ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΗ Η ΟΜΑΔΑ

Κατόπιν των κυριακάτικων αποτελεσμάτων κάθε καλός γαύρος, φίλοι σύγγαυροι, αντιλαμβάνεται -και χωρίς ιδιαίτερο κόπο, μάλιστα- τουλάχιστον δύο πράγματα.
Πρώτον, αντιλάμβάνεται ότι η ομάδα μας νοσεί όχι μόνο διότι δεν είναι "επαρκείς" για τον Ολυμπιακό κάποιοι (λίγοι ή και πολλοί) ποδοσφαιριστές της, αλλά κυρίως διότι δεν έχουν καν την νοοτροπία που πρέπει να χαρακτηρίζει τον αθλητή του Ολυμπιακού. Είναι ολυμπιακώς απαράδεκτο να προηγείσαι στη βαθμολογία με 10 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο -και, άρα, να μην έχεις κανένα (ας πούμε...) άγχος- και να φέρνεις λευκή ισοπαλία στο Καραϊσκάκη με τον Άρη. Αυτά είναι για άλλες ομάδες - δεν είναι για τον Θρύλο. Τρίζουν τα κόκκαλα του Βάζου και του Μουράτη...
Κατά δεύτερον, αντιλαμβάνεται γιατί αυτή η -έστω τόσο άνευρη και ολυμπιακώς τόσο ανεύθυνη- ομάδα του Ολυμπιακού εγκλημάτησε κατά της ιστορίας του Συνδέσμου στις 4 Μαρτίου, όταν κατάφερε να ηττηθεί από το κλωτσοσκουφικό συνονθύλευμα του ΠΑΟ, ο οποίος ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ από τον Εργοτέλη και τον Ατρόμητο. Πρέπει, δηλαδή, να ξανακαλέσουμε στα όπλα τον Σιδέρη και τον Αναστόπουλο;
Έχω την πεποίθηση ότι το δίδυμο Κόκκαλη - Λεμονή έχει πλέον καταλάβει πολύ καλά περί τίνος ακριβώς πρόκειται στον Ολυμπιακό.
Να το πω και αλλιώς. Κι εγώ θέλω να νικήσω στο ράλλυ του Μόντε Κάρλο. Δεν θα πρέπει όμως πριν από όλα, όχι απλώς να συμμετάσχω, αλλά να έχω άδεια οδηγήσεως; Αν δεν ξέρω καν να οδηγώ, πώς θέλω να νικήσω; Αν δεν ξέρω μπάλλα, πως να παίξω στον Ολυμπιακό; Και ακόμα χειρότερα: Κι αν ακόμα ξέρω μπάλλα, και δεν παίζω τη μπάλλα που ξέρω, γιατί να παίζω στον Ολυμπιακό;
Χαιρόμαστε για τον νέο τίτλο που θα κατακτήσουμε σύντομα. Λυπόμαστε όμως βαθύτατα γιατί η πρωταθλήτρια ομάδα μας είναι βαριά άρρωστη.
Σύγγαυροι, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. θα επανέλθουμε.