. Αφού, όμως, ξέρουμε, ότι η διαιτησία «παίζει», γιατί δεν την «παίζουμε» κι εμείς με όπλα σαν και αυτά του ΠΑΟ – ή και ισχυρότερα ακόμα; Μήπως μας βολεύει να «χάνουμε» με τη διαιτησία;
Το ξαναλέω: Επικαλείσαι τη διατησία μόνο, όταν έχεις χύσει αίμα και ιδρώτα στον αγωνιστικό χώρο (Δέδες, Βουράκης, Ζλατάνος). Μόνο όταν οι δαγκωνιές σου έχουν σκάψει τάφρο στο λαρύγγι του αντίπαλου. Χτες έγινε τίποτα τέτοιο; Εγώ, πάντως, δεν είδα.
Δύο ελάχιστα πραγματάκια ακόμα – για να δείτε πού βρισκόμαστε:
Ένα: Στην αρχή του αγώνα –λέει– ο Διαμαντίδης φτύνει τον Τεόντοσιτς. Αν αυτό δεν φτάνει για να ξεσκίσει ο Τεόντοσιτς τον Διαμαντίδη με όλο του το σόι μέχρι δεκάτης τετάρτης γενεάς και τον ΠΑΟ ολοσούμπιτο, πείτε μου εσείς, σύγγαυροι, τί άλλο χρειαζόμαστε. Ο Φραγκίσκος Σούρπης, όποτε τόλμαγε να κάνει μαγκιές στο Γιώργο Σιδέρη, γινόταν παραμάζωμα του Σιδέρη – αυτό ξέρω εγώ να πω.... αυτό έμαθα ως γαύρος. Και το άλλο: Ο Τόμιτς του την είχε χώσει του Μποντιρόγκα.
Δύο: Φεύγει ο Παπαλουκάς μόνος του σε αιφνιδιασμό, η διαφορά είναι ήδη διψήφια, και αντί τα κάνει ένα κάρφωμα, που θ’ άνοιγε λαγούμι στο ΟΑΚΑ, να πέσουν μέσα όλοι οι λαγοί με τάσεις αυτοκτονικές, αυτός πάει και αφήνει γλυκούλικα τη μπάλλα στο καλάθι μην τυχόν και τσακίσει κανά μανικιούρ.
Θα τα ξαναπούμε. Και για το μπάσκετ και για το ποδόσφαιρο.
4 σχόλια:
Το πρόβλημα είναι ότι ο Τεόντοσιτς ξεκίνησε την "ιστορία" ρίχνοντας γροθιά στον Διαμαντίδη, προτού ο δεύτερος αντιδράσει με το φτύσιμο. Προφανώς εξίσου κατακριτέοι και οι δύο, αμφιβάλλω βέβαια αν θα τιμωρηθούν.
@ Ανώνυμος. Φίλε μου, αυτά δεν με νοιάζουν καθόλου. Ούτε οι κρυφομπουνιές του Τεόντοσιτς, ούτε οι ροχάλες του Διαμαντίδη. Εκείνο που με σκυλιάζει είναι που ο Ολυμπιακός νικούσε καθαρά και κατάφερε να χάσει. Καλημέρα.
Σύγγαυρε, τα έχω διαβάσει όλα όσα έχεις γράψει.
Καταννοώ και την οργή σου και τα όσα θες να πεις και να περάσεις. Γνωρίζεις τα μυαλά μου άλλωστε -δεν τα έκρυψα και ποτέ.
Εν προκειμένω όμως έχω κάποιες -όχι διαφωνίες αλλά- διαφορετικές προσεγγίσεις.
Αν σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα το τέρμα σου είναι τεχνηέντως διπλάσιο, όσο καλά κι αν παίξεις, όσο κι αν πατήσεις το λαρύγγι του αντιπάλου, το μέγεθος του τέρματος και μόνο θα σε κάνει να φας γκολ ακόμη κι από την σέντρα.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο μπάσκετ.
Ανέφερες, ας πούμε, (σε άλλο κείμενο) ότι ο Γιαννάκης θα έπρεπε να χοροπηδάει, όπως κάνει κι ο Ομπράντοβιτς. Δεν συμφωνώ: οι δύο προηγούμενες σαιζόν απέδειξαν στην πράξη ότι αν κάνει κιχ θα φάει τεχνική ποινή. Γιατί να την φάει; Ο Ομπράντοβιτς αλλάζει χρώματα κατά το δοκούν και γαμωσταυρίζει διότι ξέρει ότι κανείς δεν θα τολμήσει να του κουνηθεί. Διαμαρτυρία Γιαννάκη ίσον δωρεάν πόντοι στον αντίπαλο. Δυστυχώς αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο.
Ειδικότερα προς τον προχθεσινό Αγώνα: μπορεί να ξενίσει, αλλά σε γενικές γραμμές δεν θεωρώ ότι παίξαμε καθόλου άσχημα. Και μυαλωμένα παίξαμε, και ήρεμα. Εδώ όμως έρχεται ο παράγων του... διπλασίου τέρματος. Στις αρχές της 4ης περιόδου δεν μπορούσαμε να περάσουμε την γραμμή του τριπόντου. Έπεφτε τέτοιο ξύλο που προς στιγμήν νόμιζα ότι έβλεπα αγώνα πυγμαχίας. Και τα κοράκια ασυγκίνητα. Τι άλλο να κάνει η ρημάδα η ομάδα; Να σουτάρει συνεχώς από τη σέντρα με την ελπίδα ότι κάτι θα μπει; Το πέμπτο φάουλ του Τεόντοσιτς ιδίως (που συνέπεσε δυστυχώς με τον τραυματισμό του Παπαλουκά στο γόνατο) ήταν μόνο για κλαυσίγελω. Μιλάμε ότι αντιμετωπίζαμε ίσως την πλέον ξεφτλυλισμένη ομάδα, χάριν της οποίοας οι διάφοροι γελίοι δημοσιογραφίσκοι προ ετών εφηύραν τον όρο non call για να δικαιολογήσουν εκείνο το αλήστου μνήμης φάουλ του Διαμαντίδη στην τελευταία φάση. Τι σήμαινε non call θυμάστε; Ότι αν ο τίτλος κρίνεται στην τελευταία φάση, οι διαιτητές έχουν το δικαίωμα να πνίξουν σφύριγμα κατά του ήδη τιτλούχου. Μιλάμε για παράνοια.
Πως να ματώσεις τη φανέλα όταν δεν στο επιτρέπουν;
Δεν λέω ότι η ομάδα δεν κάνει λάθη. Όλοι κάνουν. Και ο Γιαννάκης και οι παίκτες. Όμως παρομοίως κάνουν και οι αντίπαλοι. Έχω βαρεθεί να βλέπω να λάθη των αντιπάλων να καλύπτονται τεχνηέντως και τα δικά μας να πολλαπλάσιάζονται υπό ιδίους όρους.
Πιστεύει κανείς ότι ακόμη κι αν ήθελαν οι παίκτες μας να τους φάνε ζωντανούς, θα είχαν τη δυνατότητα; Γιατί εκνευρίστηκαν στο τέλος όπου παραλίγο να μπουρλωτιαστεί όλο το παιχνίδι; Ή μήπως ήταν η πρώτη φορά που παίκτης του ξεφτυλισμένου έφτυσε δικό μας, και δεν έκανε κανείς τίποτε (εκ των αρμοδίων);
Ντάξει, κι εγώ συμφωνώ ότι είναι χαζό να μιλάμε για τη διαιτησία και στις περισσότερες περιπτώσεις το αποφεύγω. Αλλά αυτό το πράγμα έχει καταντήσει μια σιχαμερή αηδία πλέον.
Ότι και να πούμε εμείς, αν οι Αγγελόπουλοι δεν πάρουν αποφάσεις όσον αφορά το παρασκήνιο θα είμαστε οι αιώνιοι δεύτεροι. Να σε σφάζουν σε 3η σειρά τελικών μέσα στα 4 τελευταία χρόνια, πάει πολύ. Στο ΟΑΚΑ επιτρέπονται τα πάντα, ο Ομπράντοβιτς εκτός ελέγχου να χτυπιέται και να διαμαρτύρεται στους πάντες χωρίς τιμωρία, τα λέιζερ να κάνουν ανενόχλητα τη δουλειά τους, τα αντικείμενα να πέφτουν ασταμάτητα, οι Γιαννακόπουλοι να κατεβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο όποτε θέλουν, οι διαιτητές να φοράνε τα χειρουργικά γάντια όταν μία ομάδα απειλεί με εντός έδρας ήττα τον Παναθηναϊκό (όλα αυτά τα χρόνια έχουν σφαγιαστεί εκτός από τον Ολυμπιακό, ο ΠΑΟΚ, ο Άρης και η ΑΕΚ όποτε τόλμησαν να κοιτάξουν στα μάτια τον ΠΑΟ). Όσο για τον Γιαννάκη, δεν μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω. Εδώ και τρία χρόνια αυτό αποδεικνύει, ότι σε κρίσιμα ματς δεν μπορεί να χειριστεί με σωστό πλάνο την ομάδα.
Δημοσίευση σχολίου