ΜΟΝΤΕΒΙΔΕΟ

Για τον -με τον τρόπο του, ασφαλώς- φίλο του Ερυθρόλευκου Μετεριζιού Λυκούργο Βερέμη από το Μοντεβιδέο καταχωρώ το ακόλουθο ποίημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Η φωτογραφία του Χούλιο Λοσάντα -"στην πάντα, στην πάντα, έρχεται ο Λοσάντα"- από τη δεκαετία του '70 συνοδεύει υπέροχα τόσο το κείμενο του Μπόρχες όσο και τη φωτογραφία με την Playa Pocitos από την πρωτεύουσα της Ουρουγουάης.


JORGE LUIS BORGES


MONTEVIDEO: ΟΡΟΣ ΟΡΩ

Στ’ απόγιομά σου εγώ κατρακυλώ,
σαν κούραση στην κατηφόρα.
Η νέα –που πέφτει– νύχτα
φτερουγίζει απάνω απ’ τις σκεπές σου.
Είσαι το Μπουένος Άιρες το δικό μας,
που κάποτε
μαζί με τα χρόνια εγλίστρησε και τα ζαμάνια μας…
ήσυχα εγλίστρησε κάποτε
στην πλαγιά του βουνού κι ανεπαίσθητα…
ήσυχα εγλίστρησε και πάει τώρα.
Είσαι πόλη δικιά μας γιορτερή, αργυρή, αργεντινή,
είσαι σάμπως τ’ άστρο
που γίνεται δύο αστέρια
μες στων νερών τον καθρέφτη.
Πύλη σφαλερή στο χρόνο είσαι,
κι οι δρόμοι σου θυμίζουν παρελθόν πολύ πιο γαλήνιο.
Από ’κεί μας έρχετ’ εμάς κάθε πρωί η αυγή
πετούμενη
πάνω απ’ τα νερά τα γλυκά, τα τεφρόφαια.
Πριν φωτιστεί ο ζόφος ο δικός μου,
χάραμα έχει φαιδρύνει εσένα τους κήπους σου.
Πόλη που ακούγεται στ’ αφτί σαν νά ’ναι στίχος.
Δρόμοι με φως παντού της αυγής,
σαν αυλής,
σαν ν’ αυλείσαι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής