ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1984

Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ ΣΤΗ ΝΑΠΟΛΗ

Η ΝΗΣΟΣ ΤΩΝ ΑΖΟΡΩΝ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ:

Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΚΑΙ ΜΠΟΣΤ


Η ΝΗΣΟΣ ΤΩΝ ΑΖΟΡΩΝ

Ένα πλοίον ταξιδεύον
με υπέροχον καιρόν
αιφνιδίως εξοκείλει
ανοιχτά των Αζορών

Κι ένας νέος με μιαν νέαν,
ωραιότατα παιδιά
φθάνουν κολυμβών γενναίως
εις πλησίον αμμουδιά

Ζώντας βίον πρωτογόνου
και ο νέος με την κόρη
κοίταζαν και κάπου κάπου
εάν έρχεται βαπόρι

Αλλά φθάσαντος χειμώνος
και μη φθάνοντος βαπόρι
απεβίωσεν ο νέος
και απέθανεν η κόρη

Αργότερα αργότερα
πλησίασαν δυο κότερα
ήρθε κι ένα βαπόρι
ματαίως ψάχνον για να βρει
ματαίως ψάχνον για να βρει
τον νέον και την κόρη

Κατηραμένη νήσος,
νήσος των Αζορών
που καταστρέφεις νέους
και θάπτεις των κορών

Να πέσει τιμωρία
από τον ουρανόν
να λείψεις απ’ τους χάρτας
και των ωκεανών

ΠΑΡΑΓΚΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ


Η ΠΑΡΑΓΚΑ

Όπου κοιτάζω να κοιτάζεις
όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα
παράγκα, παράγκα, παράγκα του χειμώνα
κι εσύ μιλάς σαν πτώμα

Ο λαός,ο λαός στα πεζοδρόμια
κουλούρια ζητάει και λαχεία
κοπάδια, κοπάδια, κοπάδια στα υπουργεία
αιτήσεις για τη Γερμανία

Κυράδες, φιλάνθρωποι παπάδες
εργολαβίες, ψαλμωδίες και καντάδες
η Ευανθούλα κλαίει πριν να κοιμηθεί
την παρθενιά της βγάζει στο σφυρί

Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει
στα καφενεία μπιλιάρδο, καλαμπούρι και χαρτί
στέκει στο περίπτερο διαβάζει
φυλλάδες με μιάμιση δραχμή

Όχι, όχι αυτό δεν είναι τραγούδι
είναι η τρύπια στέγη μιας παράγκας
είναι η γόπα που μάζεψε ένας μάγκας
κι ο χαφιές που μας ακολουθεί.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1982 ΣΤΟΝ ΒΟΛΟ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2-1

Τα ερυθρόλευκα γκολ ο Βιθέντε Εσταβίγιο και ο Νίκος Αναστόπουλος, το πράσινο γκολ ο Χρήστος Ζιάκος.

Στο συγκλονιστικό σπηκάρισμα του αγώνα είναι ο Φίλιππος Συρίγος.

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΟΥΝΤΑ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ:

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΟΥΝΤΑ


ΤΟ ΧΑΡΙΚΛΑΚΙ

Χτες το βράδυ Χαρικλάκι
είχες πάλι τ' οργανάκι
και γλεντούσες μ' ένα αλάνι
κάτω στο Πασαλιμάνι

Φιλάκια ναζάκια
άντε Χαρικλάκι μου
πώς με γέλασες
άντε γειά σου
μου την έσκασες

Μες στην μπύρα όταν μπήκες
αχ μανούλα μου τι γλύκες
με φωνόγραφα και πλάκες
νταλγκαδάκι με τους μάγκες

Ζηλεύω και κλαίγω
άντε Χαρικλάκι μου
πώς με γέλασες
άντε γειά σου
μου την έσκασες

Το πρωί για τη Γλυφάδα
κούκλα μου αυτοκινητάδα
κολυμπάς σαν πάπια χήνα
και το στρίβεις στην Αθήνα

Ζηλεύω και κλαίγω
άντε Χαρικλάκι μου
πώς με γέλασες
άντε γειά σου
μου την έσκασες
άντε γειά σου
μου την έσκασες

ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΤΖΗΣ


ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ

Στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι
τα παιδιά μοιράζουνε ματιές μες στο σεργιάνι.
Στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι
παίζουν με τα όνειρα πριν βάλουνε στεφάνι.

Θέλει αέρα το πουλί,
θέλει αγάπη το παιδί
μες στους πολλούς να βρει λιμάνι.

Στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι
Κυριακή απόγευμα, γιορτή μες στο λιμάνι.


Στίχοι & μουσική: Γιώργος Ποταμιάνος.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ...

... κάτω από τα τανξ, και μάλιστα πάγκαλο...

Η ΝΑΡΑ ΛΕΑΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΙΟΒΑΝΙ ΣΙΛΒΑ ΝΤΕ ΟΛΙΒΕΪΡΑ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ:

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η NARA LEÃO


A BANDA

Estava à toa na vida
O meu amor me chamou
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
A minha gente sofrida
Despediu-se da dor
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor, de amor
O homem sério que contava dinheiro parou
O faroleiro que contava vantagens parou
A namorada que contava as estrelas
Parou para ver, ouvir e dar passagem
A moça triste que vivia calada sorriu
A rosa triste que vivia fechada se abriu
E a meninada toda se assanhou
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
Estava à toa na vida
O meu amor me chamou
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
A minha gente sofrida
Despediu-se da dor
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor, de amor
O velho fraco se esqueceu do cansaço e pensou
Que ainda era moço pra sair no terraço e dançou
A moça feia debruçou na janela
Pensando que a banda tocava pra ela, pra ela
A marcha alegre se espalhou na avenida e insistiu
A lua cheia que vivia escondida, surgiu
Minha cidade toda se enfeitou
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
Mas para meu desencanto
O que era doce acabou
Tudo tomou seu lugar
Depois que a banda passou
E cada qual no seu canto
Em cada canto uma dor
Depois da banda passar
Cantando coisas de amor, de amor
O velho fraco se esqueceu do cansaço e pensou
Que ainda era moço pra sair no terraço e dançou
A moça feia debruçou na janela
Pensando que a banda tocava pra ela, pra ela
A marcha alegre se espalhou na avenida e insistiu
E a lua cheia que vivia escondida surgiu
Minha cidade toda se enfeitou
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
Pra ver a banda passar
Cantando coisas de amor
Pra ver a banda passar

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΡΙΒΕΡΟ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο EDMUNDO RIVERO


TORTAZOS

Te conquistaron con plata
y al trote viniste al centro,
algo tenías adentro
que te hizo meter la pata;
al diablo fue la alpargata
y echaste todo a rodar;
el afán de figurar
fue tu "hobby" más sentido
y ahora, hasta tenés marido...
las cosas que hay que aguantar.

M'hjita, me causa gracia
tu nuevo estado civil.
Si será gil ese gil
que creyó en tu aristocracia:
Vos sos la Ñata Pancracia,
alias "Nariz Arrugada",
vendedora de empanada,
en el barrio de Pompeya.
¿Y tu mama? Bueno, de ella,
¡respetemos la finada!

Y ahora tenés voaturé,
un tapao petí gris
y tenés un infeliz
que la chamuya en francés...
¡Qué hacés, tres veces que hacés,
Señora Ramos Lavalle!
Si cuando lucís tu talle,
con ese coso del brazo,
¡no te rompo de un tortazo,
por no pegarte en la calle!

¡Señora! ¡Pero hay que ver
tu berretín de matrona!
Sí te acordás de Ramona,
abonale el alquiler...
No te hagás la rastacuer
desparramando la guita,
bajá el copete m'hijita
con tu pinta abacanada...
¡Pero si sos más manyada
que el tango La Cumparsita!

ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΩΝ

Επίσημη ανακοίνωση της ΚΑΕ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ":

Η ενασχόλησή μας με την ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ έγινε με αποκλειστικό γνώμονα την αγάπη μας για την ομάδα μας και το μπάσκετ, χωρίς να προσδοκούμε οποιοδήποτε επιχειρηματικό, επικοινωνιακό ή άλλο όφελος.
Αποφασίσαμε το 2004 να ενισχύσουμε οικονομικά τον Ολυμπιακό χωρίς ανταλλάγματα και εξασφαλίσεις, αναλάβαμε το management το καλοκαίρι του 2006, ενώ αποκτήσαμε τις μετοχές της ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ τον Ιούλιο του 2009.
Τα χρόνια αυτά έγιναν πολλά για τα οποία είμαστε περήφανοι:
- Ο Ολυμπιακός απέκτησε και πάλι την αξιοπιστία του στο χώρο του μπάσκετ, εντός και εκτός συνόρων.
- Επενδύσαμε σε κορυφαίους παίκτες και καταξιωμένους προπονητές και έτσι, μετά από πολλά χρόνια, η ομάδα έγινε απόλυτα ανταγωνιστική με συνέπεια να περιλαμβάνεται κατά γενική ομολογία στις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες.
- Η ομάδα συμμετείχε, μετά από πολλά χρόνια, σε δύο συνεχόμενα Final Four της Euroleague και, μετά από 13 χρόνια, στον τελικό της διοργάνωσης το 2010. Πέτυχε δύο φορές ρεκόρ νικών στο πρωτάθλημα της Α1 (2009 και 2011) – φέτος μάλιστα τερμάτισε αήττητη στην κανονική περίοδο – και κατέκτησε 2 Κύπελλα Ελλάδος.
- Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ κατέβαλε στο Δημόσιο μόνο για φόρους ποσό που πλησιάζει τα 50.000.000 δολάρια ΗΠΑ. Αναρωτιόμαστε αν υπάρχει άλλη ομάδα που έχει καταβάλλει αντίστοιχο ποσό την τελευταία 20ετία στην εφορία…
Τα χρόνια αυτά επιλέξαμε και ακολουθήσαμε ένα συγκεκριμένο δρόμο, πολύ διαφορετικό από αυτόν που οι αντίπαλοί μας έχουν συνηθίσει.
- Είναι συνειδητή μας επιλογή να μην εμπλακούμε με οποιοδήποτε τρόπο με το παρασκήνιο που ελέγχει και επηρεάζει καταστάσεις, ομάδες και πρωταθλήματα. Δεν το θέλαμε και δεν το κάναμε. Για εμάς επιτυχία που έρχεται με μεθοδεύσεις και με την εύνοια της διαιτησίας, δεν είναι επιτυχία. Τελεία και παύλα.
- Είναι συνειδητή μας επιλογή, η κάθε παρέμβασή μας προς όλους τους φορείς που σχετίζονται με το άθλημα (Πολιτεία, ΕΟΚ, ΚΕΔ, ΕΣΑΚΕ) να γίνεται ευθέως, επώνυμα, θεσμικά και μόνον.
- Είναι συνειδητή μας επιλογή να μην μπούμε στη λογική δημιουργίας, χρηματοδότησης και υποστήριξης οπαδικού τύπου ή επιρροής οποιουδήποτε ΜΜΕ, αλλά οι σχέσεις μας με τους δημοσιογράφους να παραμείνουν σε αυστηρά επαγγελματικά πλαίσια, χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις.
- Είναι συνειδητή μας επιλογή η σχέση μας με όλους τους φιλάθλους του Ολυμπιακού να παραμείνει υγιής και σε ένα πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού.
- Είναι συνειδητή μας επιλογή, με όσες δυνάμεις έχουμε, να συμβάλουμε στην καταπολέμηση της βίας, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Φέτος, εμείς, με τη συμπαράσταση του κόσμου μας, τα καταφέραμε.
Για άλλη μια χρονιά οι διαιτητικές αποφάσεις και οι γνωστές μεθοδεύσεις καθόρισαν τον πρωταθλητή. Πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς με την ελληνική διαιτησία; Όχι μόνο παραμένουν ατιμώρητοι εκείνοι που αδίκησαν τον Ολυμπιακό επανειλημμένα και κατάφωρα, αλλά τουναντίον επιβραβεύονται και αναδεικνύονται προκλητικά. Πώς να μην αποθρασύνονται, λοιπόν, και να μην παρουσιάζονται φαινόμενα, όπως το παγκόσμιο ρεκόρ των 18 έναντι 2 βολών του β’ δεκαλέπτου του δεύτερου τελικού, όταν ο Ολυμπιακός προηγείτο με 10 πόντους!
Ο τελευταίος φετινός αγώνας έγινε υπό συνθήκες που σε κάθε περίπτωση δεν δικαιολογούσαν την έναρξη του: ελλιπή μέτρα ασφαλείας, παράνομη είσοδος χιλιάδων θεατών χωρίς εισιτήρια, καταστρατήγηση ζωνών ασφαλείας, παρουσία πίσω από τους πάγκους και την γραμματεία κουκουλοφόρων και «μπράβων» σε κοινή τηλεοπτική θέα με την ανοχή της αστυνομίας, με αποκορύφωμα την άνανδρη και πρωτοφανή εγκληματική επίθεση στους παίκτες και προπονητές της ομάδας μας.
Δεν μεταθέτουμε σε κανέναν τις δικές μας ευθύνες. Δεν το κάναμε ποτέ και δεν πρόκειται να το κάνουμε τώρα. Στην πορεία μας ασφαλώς κάναμε και λάθη. Γίναμε πολλές φορές δέκτες κριτικής. Η καλοπροαίρετη, έστω και σκληρή, ποτέ δεν μας ενόχλησε. Για τις αήθεις επιθέσεις ένας δρόμος μόνον υπάρχει, αυτός της δικαιοσύνης.
Αυτή είναι η φιλοσοφία μας, με αυτήν πορευόμαστε και είμαστε περήφανοι που στα χρόνια που έχουμε την ευθύνη του Ολυμπιακού δεν κάναμε εκπτώσεις στις αξίες μας.
Στην πορεία μας αυτή απαιτήσαμε το αυτονόητο, δηλαδή νομιμότητα, ισονομία και διαφάνεια. Κάναμε δημόσιες παρεμβάσεις και παραστάσεις, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις.
Όλα αυτά τα χρόνια παλεύουμε ένα «σύστημα», το οποίο αντιδρά πεισματικά υπονομεύοντας συνεχώς τις προσπάθειές μας για να κατακτήσουμε αυτό που αξίζει στην ομάδα και στον κόσμο μας.
Με βάση τα παραπάνω, και έχοντας εξαντλήσει τις δυνατότητες που συμβαδίζουν με την ηθική, το νόμο και τη λογική, αηδιασμένοι αποχωρούμε, με πόνο καρδιάς, από τον Ολυμπιακό μας και το Ελληνικό Μπάσκετ.
Ευχαριστούμε όλους όσους μας πίστεψαν, μας στήριξαν και αγωνίστηκαν μαζί μας.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Κ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΛΥΣΙΕΝ ΝΤΕΛΥΛ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΒ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ:

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η LUCIENNE DELYLE


UN AIR D'ACCORDÉON

Les souvenirs sont bien souvent
De vieux amis qui nous appellent
Quand on est triste on les entend
Ils ont des voix tellement belles

Celui qui tourne autour de moi
Est un reflet des beaux dimanches
Eparpillés dans les sous-bois
Où l'amour pleut en avalanche

Je me souviens d'un air d'accordéon
Qui traîne partout ses quatre notes
Un air vieillot dont j'ai perdu le nom
Musique tremblante qui radote

Et ça tourne, tourne, tourne
Dans ma tête
Et ça chante, chante, chante,
Un air de fête

J'ai dans mon coeur
La voix d'une chanson
Qui parle tout haut de ma jeunesse

Mais les beaux jours n'ont pas le temps
De s'occuper de tout le monde
Ils mont laissée au dernier rang
Et mon amour quitta la ronde

Comme ils ont loin les souvenirs
Les tours de valse et l'espérance
On pleure un peu et pour finir
Tout cela tient dans des romances

Je me souviens d'un air d'accordéon
Qui traîne partout ses quatre notes
Un air vieillot dont j'ai perdu le nom
Musique tremblante qui radote

Et ça tourne, tourne, tourne
Dans ma tête
Et ça chante, chante, chante,
Un air de fête

J'ai dans mon coeur
La voix d'une chanson
Qui chante tout haut sur ma jeunesse.

Η ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΪΤ ΣΤΗ Β΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

River Plate se fue a la B

Κι όμως, λυπήθηκα... λυπήθηκα πολύ...

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΔΡΙΑΝΑ ΒΑΡΕΛΑ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ:

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ADRIANA VARELA


DUELO CRIOLLO

Mientras la luna serena
baña con su luz de plata
como un sollozo de pena
se oye cantar su canción;
la canción dulce y sentida
que todo el barrio escuchaba
cuando el silencio reinaba
en el viejo caserón.

Cuentan que fue la piba de arrabal,
la flor del barrio aquel que amaba un payador.
Sólo para ella cantó el amor
al pie de su ventanal;
pero otro amor por aquella mujer,
nació en el corazón del taura más mentao
que un farol, en duelo criollo vio,
bajo su débil luz, morir los dos.

Por eso gime en las noches
de tan silenciosa calma
esa canción que es el broche
de aquel amor que pasó...
De pena la linda piba
abrió bien anchas sus alas
y con su virtud y sus galas
hasta el cielo se voló.



Μουσική: Juan Rezzano.
Στίχοι: Lito Bayardo.
Τάνγκο του 1928.

Ο ΧΕΛΜΟΥΤ ΣΜΙΤ ΠΑΙΖΕΙ ΙΩΑΝΝΗ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ ΜΠΑΧ

Εκτός από κορυφαίος πολιτικός και ακαδημαϊκός δάσκαλος, ο Χέλμουτ Σμίτ είναι και σπουδαίος πιανίστας. Τον ακούμε να συμμετέχει στην εκτέλεση του Κοντσέρτου σε λα ελάσσονα για τέσσερα πιάνα και ορχήστρα εγχόρδων (Konzert für vier Klaviere und Streicher a moll, BWV 1065) του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Εδώ ακούγεται το πρώτο μέρος. Εδώ ακούγεται το δεύτερο και το τρίτο μέρος. Στα πιάνα εκτελεστές είναι (εκτός του Helmut Schmidt) ο Christoph Eschenbach, ο Justus Frantz και ο Gerhard Oppitz.







Ο Χέλμουτ Σμιτ έχει ηχογραφήσει και έργα του Μότσαρτ.

Υπάρχουν ακόμα ευρωπαίοι άνθρωποι... ευρωπαίοι πολιτικοί... Κι ας έχουν διαβεί τα 90 χρόνια.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ - ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ "ΜΕΡΚΕΛ"

Άρθρο του πρώην καγκελλάριου της Ο.Δ. της Γερμανίας στην εφημερίδα Die Zeit:

ΧΕΛΜΟΥΤ ΣΜΙΤ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ

Τελευταία είχε δοθεί ιδιαίτερα μεγάλη σημασία σε μικροδιαφωνίες μεταξύ Παρισίων και Βερολίνου. Έτσι διέφυγε της προσοχής, ότι οι διαφορές απόψεων μεταξύ της γερμανίδας καγκελαρίου και του γάλλου προέδρου για την βοήθεια προς την Ελλάδα, αγγίζουν μόνο μια δευτερεύουσα πλευρά του προβλήματος.
Το θέμα, αν στο σχέδιο για τη διάσωση θα συμπεριληφθούν και ιδιώτες πιστωτές κάτοχοι κρατικών ομολόγων είναι δευτερεύον. Διότι σε κάθε περίπτωση θα χρειαστούν τα χρήματα των φορολογούμενων: τόσο όταν οι άλλες χώρες βοηθήσουν την Ελλάδα όσο και στην περίπτωση , που πραγματικά οι ιδιώτες πιστωτές επωμιστούν πραγματικά ένα μέρος του χρέους. Διότι πραγματικά αυτοί οι πιστωτές είναι Γαλλικές, Γερμανικές ή άλλες τράπεζες. Αν αυτά τα πιστωτικά ιδρύματα θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες, διότι θα πρέπει να διαγράψουν δημόσιο χρέος και τότε θα έρθει και πάλι θέμα κρατικών εγγυήσεων προς τις τράπεζες που στα σωστά Γερμανικά, τελικά το βάρος πέφτει στους ώμους των φορολογούμενων.
Πολύ πιο σημαντικό είναι να γνωρίζει κανείς ότι η Ελλάδα πρέπει να τύχει άμεσης βοήθειας. Αυτό ισχύει επίσης για την εξαιρετική περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση δηλώσει προς τους αλλοδαπούς πιστωτές της στάση πληρωμών. Ακόμη και τότε – και ειδικά τότε – θα είναι αποφασιστικής σημασίας η Ευρώπη να επανακινήσει την ελληνική οικονομία. Και δεν υπονοώ ακριβώς ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, όπως αυτό που πριν μισό αιώνα συνέβαλε καθοριστικά στην ανοικοδόμηση συνολικά της δυτικής Ευρώπης. Η αφετηρία σήμερα είναι διαφορετική: το είδος και ο τρόπος που οι κυβερνήσεις χειρίστηκαν το πρόβλημα χρέος της Ελλάδας από το 2009, οδήγησε την ελληνική οικονομία επιπρόσθετα σε μία βαριά αποπληθωριστική
ύφεση. Κατάσταση την οποίαν αποδίδει η έννοια κατάθλιψη. Σε κάθε περίπτωση η βαθιά ανησυχία του ελληνικού πληθυσμού σήμερα θα πρέπει να προβληματίσει όλες τις πλευρές.
Εδώ θα πρέπει να προσέξουμε: έχουμε μία κρίση χρέους μεμονωμένων μικρών χωρών της ευρωζώνης, καμία κρίση του ευρωπαϊκού νομίσματος. Ακόμη και η χρεοκοπία μιας μεμονωμένης, μικρής χώρας μέλους θα είχε μόνο μία προσωρινή ψυχολογική επίδραση. Όταν κανείς συγκρίνει τα πρώτα 10 χρόνια του Ευρώ με τα τελευταία 10 χρόνια του γερμανικού μάρκου, τότε το Ευρώ τόσο στο εσωτερικό αλλά επίσης και στο εξωτερικό πλεονεκτεί. Ο ρυθμός πληθωρισμού στη ζώνη του Ευρώ ήταν χαμηλότερος, η ισοτιμία του Ευρώ ήταν σταθερή. Αυτή η σταθερότητα του Ευρώ θα πρέπει να διατηρηθεί. Γι αυτό το Ευρώ σήμερα έχει γίνει το δεύτερο σημαντικότερο νόμισμα αποθεματοποίησης του κόσμου. Πιστεύω δε, ότι σε περίπου 20 χρόνια θα έχουμε τρία παγκόσμια νομίσματα: το αμερικανικό δολάριο, το ευρώ και το κινέζικο renminbi. Που σημαίνει, ότι δεν πρόκειται για το νόμισμα αλλά πρόκειται για την Ευρώπη!

Ήπια αναδιάρθρωση – σκληρή αναδιάρθρωση

Αναδιάρθρωση δια της επιμήκυνσης πληρωμών στα πλαίσια μιας ήπιας αναδιάρθρωσης θα παρέτειναν τους χρόνους αποπληρωμής για ελληνικά κρατικά ομόλογα και του πακέτου των 110 δις ευρώ του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Θα μπορούσαν επίσης να μειωθούν ακόμη τα επιτόκια για τη βοήθεια. Έτσι η Ελλάδα θα είχε περισσότερο χρόνο να ρυθμίσει τον προϋπολογισμό της. Επίσης δυνατές θα μπορούσαν να είναι και άλλες συναλλαγές όπως η ανταλλαγή κρατικών ομολόγων με ασφαλή ομόλογα με κούρεμα. Κατά πόσον αυτό αφορά στους ιδιώτες πιστωτές, δεν έχει γίνει σαφές. Μία τέτοια αναδιάρθρωση θα ήταν περισσότερο ανεκτή από μία σκληρή αναδιάρθρωση. Αλλά τα συσσωρευμένα επί χρόνια δημόσια χρέη θα πρέπει μεμιάς να καλυφθούν με εγγυήσεις, που σε τελευταία ανάλυση θα αναλάβουν οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν πρέπει να ξεχάσουν ποτέ: από το 1950 μέχρι το 2050 το ευρωπαϊκό ποσοστό (συμπεριλαμβανόμενης μαζί και της Ρωσίας) στο διεθνές εισόδημα της ανθρωπότητας (παγκόσμιο ακαθάριστο εισόδημα) θα πέσει από 30% σε κάτω από 10%. Άλλωστε είμαστε η μοναδική ήπειρος, της οποία ο πληθυσμός όχι μόνο γερνάει αλλά επίσης μειώνεται. Στο τέλος αυτού του αιώνα, εμείς οι Ευρωπαίοι θα αποτελούμε μόνο 5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Γι αυτό πρέπει τα έθνη και οι χώρες της Ευρώπης να είναι αλληλέγγυοι.
Γι΄ αυτό η Ελλάδα χρειάζεται – ακόμη και στην ακραία περίπτωση μιας χρεοκοπίας! – ένα πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας μακράς πνοής. Το πρόγραμμα πρέπει να είναι προσανατολισμένο σε κατευθυντήριες ιδέες, όπως απασχόληση, παραγωγικότητα και λαϊκό εισόδημα. Θα πρέπει να ανοιχτεί στο έλληνες πολίτες μια προοπτική ευημερίας που θα πρέπει να προκύψει από συγκεκριμένα σχέδια. Για παράδειγμα την ενσωμάτωση της Ελλάδας σε μια στροφή στον τομέα της ενέργειας, έτσι ώστε να μπορεί να εξάγεται ηλιακή ενέργεια από την Αθήνα προς Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη. Όπως σχέδια για έργα υποδομών, βοήθεια από εταιρίες απασχόλησης, οι οποίες να απορροφήσουν ένα μέρος του τεράστιου ποσοστού της ανεργίας νέων. Ταυτόχρονα για δημοσιονομικούς λόγους επιβάλλεται η πώληση αεροδρομίων, λιμένων και άλλων άλλης δημόσιας περιουσίας.
Όταν η Ε.Ε. θελήσει πραγματικά να εφαρμόσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, τότε θα απαιτηθεί βέβαια ένας θεματοφύλακας διαχειριστής, ο οποίος θα πρέπει να συνδυάζει οικονομικές γνώσεις, πολιτική και διοικητική εμπειρία. Το να βρεθεί τέτοιος και να συμφωνήσει κανείς πάνω στις ικανότητές του είναι δύσκολο, αλλά απαραίτητο. Κανένας στην Αθήνα δεν είναι επιλέξιμος ( επίσης ούτε μεταξύ των πολιτικών ή τραπεζιτών στη Γερμανία, βλέπω κάποιον κατάλληλο γι΄ υτά τα καθήκοντα). ΄Ισως θα ήταν μια πρόκληση για τον ο Jean-Claude Trichet.
Δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε, ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να χρειαστεί για την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία. Επειδή όμως αυτές οι τρεις χώρες μαζί αποτελούν μόνο το 5% με 6% της κοινής αγοράς της Ε.Ε. ή διότι – διαφορετικά από ότι το 1990 με την DDR – δεν είναι αναγκαία η αλλαγή κανενός συστήματος, έτσι σε μια τέτοια περίπτωση δεν πρόκειται για υπέρογκο μέγεθος. Θα είχαμε τη δυνατότητα – αυτό όμως που μας λείπει είναι η θέληση και η αποφασιστικότητα.
Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν για τους ευρωπαίους δύο επιτακτικοί λόγοι να βοηθήσουν την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Και αυτό διότι τα θεσμικά επίπεδα της Ε.Ε. και των κρατών μελών με υπαιτιότητά τους δεν εκπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους. Επίσης τα εποπτικά όργανα των τραπεζών κοιμόντουσαν, όταν τραπεζικά ινστιτούτα όπως π.χ.η Τράπεζα Υποθηκών Hypo Rean Estate, που με επιπόλαιο τρόπο είχε αγοράσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα οποία , κάτω από προϋποθέσεις είναι αδύνατον να τα διαχειριστεί. Η Κομισιόν στις Βρυξέλλες κοιμόταν, οι υπουργοί Οικονομικών ήταν κοιμισμένοι – επιτρέπεται τώρα αυτοί να επιρρίπτουν την ευθύνη στους φτωχούς της Αθήνας;
Ο δεύτερος λόγος είναι ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα: Όταν η Ε.Ε. επιτρέπει , να πτωχεύσει μια χώρα μέλος της τότε δημιουργείται ένα πολιτικό και ψυχολογικό προηγούμενο, το οποίο στο μέλλον, το οποίο θα μπορούσε στο μέλλον να θέσει σε κίνδυνο την Ε.Ε. ως σύνολο.
Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας από το 1981, η χώρα ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής , όταν το 1991/92 ελήφθη η απόφαση στο Μάαστριχ για ένα ενιαίο νόμισμα. Εντωμεταξύ η Ε.Ε. υπερδιπλασίασε τα μέλη της. Απέτυχε δυστυχώς, με τη ματιά στη διεύρυνση της οικογένειας, να επαναδιαμορφώσει τους παλιούς κανόνες της ομοφωνίας. Η κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των εθνικών κρατών, δεν έχει όπως και πριν διευκρινιστεί. Αυτό το βλέπει κανείς και με τον δευτερεύοντα που έχει αναγνωριστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το βλέπει κανείς στην ακατανόητη σύνθεση της ευρωπαϊκής Επιτροπής με τα 27 μέλη.
Το βλέπει κανείς επίσης στο Σύμφωνο της Λισσαβόνας, του οποίου τις περίπλοκες διατάξεις, ακόμη και έμπειροι δικηγόροι δυσκολεύονται να κατανοήσουν.
Τα τελευταία δύο χρόνια τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έχουν ντε φάκτο αποδειχτεί ως αναποτελεσματικά. Αποτελεσματική ήταν μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διότι δεν είχαν ανάμειξη ούτε οι χώρες μέλη, ούτε οι κυβερνήσεις και είναι η ΕΚΤ που κάλυψε το κενό. Αυτή είναι που συγκέντρωσε μαζικά από την αγορά, με δικό της κόστος ελληνικά κρατικά ομόλογα. Φυσικά και πρέπει η ΕΚΤ κάποια στιγμή να προβεί σε διαγραφή μέρους αυτού του λεγόμενου πιστωτικού χαρτοφυλακίου.
Ένας πολιτικός όμως, που επικρίνει σήμερα αυτή τη δέσμευση της τράπεζας, θα κάνει καλά να κοιτάει την καμπούρα του. Διότι εκείνος δεν έχει κάνει τίποτα.
Αυτές τις βδομάδες βιώνουμε τον κίνδυνο της απειλής πτώχευσης της Ελλάδας. Βιώνουμε επίσης μια σοβαρή κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώπιον αυτής της κατάστασης επί βδομάδες παρακολουθούμε διαμάχες λόγω διαφοράς ισχύος, εγωισμού, ματαιοδοξίας για ασήμαντες λεπτομέρειες αλλά τώρα μόνο ζημιά προκαλούν – επίσης ακόμη και όταν Βερολίνο και Παρίσι δείχνουν να συμφωνούν και πάλι.

Ελλάδα- Οικονομική Κρίση – Ευρώ – Ευρώπη

Ποιο είναι το θεμελιώδες συμφέρον της Γερμανίας; Η ενσωμάτωση της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σημαντικότερη από την ενσωμάτωση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων στο ΝΑΤΟ.
Κανένα άλλος έθνος στην Ευρώπη με όπως δείχνει η ιστορία του 20ου αιώνα δεν έχει την ανάγκη να μην είναι απομονωμένο, και να μην αυτοαπομονώνεται. Κανένα άλλο έθνος δεν έχει περισσότερους γείτονες από μας, στο κέντρο των οποίων ζούμε.
Καμία χώρα στην Ευρώπη δεν έχει να χάσει περισσότερα από τη Γερμανία, την ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης.
Αυτές τις ημέρες όπου γίνεται λόγος για δισεκατομμύρια, θα πρέπει επίσης να παίξει ένα ρόλο και η δυόμισι χιλιάδων χρόνων ιστορία. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα της Δημοκρατίας – και της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού! Ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού βασίζεται στα έργα μεγάλων Ελλήνων. Χωρίς Όμηρο, χωρίς Σοφοκλή, τι θα είμαστε εμείς; Χωρίς Σωκράτη, Πλάτωνα, χωρίς Αριστοτέλη: Ή χωρίς Περικλή; Μπορεί μερικοί των σημερινών κορυφαίων στην Αθήνα να είναι διεφθαρμένοι, αλλά οι πρόγονοί τους και η ιστορία τους αξίζουν το σεβασμό.
Όποιος κάποτε έχει βιώσει το Ναό του Ποσειδώνα στο ακρωτήριο Σούνιο ή την Ακρόπολη, δεν θα το ξεχάσει ποτέ.»

Ο ΠΟΡΘΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΚΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ

Μάθημα Γεωγραφίας από εμάς σε συνδυασμό με υπέροχα ανέκδοτα από την κοντοφυλλάδα.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ...

Το μεταφέρω όπως το διάβασα στο OnSports.gr:

Τις αντιδράσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη στις συζητήσεις που είχε με συνεργάτες του, για την υπόθεση των στημένων αγώνων, καταγράφει σε αποκλειστικό δημοσίευμά της η ιστοσελίδα theplayer.gr
«Η παραπληροφόρηση πρέπει να σταματήσει. Είμαι αποφασισμένος να προασπίσω την τιμή και την αξιοπρέπειά μου κι αυτό θα το καταλάβουν όλοι πολύ σύντομα. Οι σκευωροί και οι συκοφάντες μου, θα συντριβούν», έλεγε σε πολύ έντονο ύφος ο Βαγγέλης Μαρινάκης και συνέχιζε: «Δεν είναι δυνατόν να με έχουν στο στόχαστρο και να προσπαθούν να μειώσουν την τιμή και την αξιοπρέπειά μου όταν είμαι ο μοναδικός επιχειρηματίας που από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι τώρα έχω επενδύσει αποδεδειγμένα περισσότερα από 80 εκατομμύρια ευρώ. Με έχουν στοχοποιήσει, όπως έχουν στοχοποιήσει και τον Ολυμπιακό φυσικά, αλλά δεν θα καταφέρουν να μας πλήξουν.»


ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΡΟΕΔΡΕ... ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ.

ΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ, ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ!

Χωρίς πολλά-πολλά:

Αν άνθρωποι του Ολυμπιακού κριθούν ένοχοι εγκλημάτων, για τα οποία κατηγορούνται, να επιβληθούν άνευ ετέρου οι από τον νόμο προβλεπόμενες -και μάλιστα οι αυστηρότερες- ποινές τόσο σε αυτούς όσο και στην ομάδα μας.

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο από το καθαρό όνομα της ομάδας μου. Αν η "ομάδα" μου παρανόμησε, να τιμωρηθεί σκληρά και παραδειγματικά.
Δεν με ενδιαφέρει, φερ' ειπείν, αν εμπλέκονται στο "λεγόμενο σκάνδαλο" και άνθρωποι άλλων ομάδων. Ας τους αναζητήσει δια τα περαιτέρω η δικαιοσύνη.
Δεν με θίγει, επίσης, ούτε στο ελάχιστο ο χοντρός χλευασμός και η επιτηδευμένη ανωτερότητα των πάσης φύσεως Αντιολυμπιακών - προσώπων τε και γραφίδων. Με θίγει, αντιθέτως, η κουτοπονηριά των δήθεν αφοσιωμένων "Ολυμπιακών" -των τρόπον τινά επαγγελματιών του ολυμπιακισμού- που δεν θέλουν να συζητηθεί η (όποια) υπόθεση στα αρμόδια δικαστήρια.
Το "Κάτω τα χέρια από τον ..." (: τον οποιονδήποτε) θα το φωνάξουμε, και μάλιστα με στεντόρεια φωνή, όταν θα λάμψει η αλήθεια - όχι εκ των προτέρων.

Οι αληθινοί ολυμπιακοί οπαδοί πρέπει να είμαστε οι πιό σκληροί κριτές στην αντιμετώπιση των όποιων θεμάτων του Ολυμπιακού. Άλλοι έχουν μάθει να κρύβονται, όχι εμείς.

Αυτά για την ώρα.
Θα επανέλθουμε.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Σύγγαυροι, για τα "άλλα" θα μιλήσουμε εν εκτάσει και με ψυχραιμία.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΜΑΙΝ ΑΡΓΥΡΟΥΔΗ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ:

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η LUCIENNE DELYLE


MON AMANT DE SAINT-JEAN

Je ne sais pourquoi j'allais danser
A Saint-Jean au musette,
Mais quand un gars m'a pris un baiser,
J'ai frissonné, j'étais chipée
Comment ne pas perdre la tête,
Serrée par des bras audacieux
Car l'on croit toujours
Aux doux mots d' amour
Quand ils sont dits avec les yeux
Moi qui l'aimais tant,
Je le trouvais le plus beau de Saint -Jean,
Je restais grisée
Sans volonté
Sous ses baisers.

Sans plus réfléchir, je lui donnais
Le meilleur de mon être
Beau parleur chaque fois qu'il mentait,
Je le savais, mais je l'aimais.
Comment ne pas perdre la tête,
Serrée par des bras audacieux
Car l'on croit toujours
Aux doux mots d'amour
Quand ils sont dits avec les yeux
Moi qui l'aimais tant,
Je le trouvais le plus beau de Saint-Jean,
Je restais grisée
Sans volonté
Sous ses baisers.

Mais hélas, à Saint-Jean comme ailleurs
Un serment n'est qu'un leurre
J'étais folle de croire au bonheur,
Et de vouloir garder son cœur.
Comment ne pas perdre la tête,
Serrée par des bras audacieux
Car l'on croit toujours
Aux doux mots d'amour
Quand ils sont dits avec les yeux
Moi qui l'aimais tant,
Mon bel amour, mon amant de Saint-Jean,
Il ne m'aime plus
C'est du passé
N'en parlons plus.

ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ... ΤΙΓΡΕΙΣ

Από τον σύγγαυρο Λεωνίδα Οικονομάκη, που είναι Διεθνολόγος, έλαβα το ακόλουθο άρθρο, συνοδευόμενο από τις φωτογραφίες που βλέπετε - υλικό αναρτώ, καθώς μάλιστα με βρίσκει εν πολλοίς σύμφωνο. Κι εγώ τον Ερυθρό Αστέρα υποστηρίζω - αλλά μέχρι εκεί. Όχι παρέκει!


ORTHODOX… TIGERS?

Στον αγώνα μπάσκετ με τον Παναθηναϊκό, αυτόν που έγινε στο ΣΕΦ, πήγα με φίλους. Απέναντι, ένα τεράστιο πανό στα Σερβικά και –ευτυχώς- ένας από την παρέα ήξερε κάτι λίγα και προσπάθησε να το μεταφράσει και για μας τους υπολοίπους:

* «Η καρδιά των ηρώων ζει για πάντα» ή κάτι τέτοιο θα το μετέφραζα, παιδιά...
* Ποιών ηρώων ρε; Έχει γούστο να εννοούν τον Μλάντιτς (μόλις είχε συλληφθεί)!

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα Σέρβικα πανό στο ΣΕΦ ή το Καραϊσκάκη. Συνήθως όμως ήταν οπαδικά και αναφέρονταν στη σχέση «αδελφοποίησης», όπως την αποκαλούν, μεταξύ των φανατικών οπαδών του Ερυθρού Αστέρα «Delije» (γενναίοι), και των δικών μας εδώ, της Θύρας 7: τα περίφημα “Orthodox Brothers” (λες και οι οπαδοί της… Παρτιζάν ή το… ΠΑΟ και του ΠΑΟΚ είναι… καθολικοί ή μουσουλμάνοι! Ή λες και ο Ολυμπιακός ή ο Ερυθρός Αστέρας είναι «θρησκευτικά κλαμπ» με αποκλειστικά «ορθοδόξους» φιλάθλους…). Ετούτο όμως το πανό δεν ήταν οπαδικό, ήταν πολιτικό και –μαζί με άλλο ένα τουλάχιστον πανό που αν δεν κάνω λάθος είχα δει στο ματς με τη Ρεάλ στο ΣΕΦ και αναφέρονταν στον επίσης εθνικιστή Ivan Bogdanov- κατά τη γνώμη μου, ήταν και επικίνδυνο.
Η σχέση μεταξύ των συγκεκριμένων γκρουπ φανατικών οπαδών Ολυμπιακού και Ερυθρού Αστέρα δεν είναι καινούρια. Ξεκίνησε το 1986 με αφορμή ένα αγώνα μεταξύ του ΠΑΟ και του Ερυθρού Αστέρα στο ΟΑΚΑ, στον οποίο βρέθηκαν και οπαδοί του Ολυμπιακού για να υποστηρίξουν τους Γιουγκοσλάβους, ακόμα τότε, ενάντια στον «κοινό εχθρό». Η σχέση αυτή ενισχύθηκε και στη ρεβάνς, με μέλη της Θύρας 7 να ταξιδεύουν στο Βελιγράδι, αλλά και τα επόμενα χρόνια με αμοιβαίες επισκέψεις στο «Μαρακανά» και το Καραϊσκάκη, το ΟΑΚA ή τη Ριζούπολη, όπου αγωνίστηκε κατά καιρούς ο Ολυμπιακός.
Στο προσκήνιο όμως, η σχέση αυτή επανήλθε πρόσφατα, με μέσο διάδοσης συγκεκριμένη μερίδα του Ολυμπιακού Τύπου, η οποία και ανέλαβε να την προπαγανδίσει. Έκτοτε, οι επισκέψεις των «Delije» στον Πειραιά γίνονται «πρωτοσέλιδα», ενώ φανέλες του Ερυθρού Αστέρα αλλά και μπλουζάκια «Θύρα 7- Delije – Orthodox Brothers» άρχισαν να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στο Καραϊσκάκη και το ΣΕΦ. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό, ούτε ότι μερίδα οπαδών και τύπου αποφάσισαν ξαφνικά να εξασκηθούν στην «οπαδική διπλωματία». Το πρόβλημα παίρνει ανησυχητικές προεκτάσεις όταν «εντέχνως» λαμβάνει πολιτική διάσταση, ειδικότερα όταν ο Σερβικός εθνικιστικό-θρησκευτικός φανατισμός βρίσκει εκφραστές στον Πειραιά – με πρόσχημα την «αδελφοποίηση» των «Orthodox Brothers» .
Σύμφωνα με σχετικό αφιέρωμα της εφημερίδας «Γαύρος», τα συνεκτικά στοιχεία τα οποία αντιλαμβάνονται τα μέλη της Θύρας 7 και των Delije είναι… τα κοινά χρώματα (!), η κοινή… θρησκεία (;), συν το γεγονός ότι οι δυο ομάδες αποτελούν τις λαοφιλέστερες στις χώρες τους και έχουν κατακτήσει και τους περισσότερους τίτλους. Εκείνο όμως που οι εμπνευστές αυτής της αδελφοποίησης δεν μας αναφέρουν, είτε από άγνοια, είτε από επιλογή, είναι το γεγονός ότι τα «Ορθόδοξα αδέρφια» τους, οι Delije, υπήρξαν (και προφανώς παραμένουν) ένα από τα βασικότερα μέσα διάδοσης του Σερβικού εθνικισμού, καθώς και «πηγή» από την οποία αντλούσε ο διαβόητος Arkan τις επίσης διαβόητες «Τίγρεις» του κατά τη διάρκεια του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου. Οι «Delije» λοιπόν, ονομασία μάλιστα την οποία επέλεξε ο ίδιος ο Arkan, έγιναν οι «στρατολόγοι» ενός από τους πιο διαβόητους εγκληματίες των Βαλκανίων, στο όνομα –και τότε- της Ορθοδοξίας και του Σερβικού εθνικισμού. Μάλιστα, ο χαρακτηριστικός χαιρετισμός με τα τρία δάχτυλα που υιοθετούν οι οπαδοί (και ορισμένοι παίχτες) του Ερυθρού Αστέρα, υπήρξε επίσης σύμβολο του Σερβικού Εθνικισμού και συχνά –όπως αναφέρει και ο Franklin Foer στο βιβλίο του “How Soccer Explains the World”- ήταν και η χειρονομία στην οποία εξαναγκάζονταν να προβούν Κροάτες και Βόσνιοι πριν το βιασμό, ή την εκτέλεσή τους από Σερβικές παραστρατιωτικές ομάδες.
Το γήπεδο του Ερυθρού Αστέρα μάλιστα, ήδη από τα τελευταία χρόνια της Γιουγκοσλαβίας είχε μετατραπεί σε πεδίο έκφρασης του Σερβικού εθνικισμού (όπως αντίστοιχα το Καμπ Νου του Καταλανικού στα χρόνια του Φράνκο, αλλά και σήμερα ακόμα), ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που εμφανίζονταν πανό με Σερβο-ορθοδόξους Αγίους (!), ή συνθήματα του τύπου «Η Σερβία δεν είναι Γιουγκοσλαβία» στο «Μαρακανά».
Τους «φορείς» αυτού του εθνικιστικού κλίματος ανέλαβε να οργανώσει ο διαβόητος Arkan. Μάλιστα ήταν και εκείνος ο οποίος επέλεξε την μετονομασία σε «Delije» (γενναίοι), των έως τότε (αυτο)αποκαλούμενων «Γύφτων» του «Μαρακανά», τους «στρατιωτικοποίησε» καθιερώνοντας επίσης το «ξυρισμένο κεφάλι» και την αποχή από το ποτό, ενώ τους εκπαίδευσε και στη χρήση όπλων στο στρατόπεδο εκπαίδευσης των Τίγρεων –προσφορά της Κυβέρνησης- στην Κροατική πόλη Erdut. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία της πιο διαβόητης παραστρατιωτικής οργάνωσης των Βαλκανίων, με βάση της τα “Orthodox Brothers” των δικών μας εδώ της Θύρας 7 και με δράση πλούσια σε δολοφονίες, βασανισμούς, βιασμούς, μαζικούς τάφους, και πάνω από 2000 νεκρούς Κροάτες και Βοσνίους- μουσουλμάνους, άνδρες και γυναίκες. Και όλα αυτά, στο όνομα της Ορθοδοξίας και του Σερβικού εθνικισμού, που τόσο περήφανα «φιλοξενούμε» στο Καραϊσκάκη και το ΣΕΦ τελευταία...
Η συνεργασία μεταξύ των ομάδων του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα, αλλά και η «φιλική σχέση» μεταξύ Θύρας 7 και Delije, δεν είναι εξ ορισμού κατακριτέα. Όταν όμως στο όνομα αυτής της σχέσης, γίνεται και ο Ολυμπιακός μέσο διάδοσης θρησκευτικού και εθνικιστικού φανατισμού, ειδικά στην εποχή την οποία ζούμε, τότε το όλο πράγμα γίνεται –το λιγότερο- ανεύθυνο…

3000 ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ!

Πιάσαμε αισίως τις 3000 αναρτήσεις. Και συνεχίζουμε.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΠΑΝΤΟ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ:

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ ΠΑΝΤΟ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΑΜΠΡΙΤΣΙΟ ΝΤΕ ΑΝΤΡΕ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FABRIZIO DE ANDRÈ


LA CATTIVA STRADA

Alla parata militare
sputň negli occhi a un innocente
e quando lui chiese "Perché "
lui gli rispose "Questo é niente
e adesso é ora che io vada"
e l'innocente lo seguě,
senza le armi lo seguě
sulla sua cattiva strada.

Sui viali dietro la stazione
rubó l'incasso a una regina
e quando lei gli disse "Come "
lui le risposte "Forse é meglio é come prima
forse é ora che io vada "
e la regina lo seguí
col suo dolore lo seguí
sulla sua cattiva strada.

E in una notte senza luna
truccó le stelle ad un pilota
quando l'aeroplano cadde
lui disse "É colpa di chi muore
comunque é meglio che io vada "
ed il pilota lo seguí
senza le stelle lo seguí
sulla sua cattiva strada.

A un diciottenne alcolizzato
versň da bere ancora un poco
e mentre quello lo guardava
lui disse "Amico ci scommetto stai per dirmi
adesso é ora che io vada"
l'alcolizzato lo capí
non disse niente e lo seguí
sulla sua cattiva strada.

Ad un processo per amore
bació le bocche dei giurati
e ai loro sguardi imbarazzati
rispose "Adesso é piú normale
adesso é meglio, adesso é giusto, giusto, é giusto
che io vada "
ed i giurati lo seguirono
a bocca aperta lo seguirono
sulla sua cattiva strada,
sulla sua cattiva strada.

E quando poi sparí del tutto
a chi diceva "É stato un male"
a chi diceva "É stato un bene "
raccomandó "Non vi conviene
venir con me dovunque vada,
ma c'é amore un po' per tutti
e tutti quanti hanno un amore
sulla cattiva strada

ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ - ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!

Ο σύγγαυρος Βασίλης Τσαπατσάρης βρέθηκε στην πατρίδα μου, τα Κύθηρα. Να και τρεις φωτογραφίες από το Τσιρίγο.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

΄

ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΟΚ 3-1

Γιάννης Δαμανάκης (αυτογκόλ) 1-0
Κώστας Ορφανός 2-0
Γιάννης Δαμανάκης 2-1
Βαγγέλης Κουσουλάκης 3-1

Η ΚΟΝΤΟΦΥΛΛΑΔΑ ΧΤΕΣ

Συλλεκτικό πρωτοσέλιδο. Αναρτάται με καθυστέρηση μιας μέρας.

Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοίνωσε τα εξής:

Η εφημερίδα Πράσινη ενόψει της δίκης της Δευτέρας (20-6-2011) με κατηγορούμενους τους Θεόδωρο Μαροσούλη του Δημητρίου, Παναγιώτη Μπόμη του Ανδρέα και Ευάγγελο Ζορμπά του Δημητρίου και μηνυτές τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλου, ανασκεύασε πλήρως το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων της στις 6, 7 και 8 Ιουνίου 2010 για τους αδελφούς Αγγελόπουλους σε σχέση με τον αγώνα Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός της 6ης Ιουνίου 2010 και με τα επεισόδια που έγιναν εκεί.
Ειδικότερα με καταχώρηση της στο φύλλο της 19ης Ιουνίου 2011, αναγνωρίζει ότι όλοι οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί και οι συκοφαντικοί ισχυρισμοί για τους κύριους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο ήταν ψευδείς και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Η εφημερίδα δήλωσε επίσης ότι οι αδελφοί Αγγελόπουλοι "ουδέποτε έχουν προάγει οποιαδήποτε μορφή βίας στον αθλητισμό αλλά αντιθέτως αγωνίζονται με αποφασιστικότητα και ευγένεια για την αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού και ασχολήθηκαν με τα διοικητικά της καλαθοσφαίρισης από αγάπη για το άθλημα και όχι για να κερδίσουν χρήματα και δημοφιλία", καθώς επίσης "ότι τους τιμούμε για την άψογη πολιτεία τους και την ανιδιοτελή συμβολή τους στην προαγωγή και την εξύψωση του αθλήματος της καλαθοσφαίρισης.