ΑΠΟΛΛΙΝΑΙΡ!

GUILLAUME APOLLINAIRE


ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

Καλέ μου, ομορφονιέ, Τσιγγάνε,
άκου οι καμπάνες πώς χτυπάνε.
Κάθε φορά τρελά αγαπιόμαστε
νομίζοντας πως δε φαινόμαστε.

Μα δεν κρυφτήκαμε καλά,
μας είδαν όλες οι καμπάνες
απ’ τα καμπαναριά ψηλά
και στο ντουνιά το διαλαλάνε.

Αύριο ο Γιάννης κι ο Θωμάς,
η Μάρω, η Μάρθα κι η Μαρίνα,
η φουρναρίνα κι ο ψωμάς
και η εξαδέλφη μου η Κατίνα

θα γελούν όταν θα περνώ.
Πια δεν θα ξέρω τί να κάνω.
Μακριά μου θά ’σαι, θα πονώ
Κι ίσως, ακόμα, να πεθάνω.



Μετάφραση: Μήτσος Παπανικολάου.
Από το βιβλίο: Μήτσος Παπανικολάου, «Μεταφράσεις», β΄ έκδοση, Εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1987, σελ. 7.


**************************


LES CLOCHES

Mon beau tzigane mon amant
Écoute les cloches qui sonnent
Nous nous aimions éperdument
Croyant n'être vus de personne

Mais nous étions bien mal cachés
Toutes les cloches à la ronde
Nous ont vus du haut des clochers
Et le disent à tout le monde

Demain Cyprien et Henri
Marie Ursule et Catherine
La boulangère et son mari
Et puis Gertrude ma cousine

Souriront quand je passerai
Je ne saurai plus où me mettre
Tu seras loin Je pleurerai
J'en mourrai peut-être