Η ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΤΗ: ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΤΟΥ ΒΑΡΚΑΡΗ ΤΟΥ ΣΕΡΕΤΗ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ


Ο ΑΝΤΩΝΗΣ Ο ΒΑΡΚΑΡΗΣ

Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης
έπαψε να ζει ρεμπέτης
θέλει πλούτη και παλάτια
και της Κάρμεν τα δυο μάτια

Επαράτησε τη βάρκα στο λιμάνι
κάτω στο Πασαλιμάνι
τραγουδάει κι όλο πίνει
ταυρομάχος πάει να γίνει

Μα ο άκαρδος ο ταύρος τον σκοτώνει
και στη γη τονε ξαπλώνει
σαν τον βλέπει η Κάρμεν κλαίει
πάει κοντά του και του λέει

Αχ Αντώνη μου, βαρκάρη μου σερέτη
τώρα μένω νέτη-σκέτη
μες στον κόσμο η καημένη
χήρα παραπονεμένη


Μουσική: Σπύρος Περιστέρης.
Στίχοι: Πιπίτσα Οικονόμου (= Μίνως Μάτσας).


*********************************



ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ


ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΜΕΝ

Απόψε Καρμεντσίτα μου
μπαρκάρω απ' τον Περαία
και στη Σεβίλλη έρχομαι
να κάνουμε παρέα

Γλυκιά μου Κάρμεν έρχομαι
κοντά να γνωριστούμε
και δίχως άλλο κούκλα μου
ταιράκια να γινούμε

Να δείς μπουζούκι να σταθείς
με ανοιχτό το στόμα
που θα ξεχάσεις ξέρε το
και τον Χερέδια ακόμα

Κι από τον ταύρο ξέρε το
δε θα 'χω αβαρία
γιατί έξι χρόνια έκανα
χασάπης στα σφαγεία


Μουσική: Παναγιώτης Τούντας.
Στίχοι: Β. Μαυροφρύδη.


*********************************



ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ


Η ΚΑΡΜΕΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ήρθε η Κάρμεν στην Αθήνα
η Ιμπέριο Αρτζεντίνα
την κληρονομιά να πάρει
του Αντώνη του βαρκάρη.

Απ’ το τρένο μόλις φτάνει
τρέχει στο Πασαλιμάνι
την βαρκούλα ν’ αντικρίσει
τα κουπιά της να φιλήσει.

Κι που γύριζε η καημένη
βλέπει κατατρομαγμένη
μες την βάρκα τον Αντώνη
τα πανιά του να απλώνει.

Αντωνάκη μου βαρκάρη
ταυρομάχε παλικάρι
ζεις ακόμη ή γελιέμαι
σε θωρώ κι αναρωτιέμαι.

Κάρμεν Κάρμεν μη φωνάζεις
μη με βλέπεις και τρομάζεις
να πεθάνω ήταν κρίμα
κι έκανα το ψευτοθύμα.


Μουσική: Σπύρος Περιστέρης.
Στίχοι: Μίνως Μάτσας.


************************************



ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ REBET AGAINST THE MACHINE


ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΜΠΕΝΙΤΟ

Ο Μπενίτο κάποια νύχτα ζαλισμένος
είδε όνειρο ο καημένος,
πως βρισκόταν στην Αθήνα
σε μια φίνα λιμουζίνα.

Μα σα ξύπνησε και ρίχνει ένα βλέμμα,
είπε κρίμα νά ’ναι ψέμα,
ένα τέτοιο μεγαλείο,
βρε παιδιά, δεν είν’ αστείο.

Φέρτε πένα διατάζει και μελάνι,
τηλεσίγραφο μας κάνει,
μα του λέμε εν τω άμα,
αν βαστάς κάνε το θαύμα.

Δεν περάσανε παρά ολίγες μέρες
κι οι θαυματουργιές μας σφαίρες,
το τσαρούχι κι η αρβύλα
κάναν στον Μπενίτο νίλα.

Βρε Μπενίτο μη θαρρείς για μακαρόνια
τα ελληνικά κανόνια,
τά ’χουν χέρια δοξασμένα,
παληκάρια ανδρειωμένα.


Μουσική: Σπύρος Περιστέρης.
Στίχοι: Μίνως Μάτσας.